Zwanger en super onzeker!

A

Anoniem

Guest
Beste iedereen,

Op dit moment ben ik 7 weken zwanger en super gelukkig! Ruim een jaar geprobeert en nu eindelijk zwanger van mijn allereerste kindje en ik ben echt in de zevende hemel. Ik ben alleen heel onzeker geworden doordat het niet meteen lukte en nu ontzettend bang dat het mis gaat.

Afgelopen maandag ben ik voor het eerst naar de gyneacoloog geweest en mijn eerste echo gehad, hier heb ik het hartje ook al op zien kloppen. Dus je begrijpt toen kon  mijn dag helemaal niet meer stuk. Toch heb ik steeds het gevoel nog een lange weg te moeten gaan voordat ik echt gelukkig mag zijn.

Deelt iemand deze gevoelens en kan iemand mij vertellen wanneer dit weg gaat en wanneer ik nou eens kan genieten van mijn baby.

Groetjes
 
hee hoi

ik snap heel goed dat je onzeker bent!
herken het van mezelf :)   wanneer het over gaat? ik weet het niet. dat is bij iedereen anders denk ik..
ik heb in januari een miskaam gehad en toen ik weer zwanger was was ik dus ook ontzettend bang!
nu ben ik 22 weken bijna en gaat het wel een stuk beter maar een beetje zorgen maken doe je natuurlijk altijd.
ik hoop dat alles goed gaat met je en je kindje en dat je er lekker van kunt gaan genieten want stress is ook niet goed!

liefs antoinet
 
Hee Sonja!

Ik ben op dit moment 6,5 weken zwanger!
Ik ben net als jij al bezig om zwanger te worden van vorig jaar augustus.
Ik heb precies hetzelfde gevoel. Zal het goed blijven gaan..zal het kindje gezond zijn ed.
Wel voel ik mij echt zwanger..en als ik positief denk...SUPERGELUKKIG!
Wij  mogen pas 3 oktober om een echo!
Wat heb je nu kunnen zien op de echo met 7 weken? Zag je het "kindje" al goed?
Waar heb jij allemaal last van? Ik heb heel veel last  van mijn borsten en heb rugpijn. Ben gelukkig niet misselijk!
Wel heb ik het idee dat mijn buikje onderin al wat dikker wordt.
Volgens de huisarts kan dit niet en is dit pas na 12 weken ofzo.

Groetjes,
Cindy



 
Hoi hoi,

Hier een reactie van een prille mama die dus uit ervaring kan spreken over dit soort gevoelens.

Ik kan je onzekerheid heel goed voorstellen. Ik had precies hetzelfde toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Nu had ik daarvoor een miskraam gehad en na de curretage ben ik meteen weer zwanger geworden. Ik was superonzeker want ik wist dus uit ervaring dat het mis kon gaan. Toen ik ook nog eens bloedingen kreeg was de stress compleet. Mijn man en ik zijn de eerste 11 weken menigmaal naar het ziekenhuis gesjeesd omdat we dachten ons kindje kwijt te raken. Na de 11e week stopte de bloedingen. Mijn gynaecoloog zei dat ik nu ook vertrouwen moest hebben in mijn lichaam. Maar ja, dat was makkelijker gezegd dan gedaan.

De onzekerheid heb ik mijn hele zwangerschap gehad. Want weet je, ik had altijd wel wat. De 1e 12 weken waren natuurlijk de kritieke periode maar daarna maakte ik me weer zorgen omdat mijn buik maar niet wilde groeien. Toen ik dat eenmaal gebeurde voelde ik mijn kindje maar niet (voorliggende placenta dus dan duurt het langer) en daarna kreeg ik een blaasontsteking die 12 weken heeft geduurd dus toen maakte ik me weer zorgen omdat die ontsteking ook voor vroegtijdige weeen kan zorgen.

Al met al heb ik heel wat afgetobd. Maar weet je, ik heb mezelf op een gegeven moment streng toegesproken dat ik ook moest gaan genieten. En dat heb ik dan ook bewust gedaan; ik heb er gewoon momenten voor ingebouwd zoals vlak voor het slapen gaan, dan begon Sven vaak te schoppen in mijn buik (na de bevalling heb ik nog vaak onbewust met mijn handen op mijn buik gelegen alleen bleef het toen akelig stil in mijn buik, heel raar was dat!). Ik accepteerde van mezelf dat de zorgen bleven, die kon ik niet wegnemen maar ik vond ook dat ik aan mijn zoontje verplicht was te genieten van zijn ontwikkeling daarbinnen en bewust de zwangerschap te ervaren. En ondanks dat ik niet het type ben die op een roze wolk kan zitten, vond ik het toch een heel bijzondere periode die voorbij is gevlogen.

Ik heb altijd gezegd dat mijn zorgen pas op zouden houden als ik mijn kleine eenmaal in mijn handen had. En ja, dat was ook zo. Maar.......... nu heb ik weer genoeg andere zorgen! haha.

Dus wat ik je echt wil aanraden: accepteer je onzekerheden en ga die niet uit de weg (zal waarschijnlijk toch niet lukken) maar geniet aan de andere kant van alles wat er gaat gebeuren en koester die momenten. Zo kun je later tegen je kleintje zeggen dat het een heel bijzondere tijd was toen hij/zij in jouw buik zat.

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
 
Hoi Sonja,

Allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!

Ik heb twee kindertjes, 1 van 6 jaar oud, en 1 van 3 weekjes oud. Ik herken je verhaal helemaal. Ik ging genieten toen ik 12 weken zwanger was. Toen was in mijn ogen de risicoperiode voorbij. Maar zoals al eerder geschreven, dan komen er weer andere zaken waar je je zorgen over gaat maken. Ook als je ze veilig in je armen hebt....

Dus helemaal over gaat het nooit, maar probeer gewoon lekker te genieten. Ik weet het, het is lastig, maar anders maak je jezelf helemaal gek!

Liefs van Simone
 
Hoi Sonja,

Ik begrijp je gevoel helemaal! Wij hebben er 4,5 jaar overgedaan voordat ik voor de eerste keer zwanger was. Ik had  ook de  angst dat het fout zou gaan en als  we er dan weer 4,5 jaar over zou moeten doen.....
Gelukkig heeft mijn Gyn mij gerust kunnen stellen. Als het hartje eenmaal klopt, is de kans dat het nog fout gaat klein. Natuurlijk kan het nog wel, maar er zijn heel veel dingen die ze niet kunnen verklaren. Maar meestal gaat het goed.
Probeer ervan te genieten!!!

Groetjes, Kippie (22,2 weken zwanger van de eerste)

 
Hoi hoi...

Dat je onzeker bent is heel normaal hoor en dat dat pas over gaat net zoals bij mij als je iedere dag voortaan je kindje voelt... zo rond de 20 weken gemiddeld...
Pas toen kreeg ik rust en voelde ik me niet meer zo onzeker..
Voor die tijd was het iedere keer gespannen enzo...

Dus ik denk dat het nog wel een tijdje aanhoud, maar het is heeeel normaal...En dat heeft niks met de duur van het proberen te maken..
Ik was 6 weken na gestopt te zijn met de pil al zwanger maar wat ben ik onzeker geweest...

Kan maar een ding zeggen !!! GEFELICITEERD en geniet ervan... dit is het mooiste wat je mee mag maken in je leven...

Liefs Esther ( 34,5 wkn )
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan