Zoveel twijfel over wel of geen tweede... herkenbaar??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag lieve mama's!!!

Ook wij hebben een leuke vent van 2,5 jaar oud rondhuppelen! Echt een waanzinnige superboy!!! Maar ik loop al een jaar te tobben met de keuze voor een 2e... mocht het uberhaupt al lukken! We zijn zo met z;n 3-tjes ook erg happy; kunnen leuke dingen doen zonder als teveel gedoe... mijn man en ik krijgen weer wat meer tijd voor elkaar nu onze boy wat groter wordt... en als ik weer zwanger wordt dan moet ik er toch rekening meehouden dat ook de 2e zwangerschap erg zwaar gaat worden. Het hoeft natuurlijk niet maar KAN wel... en wie vervangt mij dan in ons bedrijf. Voor ons beroep moet je  in bezit zijn van speciale paperassen dus vervanging is er niet zomaar met 1 belletje. Daarnaast wordt het altijd een geplande keizersnede; dus behoorlijk wat revalidatie daarna... en dan?? Stel dat het weer zo'n super klote eerste jaar wordt? Ons eerste jaar was echt heel heel zwaar met een veel huilen en ziekenhuisbezoeken. Nu gaat het super maar dat is ons echt niet in de koude kleren gaan zitten. Kan ik het allemaal wel aan?!! Twee van die kleine pipootjes...

Maar toch blijft het kriebelen. De ene keer meer dan de andere keer... kon iemand maar een pasklaar antwoord geven. Bah bah... wat is het soms toch moeilijk om de juiste keuzes te nemen; Wij hebben verder geen familie meer... dus het verlangen naar een eigen groter gezinnetje is er echt wel.... maar toch.. nu is het toch ook goed en allemaal gezond... tja... en zo denken we weer verder...

Herkennen jullie dit?

Groetjes
Sunny
 
Hoi,
Zelf heb ik dit niet, maar ik kan je wel uitleggen hoe ik naar het krijgen van een tweede kindje aankeek (ben nu trouwens zwanger van de derde ;)... los van of dit ook zou lukken, want dat weet je nooit van tevoren, helaas.
Los van alle problemen die je kunt verzinnen.... wil je graag een tweede kindje? Ons antwoord was JA... Ons inziens weet je namelijk nooit wat er kan gebeuren... ook als je denkt alles voor elkaar te hebben kan er tijdens de zwangerschap of daarna iets gebeuren waarvoor je oplossingen moet zoeken.
Mijn ervaring is dat als er zich iets voordoet er toch altijd, moeilijk of makkelijk, een oplossing voor te vinden is. Eentje waar je op dit moment misschien helemaal niet aan denkt.
En meestal krijg je spijt van dingen die je niet gedaan hebt, niet van de dingen die je wél doet. Al besef ik ook dat spijt krijgen van het krijgen van een kindje natuurlijk wel heeeel erg zou zijn.
Ik denk ook wel eens als de kinderen vervelend zijn of ziek en ik voel me zelf ook niet lekker, waar ben ik aan begonnen. Zeker nu ook met een derde op komst. Maar dan denk ik aan de overgrote meerderheid van dagen dat het wél erg leuk is en ik echt geniet van mijn kinderen.
Meestal wordt gezegd: bij twijfel niet doen.... moeilijk hoor! Maar ik denk dat iedere moeder wel eens twijfelt, het hebben van kinderen brengt namelijk veel onzekerheid met zich mee. Kinderen kun je niet programmeren en ze vergen veel flexibiliteit en aanpassingsvermogen, misschien vind ik er dat soms ook wel moeilijk aan.
Ik weet niet of je iets aan mijn warrige verhaal hebt hahaha. Maar ik blijf er bij, probeer tussen alle dingen door te kijken, diep in je hart, wil je dan een tweede?
Is het antwoord ja, ga er dan voor!
Groetjes, Noor mv Skip en   Bo, 16 weken zwanger van de derde


 
Hallo Sunny,

Hoewel ik ook "maar" 1 kind heb, ben ik het wel met Noor eens: wanneer er problemen komen dan los je ze ook op. Je kunt niet alles van te voren overzien of plannen, zeker met kinderen niet. Maar dat is dan ook wel weer de charme van het leven....toch?!

Zeker wordt het nu makkelijker met een 2,5 jarige; steeds zelfstandiger worden ze nu en je hebt weer wat meer je handen vrij. Met een baby erbij zit je straks weer 2 of 2,5 jaar "aan huis gekluisterd" (zo ervaar ik dat tenminste). Maar aan de andere kant: als ik terug kijk; jeetje wat zijn die jaren snel gegaan!! En wat heb ik er veel voor teruggekregen!! Dat zou het mij wel waard zijn.

En ja  twijfels...ik heb een ontzettend zware bevalling gehad met veel complicaties waardoor Julian met Apgarscore 1 ter wereld kwam. Leuke kraamtijd? Nee, zeker niet. Roze wolk? Niet gezien. En ook de confrontatie van het moederschap terwijl mijn eigen moeder 2,5 jaar daarvoor was overleden... Ik vond het  zwaar en moeilijk allemaal. Maar ik realiseer me ook dat het nooit een 2e keer op dezelfde manier gaat. En ik realiseer me ook dat het overwinnen van problemen je sterker maakt.

Kortom: ik herken je twijfels wel, maar zou ook tegen je willen zeggen: kijk eens diep in je hart (en dat van je partner) en dan weet je wat jou/jullie keus is.

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Ik weet precies wat je voelt. Wij hebben de afgelopen tijd  ontzettend veel meegemaakt waardoor de twijfel voor een 2e erg groot werd. Even voorop gesteld dat we dan nog niet eens zeker zouden zijn dat een 2e zou lukken, want marit hebben we door middel van IVF gekregen en ik zou zowiezo niet meer de medische molen in willen en mogen. Dat laatste omdat er in december 2007 MS (Multiple Sclerose) bij mij is vastgesteld, een onzekere slopende ziekte die heel erg veel onzekerheden met zich mee brengt. Toen dat gebeurde hadden we min of meer de knoop doorgehakt dat ons gezin met alleen marit compleet zou zijn, ten eerste omdat ik een zwangerschap te zwaar vond voor mijn MS-lijf en ten tweede omdat ik naar marit toe alles maar dan ook alles wilde doen en laten om zo gezond en fit mogelijk te blijven.  De ziekte is bij mij erg goed onder controle te houden, zonder medicijnen doe ik eigenlijk alles nog wat ik voor de diagnose ook deed, ik ben nog steeds stewardess, rijd nog steeds fanatiek paard en doe alles in huis zonder hulp. Ik besef dat dit elk moment om kan slaan, maar geloof heilig dat ik met wilskracht, liefde  en optimisme heel heel veel kan bereiken. Groter dan groot was dan ook onze verbazing toen bleek dat ik zwanger bleek te zijn. Marit met IVF en dan deze zwangerschap dwars door de condooms heen!! (ok, een enkele keer niet voorzichtig genoeg geweest dan he) ik werd in het begin erg heen en weer geslingerd want hoe gaat dit goed komen? Ik moet nu al af en toe alle zeilen bijzetten om mijn energie te verdelen om alles te redden, hoe moet dat dan met een baby erbij? Maar nu ik inmiddels 35 weken zwanger ben, kan ik alleen maar heel erg gelukkig zijn, ik geloof in mijn kracht, in de kracht van mijn gezin en ik weet dat het af en toe best heel zwaar zal zijn (dat is het al voor een gezonde moeder),maar o, wat een rijkdom om straks weer zo'n heerlijk kindje te mogen krijgen, vasthouden en op zien groeien. De paniek van alle onzekerheden is weg, ja tuurlijk zal het finacieel en praktisch af en toe behelpen zijn en bewust hadden we er nooit aan begonnen, maar ik ben nog iedere dag zo ontzettend dankbaar dat de natuur gesproken heeft en we over een paar weekjes een prachtige zoon mogen verwelkomen. Ik zag als geen ander spoken in het wel of geen 2e kindje, maar besef dat dat slechts spoken zijn en dat ik in mijn hart ontzettend graag een 2e kindje wilde. De tropenjaren komen we met heel veel liefde vast wel door.  

ik wens je veel wijsheid en sterkte toe in je beslissing,

liefs Monique mv Marit en 34wk+6 dagen zwanger van ons 2e wondertje
 
O lieve mama's en Monique!!!

Dikke tranen biggelen langs m'n wangen van het lezen van jullie reacties.. en zeker het verhaal van Monique hakte er flink in! Monique meid... maar 1 woord voor je; RESPECT! Dan denk ik bij mezelf; wat loop ik te miepen! Vanavond had ik het met m'n echtgenoot over "wat als de recessie ook bij ons in ons bedrijf merkbaar wordt?" Waarop hij zei; "mooi toch, dan kan ik het werk tenminste alleen aan en kan jij lekker thuis blijven bij the kids..."  

Tja dames, inderdaad zoals iemand hieronder zei; je krijgt vaak spijt van de dingen die je NIET hebt gedaan maar diep in je hartje wel had gewild...

Ik moet inderdaad mijn "wat-als"-gedachten laten gaan en genieten van het moment... afgelopen week was mijn vruchtbare periode en tijdens ons intieme moment schoot me dat te binnen... normaal zou ik lichtelijk in paniek schieten maar nu genoot ik er dubbel en dwars van... wie weet....

Inderdaad meiden, zoals het er nu voor staat gaan ook wij verder voor een 2e... als ie er al stiekem niet in zit!!!   O boy, ik krijg het er helemaal warm van als ik eraan denk!!!

Ladies, mijn echtgenoot en ik willen jullie heel heel hartelijk danken voor jullie oprechte verhalen.. recht uit jullie hartjes hierin mijn topic geschreven... echt onwijs bedankt; dit betekent echt veel voor ons!!

Liefs en allemaal een onwijs dikke knuffel
Sunny
 
2e kindje
Mij hebben ze ook ooit gezegd jong oud druk ...tijd .....een kind komt altijd ongelegen haha en oplossing komt vanzelf
Dus daar zou ik me niet druk om maken
 
Maar gezondheid da's wel van belang 
Voor gezin moeder en kind
En is zeker belangrijk en mooi om te kijken hoe andere het doen geen grootouders Peet tante ooms niet gezond 123 zelf 
Vind knap hoe ieder het doet
Ikzelf heb per plots een zoontje gekregen op mijn 39 e 
Best oud stijf en ik met heel veel kilo's
Waardoor ookkeizersnee goed gegaan lang herstel
Dat bij tweede ookkeizersnee al vast dat dus dat gaat al een stuk makkelijker dat ik na de romp slomp van geen roze wolken makkelijker mee om zou gaan
Maar door overgewicht en nog meer problemen denk ik ook vaak neeeeee
Absoluut niet 
Terwijl ik zo ontzettend graag het bewus wil me maken en beter snap wat er aan de hand is ect
Buiten dat ik voor oudersbang ben commentaar dat dat me nog meeste tegenhoudt voor die keus
En vele zeggen maar dat beslissen ouders niet denk ik nee maar jullie moesten es weten
En dan denk ik ook spijt komt later dat ik het niet gedaan heb .......
 
 
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan