<p>Hoi allemaal!</p><p>Ik ben een tijd geleden gediagnosticeerd met ("hoog functionerende") borderline. Nu ben ik bijna 8 weken zwanger en vind het allemaal zowel lichamelijk als mentaal VEEL zwaarder dan ik van tevoren had gedacht.</p><p>Ik ga gewoon eerlijk zijn: voel me al drie weken bijna elke dag vooral vreselijk (moe, nog ergere moodswings dan normaal, eenzaam, lusteloos), chagrijnig en vaak ook heel leeg. En constant heel schuldig naar mijn vriend, omdat ik gewoon niet leuk/normaal kan zijn. Terwijl ik hem tegelijkertijd ook nog stommer kan vinden dan normaal. </p><p>Ik vind het echt heel zwaar en deprimerend en overweeg om psychische hulp te zoeken voor ondersteuning. </p><p>Ik voel me gewoon een beetje alleen en vroeg me af of er hier meer (aanstaande) moeders zijn met borderline die wat ervaringen willen uitwisselen. Hoe is/was de zwangerschap voor jullie?</p>
Zwanger en borderline
- Onderwerp starter MaximeR
- Startdatum
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Zwanger zijn is super zwaar en als je van jezelf al wat ‘minder stabiel’ bent, helpen alle emoties, nieuwe dingen, angsten én hormonen echt niet mee. Heel verstandig om daar hulp bij te zoeken, zeker als je er zo’n last van hebt. Via de huisarts en/of verloskundige kun je een verwijzing vragen naar een zogenaamde POP-poli. Hierbij werken psychiater, kinderarts en gynaecoloog samen om jou te begeleiden. Wellicht dat medicatie kan helpen, maar ook gesprekken ect.
Bedenk je ook dat de eerste weken sowieso zwaar zijn; misselijkheid, vermoeidheid, spanning.. Zorg goed voor jezelf, zorg voor structuur, maak afspraken met je vriend en durf hulp te vragen.
Sterkte!
Bedenk je ook dat de eerste weken sowieso zwaar zijn; misselijkheid, vermoeidheid, spanning.. Zorg goed voor jezelf, zorg voor structuur, maak afspraken met je vriend en durf hulp te vragen.
Sterkte!
Ja ik. Tijdens mijn zwangerschap eigenlijk nergens last van gehad qua stemmingswisselingen maar die heb ik nu des te meer. Heb een aantal jaar in therapie gezeten en heb nu weer een verwijzing voor de ggz. Ik zou als ik jou was inderdaad hulp gaan zoeken en als het te lang duurt ga aub met de praktijkondersteuner praten. Dit kan je niet alleen doen. Ik heb eerst de vers therapie gedaan en daarna 2 jaar de MBT. Erg intensief maar hielp goed.
Ik zou je aan willen raden om je door te laten verwijzen naar de POP-poli. Ik heb o.a. een angststoornis en slik antidepressiva. Tijdens mijn zwangerschappen voel ik me mentaal goed gelukkig
Ook ik adviseer de pop poli.
De klachten die je hebt horen ook wel bij het begin van de zwangerschap (bij sommige dan)
Hulp zoeken is altijd een goed plan als je denk dat je dat nodig hebt.
Zelf heb ik 3 kids, en ook jaren therapie gehad, en zit nu aan de anti depressiva, hoewel daar vaak negatief over gesproken wordt, heb ik mijn leven terug gekregen, mijn kinderen hebben een fijne vrolijke moeder en ik zou nooit meer anders willen! Ook ben ik er niet 300 kilo van geworden, en heb er weinig bijwerkingen van.
Sterkte met alles, hou je hoofd omhoog, je kan het, ook als je boarderline hebt, kan je een hele leuke moeder zijn, dus knock daarvoor!
De klachten die je hebt horen ook wel bij het begin van de zwangerschap (bij sommige dan)
Hulp zoeken is altijd een goed plan als je denk dat je dat nodig hebt.
