Zwanger en medicatie

A

Anoniem

Guest
Hallo,

Wij willen heel  graag kinderen...maar wat blijkt er nu:

Ik heb te kampen met de ziekte van meniere (aanvallen van draaiduizelingen)... daarvoor slik ik de madicatie cinnarizine. Wanneer ik nu zwanger zou raken en ik slik nog de medicatie, komen de stoffen in de moedermelk (maar goed kinderen worden ook groot gebracht met de fles) en in de placenta (en dat vind ik gevaarlijker)
Ik kan ook stoppen met de medicatie, met als gevolg dat ik de aanvallen weer terug krijg.
De artsen zeggen: "Aan jou de keus".

Mijn vraag is nu: Is er iemand met soortgelijk dilemma
reageer dan snel..!!

Groeten Priscilla
 
Hoi Priscilla,

Ik heb niet hetzelfde dillemma, gelukkig. Wel ben ik benieuwd: Is er onderzoek gedaan naar de effecten van de medicijnen die jij slikt op het kindje? Wat zijn de risico's? Of kan je minder makkelijk zwanger raken door de medicijnen? Dat lijken me dingen die je keuze kunnen verhelderen.

En wat gebeurt er met jou als je de medicijnen niet meer slikt, wat zijn dan de gevolgen voor jou en daarmee eventueel ook voor je kindje?

Sterkte met kiezen!!

Saskia
 
Hoi priscilla,

Ik heb heel wat anders dan jou, maar ook ik moet echt wel met een heleboel dingen rekeining houden.

Ik heb een stofwisselingsziekte.
Ik heb toendertijd dat we wisten te gaan trouwen mijn dokter gevraagd hoe en wat.

HIj vertelde dat er  zwangerschappen tot een goed einde zijn gebracht (dus ook niet???)
Dus hoe dat zal gaan lopen weet ik nog niet.

Wel weet ik. Als ik zwanger ben ik zo min mogelijk misselijk moet zijn.
Ik mag namelijk NOOIT nuchter zijn en als ik moet spugen MOET ik direct weer eten!!

Echt makkelijk maakt zoiets nog niet.
Ik weet dat mijn hormonen gaan veranderen en dat er dus qua spijsvertering ook wat (kan) verandert.

Ook zelf bevallen zal er nooit inzitten. kindje zal gehaald worden omdat ik dat gewoon nooit op zou kunnen brengen. ik heb daar de glucose niet voor.
Dit komt omdat alle energie die ik uitvoer ik zelf net of tot 3 uur daarvoor gegeten heb.

IK moet ook zeggen dat bepaalde dingen me nog best bang kunnen worden.
En zodra ik zwanger ben dan zullen direct redelijk wat mensen op de hoogte gesteld (moeten) worden, zowel familie als doktoren.

Is nu eenmaal niet anders en ik wil het toch perse.
En lukt het niet dan gaan we ook echt niet meer verder.
En dat zal echt waar mijn hardje breken!!

Succes met jue beslissing

Alma
 
Hallo allemaal,

Juist doordat er bij ondrzoeken naar de medicatie voor meniere en het ongebore kind, geen resultaten zijn geboekt, is het zo onzeker! Kijk als je weet wat de afwijkingen kunnen zijn, kun je besluiten de medicatie wel of niet te nemen.
Maar nu er niets bekend is, ga je geen risico nemen.

Wanneer ik zou stoppen met de medicatie zou ik aanvallen krijgen die om en nabij een halve dag duren en wat zich dan kenmerkt als draaiduizelingen (alles draait tegengestelde richting op, hoofd, buik, wereld..), zweetaanvallen, neiging tot flauwvallen, misselijkheid en braken en ga zo maar door. Kortom geen pretje dus!!!

Ik heb nog eventueel de mogelijkheid om over te stappen naar homeopatische middelen, maar of die aanslaan is natuurlijk de vraag. Ze zijn in elk geval niet schadelijk.
Helaas is mijn homeopaat op vakantie..dus dat is op hete kolen zitten tot die tijd!!\
Misschien is er nog hoop!

Groetjes Priscilla
 
Hoi Priscilla,

Ik zit in een vergelijkbare situatie,
Ik heb een oogaandoening die met medicatie stil blijft staan, maar deze medicatie mag niet tijdens de zwangerschap,
omdat niet bekend  is wat de gevolgen voor het kind kunnen zijn.
 De artsen zijn het er niet overeens of het alleen niet tijdens de eerste 3 maanden mag of gedurende de hele zwangerschap.
Ik heb eerst om het uit te proberen 3 maanden zonder medicijnen gedaan en dat ging goed, toen zijn we gaan klussen, maar na 2 rondes moest ik weer aan de medicijnen.(ivm achteruitgaan van de ogen)
Dit moet 2 a 3 maanden en dan gaan we er weer voor.
 De ervaring is nu dat het 5 maanden stabiel kan zijn, maar ja de volgende keer misschien langer of korter.
En hoe langer dat het goed gaat, hoe groter ook de kans is dat de eventuele achteruitgang van de ogen na de bevalling weer met medicatie te herstellen is.
En ja, inderdaad dus ook geen borstvoeding.
sterkte!

groetjes Zieza
 
Hallo,

Ikzelf kan niet meepraten, maar ik heb een collega en een buurvrouw die in jouw geval zijn en beiden door medicatie controle hebben verkregen over hun dagelijkse leven, mijn buurvrouw heeft twee kinderen, Isabelle heeft mijn leeftijd en Johan is twee jaar ouder dan ikzelf. Zowel Isa als Jo hebben GEEN letsels overgehouden aan het feit dat mijn buurvrouw medicatie nam, al wordt in veel artikels die je overigens op internet kan opzoeken en nalezen, geadviseerd van geen medicatie  in te nemen. De uiteindelijke keuze is aan jou. Indien het mogelijk is, maar ik weet niet waar je werkt en de mogelijkheden zijn ( ik was verplicht te stoppen met werken toen ik zwanger bleek te zijn omdat ik in een psychiatrische inrichting werk en de Belgische wetgeving ernaar is)

Ik hoop dat je hier wat mee kan

groetjes Sofie
 
Hallo,

Ook ik gebruik medicijne waar ik niet zonder kan, ik ben er mee naar mijn huisarts gegaan omdat wij ook zwanger willen worden en die heeft samen met mij uitgezocht of er ook vervanging was voor deze medicijnen. Ik heb geluk gehad dat er medicijnen zijn waar net iets meer over bekend is, dus die gebruik ik nu. Als ik de medicijnen niet zou gebruiken zou ik regelmatig een longontsteking krijgen en dat schijnt schadelijker te zijn voor een ongeboren vrucht. Dus ik denk dat je moet afwegen wat schadelijker is voor het kind en jou en dan de beste keus maken.

Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan