Zwanger en oudste wil het niet

<p>Hoi allemaal.</p><p>Ik ben nu 28 weken zwanger </p><p>Van mijn vijfde kindje. Mijn kinderen weten het nog steeds niet! Ik heb al drie jongens en een meid en vooral de oudste heeft gezegd (hij is nu 20) dat hij als ik zwanger zou zijn,hij gaat weglopen thuis. Ik neem hem erg serieus. Ik ben blij aan de ene kant met mijn zwangerschap maar aan de andere... Ik wil mijn oudste hier niet voor verliezen. Mijn buik is erg klein nog hij ziet het dus nog niet aan me. Maar ik weet niet wat ik hiermee moet doen. Iemand een ervaring hiermee? Ik moet met de kinderen praten maar hoe?wie had er ook een moeilijk kind en draaide deze nog bij? Ik wil niet dat mijn zoon wegloopt?ik verstop als het ware mijn zwangerschap en heb niet openlijk kunnen genieten...nu ben ik al 28 weken en leef er zowat langsaf. Gek is dat he. Oja mijn zoon heeft een vorm van Autisme. Dus radicaal zijn kan niet bij hem,dat maakt het nog moeilijker...</p>
 
Ik heb geen ervaring met de situatie, maar ik denk wel dat het heel belangrijk is dat je het heel snel vertelt! Ik denk dat hoe lang je wacht, hoe lastiger het wordt, voor jou en je zoon. 
Misschien hem apart vertellen van de rest. Dat je rustig met hem zit en hem zijn gevoelens laat hebben (ook als dit negatief is). Laat hem merken dat je er ook nog altijd voor hem zult zijn en evenveel van hem blijft houden. Erken zijn gevoel en probeer hem niet te overtuigen dat hij blij moet zijn. 
 
Heel veel succes!
 
Oeh jeetje wat lastig... Je hebt het over een moeilijk kind, maar ergens snap ik hem wel. Hij is al 20 jaar, heeft autisme en een baby in huis zorgt toch voor veel onrust en wellicht ook verstoring van zijn nachtrust. Hij is de oudste dus hij weet al van de drie die na hem gekomen zijn wat er ongeveer zal gebeuren.
Ik zou niet te lang wachten met vertellen. Ik weet niet of niemand uit de omgeving het nog weet, maar het zou pas echt vervelend zijn als de kinderen het via via te horen krijgen. Ook is het fijn als de kinderen zich nog even kunnen voorbereiden op de komst van broertje / zusje. Misschien is het prettig als je je oudste zoon apart neemt en het vertelt. Aangeven dat je snapt dat hij het vervelend vindt, en vragen waar hij het meeste tegenop ziet. Vragen wat je kunt doen om het voor hem zo makkelijk mogelijk te maken. Ik zou niet zijn gevoel ontkennen, hij ervaart het nou eenmaal niet als positief en daar kan hij niks aan doen. Misschien afspraken maken en op papier zetten, zodat hem dat houvast geeft? Ik hoop dat jullie eruit komen samen! 
 
Als ik het vanuit de andere kant mag bekijken.. je zoon geeft aan thuis weg te willen als er nog een baby komt. Die komt er. Dus persoonlijk denk ik dat het goed is met hem open het gesprek aan te gaan of hij thuis wil blijven wonen of op zichzelf wil gaan. Dan kan het contact met je zoon goed blijven en hoeft het niet hoog op te lopen. Weet niet of hij werkt of eventueel begeleid wonen indicatie heeft maar er is vast iets mogelijk als hij dit echt wil. 
 
Terug
Bovenaan