Zwanger en intrusies

<p style="text-align: left;"><span style="color: #030303; font-family: 'Open Sans'; text-align: start; white-space: pre-wrap;">Hi allemaal, Ik ben net zwanger en ben mijn leven lang al bekend met OCD maar ik merk dat mijn angsten nu enorm opspelen, zeker met betrekking tot intrusies. Natuurlijk is het sowieso spannend zwanger te zijn maar ik merk dat ik niet echt blij kan/mag zijn omdat mijn intrusieve angsten als een soort zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen. Ik ben dan vooral bang ben dat ik rare dingen ga doen, ik heb vooral angsten met messen. Dat ik 's avonds alleen ben en dan ineens naar de keukenla ga en iemand (mijn partner of mezelf) pijn doe met een mes of straks het kindje. Iets dat ik ABSOLUUT niet wil maar ik veroordeel mezelf al heel erg over het feit dat dit soort gedachten überhaupt in me op komen. Ik merk ook dat ik regelmatig pols of ik een slecht mens ben en of ik geen kwade dingen in de zin heb. Het is sommige dagen wat minder, maar soms laait het ineens weer op en ik vind dit heel vervelend. Ik heb al verschillende therapieën voor mijn dwangstoornis en intrusies gevolgd maar niet toen ik zwanger was. Ik denk dat het nu zo opspeelt met de komende verantwoordelijkheid. Ik ben benieuwd of jullie de intrusieve angsten tijdens de zwangerschap of erna herkennen en hoe jullie hiermee om gaan? Liefs</span></p>
 
Hallo,
Ik heb zelf geen ervaring met OCS, maar ik ben GZ-psycholoog. Het is herkenbaar en logisch dat de angst nu toe kan nemen, vanwege de verantwoordelijkheid, grote veranderingen in je leven en bijbehorende spanning. Ik zou als ik jou was je toch alvast aanmelden voor behandeling, ook gezien de wachtlijsten. Tot die tijd kun je proberen om de technieken zelf toe te passen die je al in het verleden hebt geleerd. Ga niet vermijden en neem je eigen gedachtes niet te serieus. Succes!
 
Dank voor je reactie, ik heb vorig jaar intensieve therapie gehad bij Marina de Wolf in Ermelo (ook een intrusiegroep) en ga nu wekelijks naar Altrecht dus echt aanmelden voor een nieuwe behandeling is denk ik niet aan de orde. Ik ga me in ieder geval ook aanmelden bij een POP-Poli zodat ik er daar ook over kan praten.
 
Ik ben ook bekend met dwangneurose en gedachtes. Begin van mn zwangerschap had k steeds gedachtes dat ik mijn kind pijn zou doen. Niet met een mes. Maar gedachtes dat ik hem zou gaan slaan. Dan kreeg ik paniek aanvallen want vond die gedachtes vreselijk. Het ergste vond ik die twijfel aan me zelf. Want ik ben helemaal nie agressief dus waarom dan ineens zulke gedachtes? Ik had dagelijks huilbuien en vond me zelf niet in orde voor een kind. 
Nu zit ik in mn 3e trimester en die gedachtes zijn weg en hebben plaats gemaakt voor mooie gedachtes en veel liefde. Ik denk dat we met bepaalde ziektebeelden altijd aan ons zelf twijfelen en dat het daar vandaan komt?
 
Herkenbaar hoor, zulke gedachten! Ik ben nu zwanger van de derde en heb bij de vorige twee zwangerschappen ook af en toe een gesprek gehad met de psycholoog die me voor mijn zwangerschappen ook behandelde. Ik leerde juist dat ik geen slecht mens ben, maar juist heel zorgzaam, misschien soms wel wat te overbezorgd en gevoelig, maar daar is op zich niets mis mee. Woon je in de buurt van Ermelo? (Ik wel namelijk, en lees dat je daar bent behandeld)

Succes in elk geval!
 
Terug
Bovenaan