Zwanger en het moeilijk hebben

<p>Hi Allen, </p><p>Ik ben nieuw hier op het forum en ben heel benieuwd naar jullie ervaringen en tips. </p><p>Momenteel zit ik in mijn vierde zwangerschapsmaand en merk ik dat ik het regelmatig moeilijk heb. Fysiek heb ik in het eerste trimester veel last gehad van vermoeidheid en ik had me verheugd op deze periode omdat veel vrouwen zich nu fijner voelen. <br />Helaas is dat bij mij niet echt het geval. Ik heb regelmatig last van mijn onderrug en vind het lastig dat mijn lichaam zo verandert en niet meer ‘van mij is’. Daarnaast ben ik ook nogal hormonaal, mijn vriend is voor zijn werk veel weg en ik heb daar ineens heel veel moeite mee. <br /><br /></p><p>Hij moest vooral in het begin erg wennen (kindje is gepland en gewenst) en vindt het lastig dat ik verander. Ik heb veel behoefte aan bevestiging en aan zijn steun en dat kan hij niet altijd geven. <br /><br /></p><p>Ook merk ik dat er op mijn werk anders met mij om wordt gegaan, wat ik in deze tijd niet had verwacht maar toch gebeurd. Zo heb ik een opdracht niet gekregen omdat ik zwanger ben, dat is ook zo gezegd en daar moet ik nog op terugkomen maar omdat ik ook emotioneler kan reageren wacht ik daar nog heel even mee. <br /><br /></p><p>Kortom, het valt me tegen dat zwanger zijn zoveel vervelende effecten op mijn relatie en werk heeft en dat ik mezelf niet mee ben. Heeft iemand dit meegemaakt? Gaat het vanzelf weer over? <br /><br /></p><p>dankjulliewel! </p>
 
Ik denk dat dit na de bevalling pas over gaat. Ik herken wat je zegt. Ik heb best een zware zwangerschap... ziek moeten melden vanaf 17 weken. Ik hoor van meerdere dat ze pas een tijd na de bevalling weer zichzelf zijn... gaat met stukjes en beetjes. 
 
Ik vind het raar dat je vriend het lastig vind dat je veranderd. Dat is toch normaal en hoort er allemaal bij. Je hebt nu juist extra steun, liefde en aandacht nodig. Verwacht ook maar niet dat je na de bevalling gelijk de oude bent want ook dat heeft tijd nodig. Je herstel zowel lichamelijk als het wennen aan de baby en het nieuwe ritme etc etc. De een ontzwangerd snel en de ander heeft echt maanden tot een jaar nodig. Doe je niks aan.
Praat erover. Hopelijk lucht dat op. 
 
Ik herken zeker wat je zegt. Ik had moeite met bijvoorbeeld de gewichtstoename en extreme duizeligheid/misselijkheid. Nadat ik erover had gepraat met mn vriendinnen heb ik het gewoon geaccepteerd. Dit is het voor nu, mijn kindje is aan het groeien en het hoort erbij. Daarna kon ik nog meer genieten van dit wonder. 
 
Vervelend  van die opdracht op je werk zeg. Balen. Zeg er inderdaad iets van. 
 
 
Alvast fijne feestdagen en kop op!! 
 
Terug
Bovenaan