Het is september 2019 als ik zwanger raak via iui van onze eerste zoon.
(Door de hormonen ben ik in een prenatale depressie beland).
En het is april 2021 als ik "plotseling" zwanger raak van onze 2e zoon. (Niet gepland wel heeeel erg welkom.)
Het was even slikken omdat wij dit niet verwacht hadden. En omdat onze eerste zoon nog geen jaar was. 7 weken en 3 dagen voor zijn eerste verjaardag was de eerste dag van mijn laatste menstruatie.
Januari 2022 ben ik bevallen van een gezonde zoon. Net als bij mijn eerste bevalling ben ik thuis bevallen in het bijzijn van mijn man en moeder.
Maar nu het volgende.
Wij hebben in april afgelopen jaar te horen gekregen dan mijn moeder ongeneeslijk ziek is. Zij heeft kanker .. kanker door haar hele lichaam. Zij is mijn moeder, de liefste, mijn aller beste vriendin .. en ik weet dat ik binnen kort afscheid van haar moet nemen. Alsof dat nog niet genoeg is ... zijn wij ook, wederom 7 weken en 3 dagen in verwachting geraakt van ons 3e kindje.
Dit keer wel anticonceptie !!
Niet gepland ...
3 kindjes in 3 jaar ... en een moeder op sterven. Ik ben bang ... ik ben onzeker ... kan ik dit aan? Wat als ik weer in een depressie raak. Wat als ik niet blij kan zijn?
Door de situatie van mijn moeder. Kamp ik bij weinig slaap (dit heb ik vaak met 2 kindjes onder de 3) Soms met paniek aanvallen. Wat nou als dit erger word?
Ik weet gewoon van gekkigheid niet wat ik moet doen.
Er is geld voor een derde er is meer dan genoeg ruimte voor een derde er is liefde voor een derde.
Maar wat als het mentaal te veel word?
Ik ben zo opzoek naar moeders / vrouwen die het zelfde hebben mee gemaakt.
(Door de hormonen ben ik in een prenatale depressie beland).
En het is april 2021 als ik "plotseling" zwanger raak van onze 2e zoon. (Niet gepland wel heeeel erg welkom.)
Het was even slikken omdat wij dit niet verwacht hadden. En omdat onze eerste zoon nog geen jaar was. 7 weken en 3 dagen voor zijn eerste verjaardag was de eerste dag van mijn laatste menstruatie.
Januari 2022 ben ik bevallen van een gezonde zoon. Net als bij mijn eerste bevalling ben ik thuis bevallen in het bijzijn van mijn man en moeder.
Maar nu het volgende.
Wij hebben in april afgelopen jaar te horen gekregen dan mijn moeder ongeneeslijk ziek is. Zij heeft kanker .. kanker door haar hele lichaam. Zij is mijn moeder, de liefste, mijn aller beste vriendin .. en ik weet dat ik binnen kort afscheid van haar moet nemen. Alsof dat nog niet genoeg is ... zijn wij ook, wederom 7 weken en 3 dagen in verwachting geraakt van ons 3e kindje.
Dit keer wel anticonceptie !!
Niet gepland ...
3 kindjes in 3 jaar ... en een moeder op sterven. Ik ben bang ... ik ben onzeker ... kan ik dit aan? Wat als ik weer in een depressie raak. Wat als ik niet blij kan zijn?
Door de situatie van mijn moeder. Kamp ik bij weinig slaap (dit heb ik vaak met 2 kindjes onder de 3) Soms met paniek aanvallen. Wat nou als dit erger word?
Ik weet gewoon van gekkigheid niet wat ik moet doen.
Er is geld voor een derde er is meer dan genoeg ruimte voor een derde er is liefde voor een derde.
Maar wat als het mentaal te veel word?
Ik ben zo opzoek naar moeders / vrouwen die het zelfde hebben mee gemaakt.