Zelf heb ik 3 kids, en ook jaren therapie gehad, en zit nu aan de anti depressiva, hoewel daar vaak negatief over gesproken wordt, heb ik mijn leven terug gekregen, mijn kinderen hebben een fijne vrolijke moeder en ik zou nooit meer anders willen! Ook ben ik er niet 300 kilo van geworden, en heb er weinig bijwerkingen van.
Sterkte met alles, hou je hoofd omhoog, je kan het, ook als je boarderline hebt, kan je een hele leuke moeder zijn, dus knock daarvoor!
Hoi
Ben momenteel 38 weken zwanger en ik heb ook borderline. Ik slik Sertraline,zodat ik ook borstvoeding kan geven. Medicatie en therapie helpen enorm en voel me veel beter dan voorheen.
Ik ben onder controle bij de POP-poli, daar wordt je super begeleid. Zoek vooral hulp als je dit nodig hebt, je wordt helemaal overspoeld door hormonen en klachten, dit is niet altijd even makkelijk.
Ben momenteel 38 weken zwanger en ik heb ook borderline. Ik slik Sertraline,zodat ik ook borstvoeding kan geven. Medicatie en therapie helpen enorm en voel me veel beter dan voorheen.
Ik ben onder controle bij de POP-poli, daar wordt je super begeleid. Zoek vooral hulp als je dit nodig hebt, je wordt helemaal overspoeld door hormonen en klachten, dit is niet altijd even makkelijk.
Hoi allen,
Ben inmiddels bijna 25 weken. Kan niet zeggen dat het allemaal over rozen gaat, de zwangerschap, maar het is te doen.
Ik weet dat ik waarschijnlijk heeeeel erg blij ga zijn als hij er is, maar ben nu een soort robot als ik aan mn kindje denk: 0,0 zin in dat hij er is... Echt heel naar
.
En vind werken en zwanger zijn alleen eigenlijk gewoon een onmogelijke opgave. Ik kom normaal gesproken echt NET de dag door - emotioneel gezien - en met de zwangerschap erbij lukt het mentaal (en fysiek) gewoon niet.
Herkennen andere borderliners dit ook? Ik word er gek van.
Ben inmiddels bijna 25 weken. Kan niet zeggen dat het allemaal over rozen gaat, de zwangerschap, maar het is te doen.
Ik weet dat ik waarschijnlijk heeeeel erg blij ga zijn als hij er is, maar ben nu een soort robot als ik aan mn kindje denk: 0,0 zin in dat hij er is... Echt heel naar
. En vind werken en zwanger zijn alleen eigenlijk gewoon een onmogelijke opgave. Ik kom normaal gesproken echt NET de dag door - emotioneel gezien - en met de zwangerschap erbij lukt het mentaal (en fysiek) gewoon niet.
Herkennen andere borderliners dit ook? Ik word er gek van.
Hoi allen,
Ben inmiddels bijna 25 weken. Kan niet zeggen dat het allemaal over rozen gaat, de zwangerschap, maar het is te doen.
Ik weet dat ik waarschijnlijk heeeeel erg blij ga zijn als hij er is, maar ben nu een soort robot als ik aan mn kindje denk: 0,0 zin in dat hij er is... Echt heel naar.
En vind werken en zwanger zijn alleen eigenlijk gewoon een onmogelijke opgave. Ik kom normaal gesproken echt NET de dag door - emotioneel gezien - en met de zwangerschap erbij lukt het mentaal (en fysiek) gewoon niet.
Herkennen andere borderliners dit ook? Ik word er gek van.
Ben inmiddels bijna 25 weken. Kan niet zeggen dat het allemaal over rozen gaat, de zwangerschap, maar het is te doen.
Ik weet dat ik waarschijnlijk heeeeel erg blij ga zijn als hij er is, maar ben nu een soort robot als ik aan mn kindje denk: 0,0 zin in dat hij er is... Echt heel naar
. En vind werken en zwanger zijn alleen eigenlijk gewoon een onmogelijke opgave. Ik kom normaal gesproken echt NET de dag door - emotioneel gezien - en met de zwangerschap erbij lukt het mentaal (en fysiek) gewoon niet.
Herkennen andere borderliners dit ook? Ik word er gek van.