Dag allen,
Inmiddels 30 wkn zwanger van m’n 3e kind. Deze week aangegeven bij partner dat ik meer voel bij het hebben van een LAT relatie.
De situatie zoals nu is stressvol; er komt een kinderbeschermingsmaatregel voor z’n zoon uit eerder huwelijk, waardoor er een jaar lang één ondertoezichtstellingen zal worden uitgevoerd.
Dit vind ik een veel te grote druk, en absoluut niet gewenst voor mijzelf, maar zeker ook niet voor de kinderen die daar niets mee te maken hebben.
We zijn al 3,5 jaar bezig met verschillende trajecten om de ‘vechtscheiding’ en omgang te verbeteren, maar het lijkt alleen maar moeilijker te worden.
Na vele gesprekken samen, aangeven hoe je dit wellicht kan oplossen, en zeker ook aan te geven dat ik absoluut niet open sta voor voogd, is dit toch het geval en verbeterd niets.
Partner wilt er niets van weten, en maakt kenbaar dat als ik wil gaan, hij me zal helpen, maar de kinderen laat vallen omdat hij dat niet kan..
d
Dit is naar mijn gevoel manipuleren, en doet me niet wankelen in m’n besluit.
Kennen jullie soortgelijke verhalen? Of wellicht ervaring delen betreft scheiden met baby?
Inmiddels 30 wkn zwanger van m’n 3e kind. Deze week aangegeven bij partner dat ik meer voel bij het hebben van een LAT relatie.
De situatie zoals nu is stressvol; er komt een kinderbeschermingsmaatregel voor z’n zoon uit eerder huwelijk, waardoor er een jaar lang één ondertoezichtstellingen zal worden uitgevoerd.
Dit vind ik een veel te grote druk, en absoluut niet gewenst voor mijzelf, maar zeker ook niet voor de kinderen die daar niets mee te maken hebben.
We zijn al 3,5 jaar bezig met verschillende trajecten om de ‘vechtscheiding’ en omgang te verbeteren, maar het lijkt alleen maar moeilijker te worden.
Na vele gesprekken samen, aangeven hoe je dit wellicht kan oplossen, en zeker ook aan te geven dat ik absoluut niet open sta voor voogd, is dit toch het geval en verbeterd niets.
Partner wilt er niets van weten, en maakt kenbaar dat als ik wil gaan, hij me zal helpen, maar de kinderen laat vallen omdat hij dat niet kan..
d
Dit is naar mijn gevoel manipuleren, en doet me niet wankelen in m’n besluit.
Kennen jullie soortgelijke verhalen? Of wellicht ervaring delen betreft scheiden met baby?