Zwanger en alleenstaande!

M

Mama C

<p>Dag lieve mama’s! <br /><br /></p><p>ik hoor hier eigenlijk maar weinig tot niets over, en had al helemaal niet gedacht dat dit mij zou overkomen!! Ik ben momenteel 27+ weken zwanger van eerste kindje. De vader en ik zijn al sinds de 13e week uit mekaar. Ook verloopt communicatie erg stroef en voel ik mij erg alleen in de zwangerschap. <br /><br /></p><p>nu vraag ik me af of er meerdere mama’s zijn die alleen de zwangerschap hebben doorstaan. <br />(wel of geen contact met de vader) en hoe hebben jullie dit na de bevalling op gepakt? <br /><br /></p><p>Ook is de papa tot nu toe erg nihil betrokken bijbrengen zwangerschap, hij heeft de baby 1 tot 3 x zien bewegen of voelen schoppen. Ook vraagt hij momenteel niet meer hoe het gaat. Wel wil/gaat hij mee naar afspraken van de VK. <br /><br /></p><p>iemand tips of heeft er iemand zich in een soort gelijke situatie bevonden? <br /><br /></p><p>liefs, mama C</p>
 
Mijn tip is communicatie, maak het bespreekbaar. Durf te vragen, maar ook te luisteren. Maar dan niet hier, maar met hem.
Waarom is hij minder/of niet betrokken? 
 
Hoi lieve mama C,
Heel herkenbaar verhaal voor mij. Ook sinds de 15e week uit elkaar, lastige communicatie en weinig betrokkenheid. Heb erg veel verdriet en angst gehad tijdens de zwangerschap, communicatie verliep via de POP-poli maar helaas ook niet heel soepel en op het gegeven moment heb ik me er maar bij neer gelegd dat ik het alleen zou gaan doen. Angst en verdriet was enorm en ik was ook bang dat dit niet meer over zou gaan maar echt, ik beloof het je, als je kleine er is is écht alles goed! Ik kijk nog steeds met een traan terug op mijn zwangerschap maar kan wel zeggen dat het me alles waard is geweest en dat het "niets@ is in vergelijking met de liefde die ik nu voel voor en terug krijg van m'n dochter. En het mooiste van alles; sinds mijn dochter er is, is er bij papa toch iets gaan kriebelen en komt hij nu regelmatig langs en raakt hij steeds meer betrokken! 

mijn enige tip is dan ook, hoe moeilijk ook, probeer het zo veel mogelijk los te laten en te geloven dat alles wel op zijn pootjes terecht komt. Dat jij en de baby nu even het alleen belangrijkste zijn en dat álles in 1 klap goed s als hij/zij er is en dat dat ook een hele hoop kan veranderen in de situatie met vader! 


sterkte en probeer echt te genieten, ik heb dat veel te weinig gedaan en daar nu spijt van. Liefs. 
 
Hooi mama C, wat een vervelende en pijnlijke situatie moet dit voor je zijn! Het eenzame gevoel is heel herkenbaar. 
Bij mij was het volgens mij ook rond de 13e week dat mijn ex-partner uit het niets zei dat hij wilde scheiden. Er is sindsdien een heleboel gebeurd. 


Ik had besloten mijn ex de mogelijkheid te geven om vlak na de bevalling zijn kindje te mogen zien. Helaas heeft hij dit niet gedaan. Vlak na de geboorte heeft hij een aantal domme dingen gezegd. Op een gegeven moment heb ik al het contact met hem verbroken omdat ik niet meer goed kon zorgen voor ons zoontje vanwege de stress. Dit heeft mij/ons toen heel goed gedaan. Uiteindelijk heeft hij ons zoontje pas gezien toen hij 9,5 week oud was. Hij is nu 5,5 maand oud. 


Hoe moeilijk ik het ook vond, ik heb geprobeerd om lage verwachtingen te houden. Alles wat hij wel deed was mooi mee genomen. Dat adviseer ik jou ook: houd de verwachtingen laag. En als je ex te veel energie van je vraagt, waardoor de zorg van jullie kindje slechter gaat, trek dan grenzen. Ik heb veel openingen gegeven aan mijn ex om als papa op te treden, maar helaas pakt(e) hij die niet op. Ik blijf de deur openhouden, want ik gun ons zoontje een aanwezige vader. Dat betekent dat ik soms mijn eigen aan de kant moet zetten, maar vooral duidelijk grenzen moet aangeven. 



Ik hoop dat je veel steun mag hebben van mensen om je heen. Daar heb ik ontzettend veel steun van gekregen. Er zijn ook best veel fb groepen voor single moms en ook verschillende fora. Ook daar lees ik veel herkenning. Weet dat je echt niet de enige bent. 
 
Zo herkenbaar. Ik praat al over de vader alsof hij maar gewoon een donor is. Sinds de zwangerschap is hij 1x langs geweest. Dat was toen ik net 8 weken was volgens mij. Zit ondertussen op 26 weken. Hij doet alsof hij er wil zijn, maar maakt alleen maar ruzie en laat zich niet zien. Ik vind het zelf belangrijk dat mijn kind zijn vader kent, dus om die reden probeer ik nog contact te houden. Maar het is een beetje hopeloos. Ik weet dat ik het wel alleen kan, maar toch verlang je er naar om het samen te doen. Zo dubbel allemaal
 
Hoi lieve mama, 
 
zo gaat het hier dus ook! De vader interesseerd en houd zich meer bezig met zijn nieuwe scharrel, waar hou overigens ookal contact mee had toen wij net samen waren. 


dit maakt het extra pijnlijk, hij zegt dat hij er wil zijn maar ondertussen hoor of zie ik niets van hem. 


ook zie ik er enorm tegen op om het te zien tijdens de eerst volgende VK afspraak (die is morgen) weet niet zo goed of ik nou leuk moet of me juist moet terug trekken. 
 
Bij mij heeft de verwekker, zoals ik t maar noem, vanaf minuut 1 gezegd dat hij t echt niet wil. Er was niks te bepraten volgens hem. Contact na veel ruzie verbroken en 2 weken later had hij een nieuwe relatie. Neem elke keer met een echo od mijn moeder of beste vriendin mee. En wil ook echt geen contact meer met hem. Dat heeft me veel meer rust.
Denk daar wel goed aan , als het je teveel stress opleverd zeg dan dat afstand even beter is.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan