<p>Hallo allemaal!</p><p>Ik ben hier nieuw ?.</p><p>Ik ben 11 weken zwanger. Morgen heb ik de termijnecho. Erg spannend allemaal. Ik ben nogal een controlefreak, dus een uitdaging om dit allemaal los te laten is het wel...</p><p>Ik heb weinig familie, geen contact meer met mijn moeder. En ik merk dat ik me erg eenzaam voel. Vroeger had ik veel steun aan mijn vriend(inn)en, maar ik merk dat dat nu toch moeizaam gaat. Ze projecteren veel van hun eigen kinderen op mij. Of willen het alleen nog maar over babyspullen hebben. Het is goed bedoeld, maar ik merk dat ze me gewoon even niet goed begrijpen. <br />Bij een vriendin zijn de gemoederen zelfs zo hoog opgelopen (ze vroeg of ik haar oude babyspeelgoed wil en dat heb ik vriendelijk geweigerd - geen plek en ik heb een andere smaak), dat de vriendschap flink onder druk staat.</p><p>Ik heb overigens een superlieve man, maar die is mijn geneuzel ook wel zat ?.</p><p>Zijn er meer dames die zulke gevoelens/zo’n soort situatie herkennen? Wat heeft jullie geholpen? <br /><br /></p><p>Alvast bedankt!</p>