Hoi Meiden,
Ik wil ook even reageren. Ik heb altijd 30 uur gewerkt in de zorg maar, na het behalen van mijn diploma ( leer / arbeidsovereenkomst ) moest ik daar weg. Nu was ik erachter gekomen dat de zorg niet echt iets is voor mij omdat ik me teveel in leef. Het is overigens wel een schitterend beroep hoor. Dus ik kwam in de ww vorig jaar mei ben ik aangenomen bij een autobedrijf als telefoniste voor 20 uur met uitzicht op een vaste baan en meer uren. Ik had het daar helemaal naar mijn zin maar toen ik 8 week zwanger was moest ik bij de baas komen. Gelijk s'ochtends vroeg ik zei nog ik heb ook wat leuks te vertellen ( we hadden net de eerste echo gehad ). Nou zei hij ik moet eerst even wat kwijt. oke zeg het maar. Het werk houd hier op de achterstand is weg gewerkt en er is niet meer genoeg werk. O nou en ik ben zwanger zeg ik nog. Meneer wou nog wel dat ik de maand januari blijf werken want hij ging nog op wintersport. Maar aangezien ik toch nog een uitkering kreeg ook als ik niet aan het werk was heb ik gezegt dat ik dat niet wou. Gelukkig had ik na 1 week weer een nieuw baantje had was maar voor 1 dag maar toch. Bij een accountantskantoor hier kon ik zelfs na mijn zwangerschap terug komen. Ik helemaal happy want ik had al wel bedacht dat er niet veel bazen zijn die een zwangere aannemen. Kom ik gisteren op het werk zeggen ze aan het einde van de dag dat een meid die bij een andere filiaal werkt terug komt van zwangerschapsverlof en dan 1 dag bij hun komt werken. MIJN DAG Dus volgende week de laatste keer. Kijk mijn uitkering loopt wel door maar, ik wil gewoon ook graag werken. In de zorg zie ik niet zitten nu wat mijn rug begint vervelend te doen. Ik wil gewoon graag een baan zodat ik geen uitkering meer nodig heb en ik er ook mag blijven. Maar ik denk dat het nu wel heel moeilijk wordt ben nu 19 week zwanger. Wat is jullie advies in de ziektewet gaan ivm mijn rug of gewoon soliciteren in de weet dat je toch niet aangenomen wordt dus in de ww blijven. Nou het is wel een heel lang verhaal geworden. Ik ga nu weer verder met het genieten van mijn zwangerschap.
Liefs Linda
Ik wil ook even reageren. Ik heb altijd 30 uur gewerkt in de zorg maar, na het behalen van mijn diploma ( leer / arbeidsovereenkomst ) moest ik daar weg. Nu was ik erachter gekomen dat de zorg niet echt iets is voor mij omdat ik me teveel in leef. Het is overigens wel een schitterend beroep hoor. Dus ik kwam in de ww vorig jaar mei ben ik aangenomen bij een autobedrijf als telefoniste voor 20 uur met uitzicht op een vaste baan en meer uren. Ik had het daar helemaal naar mijn zin maar toen ik 8 week zwanger was moest ik bij de baas komen. Gelijk s'ochtends vroeg ik zei nog ik heb ook wat leuks te vertellen ( we hadden net de eerste echo gehad ). Nou zei hij ik moet eerst even wat kwijt. oke zeg het maar. Het werk houd hier op de achterstand is weg gewerkt en er is niet meer genoeg werk. O nou en ik ben zwanger zeg ik nog. Meneer wou nog wel dat ik de maand januari blijf werken want hij ging nog op wintersport. Maar aangezien ik toch nog een uitkering kreeg ook als ik niet aan het werk was heb ik gezegt dat ik dat niet wou. Gelukkig had ik na 1 week weer een nieuw baantje had was maar voor 1 dag maar toch. Bij een accountantskantoor hier kon ik zelfs na mijn zwangerschap terug komen. Ik helemaal happy want ik had al wel bedacht dat er niet veel bazen zijn die een zwangere aannemen. Kom ik gisteren op het werk zeggen ze aan het einde van de dag dat een meid die bij een andere filiaal werkt terug komt van zwangerschapsverlof en dan 1 dag bij hun komt werken. MIJN DAG Dus volgende week de laatste keer. Kijk mijn uitkering loopt wel door maar, ik wil gewoon ook graag werken. In de zorg zie ik niet zitten nu wat mijn rug begint vervelend te doen. Ik wil gewoon graag een baan zodat ik geen uitkering meer nodig heb en ik er ook mag blijven. Maar ik denk dat het nu wel heel moeilijk wordt ben nu 19 week zwanger. Wat is jullie advies in de ziektewet gaan ivm mijn rug of gewoon soliciteren in de weet dat je toch niet aangenomen wordt dus in de ww blijven. Nou het is wel een heel lang verhaal geworden. Ik ga nu weer verder met het genieten van mijn zwangerschap.
Liefs Linda