Zwanger en net me zus kwijt

L

Laura Dew

Ik moet dit toch even delen
Ik ben nu 15 weken zwanger. Dat is natuurlijk heel erg leuk en daar ben ik ook heel blij mee maar

7 maart dit jaar heb ik mijn zus dood op de bank gevonden het was mijn enige zus veder heb ik geen broers of zussen
Zij laat ook een dochtertje van 4 achter die ik nu verzorg dat deed ik opzich al wand ik was me zus der gastouder

Ik moet nu gewoon even me verhaal kwijt ook
Ben 15 weken zwanger dus een echt heel blij maar voel me niet zwanger geen gevoelig tepels niet misselijk niks
En normaal zo ik nu me zus hebben om dit alles me te delen maar die heb ik niet
Ik kan niet vragen hoort dit zo was het bij jou ook zo en dat mis ik enorm
Ik heb geen vriendinnen die zwanger zijn of zwanger zijn geweest me vriendinnen zijn daar nog niet aan toe dus ook aan hun kan ik niks vragen

Wel is er een vriendin van me zus die me probeert te steunen maar voor haar zal ik altijd dat kleine zusje wezen van haar vriendin

Verwerken doe ik nog niet omdat er zo veel gedoe is we weten nog steeds niet waar aan ze is overleden wand ze was hartstikke gezond me partner en ik wonen nu in haar huis maar ook dat is nog niet zeker of we hier kunnen blijven
Het enige wat zeker is dat ik gedeelde gezag heb over me nichtje met haar vader

Nu snap ik dat mensen denken waarom word je dan zwanger als je in zo veel onzekerheid zit dat snap ik

Maar ik ben 30 en wil al zo lang ik me kan herinneren moeder worden ook had ik verwacht dat het wel even zou duuren aangezien me vriend en ik allebij overgewicht hebben en bij mij altijd werd gezegt zal niet makelijk gaan voor jou

Hoor van veel mensen ook dat dit een kadotje is van mijn zus mssn is dat ook wel zo

Ik heb dus eigenlijk niet een vraag ofzo maar moest me verhaal beetje kwijt

Is best lastig alles nu te doen zonder me zus en de band met me moeder is niet zo sterk

Mssn maakt nog iemand dit mee en snapt mijn gevoel en mssn ook niet

Groetjes
 
Hoi Laura,
Wat ontzettend naar voor je! Alsnog gecondoleerd met je enorme verlies. Ik weet enigszins uit eigen ervaring hoe het is om een dierbare te verliezen, mijn vader is in 2015 plots overleden en straks 2,5 jaar na zijn dood ga ik bevallen van zijn eerste kleinkind... Erg dubbel, want je bent ontzettend blij met de zwangerschap en je kindje, maar je had het heel graag met die belangrijke persoon willen delen. 
Ik vind dat je ontzettend sterk bent door de dochter van je zus op te vangen en haar op te voeden. Het is minder dat je nog niet kunt verwerken, maar met alles wat er gaande is, is dit enorm logisch. Ik weet dat ik pas een jaar na mijn vaders dood echt ben gaan verwerken, in 2015 was daar gewoon geen ruimte voor omdat ik moest afstuderen, voor mijn moeder moest zorgen na een operatie en meehelpen met de verbouwing van mijn ouderlijk huis, werk zoeken, etc. Wanneer er meer ruimte is in je leven, zul je het verlies pas een plekje kunnen gaan geven. Je zou eventueel, wanneer je er aan toe denkt te zijn, contact op kunnen nemen met een rouwtherapeute. Dit heb ik toentertijd gedaan en heeft me enorm veel geholpen, omdat ik bang was dat ik in een zwart gat zou vallen als ik al het verdriet toe zou laten. De therapeute heeft het verlies in goede banen geleid, zoals dat voor mij goed was. 
Het feit dat je je niet zwanger voelt, kan komen doordat je erg veel aan je hoofd hebt. Of je hebt gewoon een 'makkelijke' zwangerschap qua kwaaltjes. Sowieso wisselen in het eerste trimester de kwaaltjes enorm, soms van dag tot dag, omdat je hormonen aan het schommelen zijn. In het tweede trimester wordt het rustiger en krijg je weer nieuwe kwaaltjes of nemen juist de heftige kwaaltjes van het eerste trimester af. Het is dan in ieder geval wel constanter!
Heel veel sterkte gewenst en ik hoop dat mijn bericht je enigszins geholpen heeft.
 
Hoi hoi
Ja bericht helpt me wel 
Zo ie zo is fijn om te weten dat ik niet alleen ben 
Al die mensen die zeggen ik weet hoe jeje voelt 
Maar niet eens iets in de richting van dit hebben mee gemaakt 
Is lief bedoelt maar soms word ik er boos om 
 
Snap ik, en dat is een natuurlijke reactie. Uiteindelijk kun je dat relativeren, maar daar ben je nu nog niet. Dat komt pas later in je verwerkingsproces! Probeer het naast je neer te leggen, zo goed als kan. De meeste mensen proberen er gewoon voor je te zijn, maar weten niet goed hoe. Ik heb mezelf aangeleerd om hen gewoon te zeggen wat ik van ze nodig heb, hoe klein het ook is. De meeste mensen zijn allang blij als ze iets kleins voor je kunnen doen. En de mensen die je niet kunt 'gebruiken', die laat je zelf links liggen. Dat is energie die je nu voor andere, belangrijkere, dingen moet gebruiken ;)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan