zwanger en stress

[ANONYMOUS_USERNAME]

ik bleek 1 maand na mijn miskraam opnieuw zwanger te zijn. de afgelopen paar jaar steeds miskramen gehad en in 2009 op medische indicatie ingeleid en met 24 weken bevallen van een zoontje. ik ben de trotse mama van een prachtdochter.
ik heb altijd de hoop op een groot gezin gehad,dat gaat helaas niet meer lukken en na de laatste miskraam heb ik het idee helemaal maar los gelaten,ook omdat mijn huwelijk allesbehalve goed is. en dan blijk je een maand later plots zwanger. maar ik heb geen roze wolk... wel heel veel stress en verdriet en voel me veelal eenzaam.ik ben chronisch ziek,nauwelijks contact met famillie en niet echt een netwerk of goede vriendschappen. mijn man is niet de biologische vader van mijn dochter(heb ik zeer goed contact mee gelukkig)
hij heeft diverse problemen en sociaal gedrag is niet zijn sterkste punt. ik voel me dan ook niet echt gesteund,hij verdiept zich ook niet echt in de zwangerschap en houd geen rekening met dat ik emotioneel een stuk gevoeliger ben nu. daarnaast hebben we woon en financiele problemen. ik zit in mn laatste fase en raak behoorlijk gedeprimeerd. ik zie eerder op tegen de bevalling en periode erna dan dat ik er naar uitkijk. psychisch zit ik erdoor heen,al een tijdje maar dat weerhoud manlief er niet van tegen me tekeer te gaan en constant de sfeer in huis te verzieken met zijn verbale agresiviteit danwel gesjagrijn en het niet echt meedraaien in het gezinsleven.ik schrijf t gewoon maar van me af want een oplossing voor de situatie is er niet op korte termijn maar ik zou niets liever willen dan met mn kids ver weg tot rust komen en ben de wanhoop nabij....

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

jeetje..heftig zeg...Is er niks of niemand waar je kan aankloppen voor hulp? Een kerkelijke organisatie of de verloskundige evt al? Of ga anders is langs de gemeente voor evt maatschappelijk werk. Die kunnen een hoop,ook helpen met t oplossen van je financiële problemen..Sterkte iig!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Denk vooral ff gezond egoistisch aan jezelf! Daar heeft je dochter veel baat bij en je lichaam en komende baby ook,en idd een maatschappelijk werker lijkt me verstandig,daar kun je je ei goed kwijt. Het zou vreselijk zijn als je dadelijk nog een postnatale depressie ontwikkeld of zoiets,daar ben ik namelijk bekend mee. Ik hoop echt dat je een praatpaal gaat zoeken,je huisarts kun je hierop aanspreken,en die zal je dan doorverwijzen als je echt duidelijk maakt dat het zo hoog zit. Maar niemand kan een siutatie als deze zomaar lijen,je verdient gewoon de aandacht en een luisterd oor en je verdient om je te verheugen op de komst van je kind

 

[Bloempje27]

Misschien heel cru gezegd maar ik snap echt niet dat je niet naar mogelijkheden hebt gezocht voorlopig niet zwanger te raken. Of ben je door de pil/condoom heen zwanger geraakt? Je schreef dat je meerdere miskramen hebt gehad en dat je relatie helemaal niet goed zit... toch raak je steeds weer zwanger. De situatie waarin dit kindje komt is totaal niet wenselijk. En je hebt er zelf om gevraagd. Misschien hard maar ik snap dat echt niet. Wie zelf niet gezond is, wie geen stabiele relatie heeft, die geen goede woon- en financiele situatie heeft, die moet niet zomaar zwanger raken. Door de pil heen ja... dan kan ik me voorstellen dat je in paniek bent. maar dit had je wel kunnen voorzien. En dat je niet doordenkt voordat het zover is, vind ik echt onbegrijpelijk.
Stabiliteit en rust is zo enorm belangrijk voor een kindje. Hierboven worden veel tips gegeven. Zoek psychologische hulp en meld je probleem bij de huisarts. Misschien is het wel beter om een plekje voor jezelf en je kindjes te gaan zoeken, die wel stabiel is. Ik zou zeggen, veel werk aan de winkel en begin liever gisteren, dan vandaag.

Misschien heb ik geen liefdevolle toon maar ik meen het echt goed. Ik zeg wat velen niet durven te zeggen, maar ik bedoel het niet verkeerd. Het doet misschien wel pijn, maar ik hoop dat je er iets aan hebt voor de toekomst.

Succes met alles en ik gun je met veel liefde een goede basis voor je kindjes!