Wat een vervelende situatie. Ik kan je alleen maar een hart onder de riem steken door te delen over mijn eigen stressvolle situatie. Misschien voel je je dan minder alleen. Ik heb een burn-out en ben zwanger. De hele dag nauwelijks iets kunnen, veel afgezonderd zijn en ónder de spanning en emoties zitten maken deze periode vreselijk. Gelukkig heb ik een steunende omgeving. Ik heb verschillende dingen ingezet qua professionele hulp. Het voelt vaak uitzichtloos maar dat is het niet. Het is nu donker maar ooit kijk je terug en denk je, het was zwaar maar ik ben nu weer in het licht.
Toch wat tips:
- blijf communiceren met je partner. Kijk waar je gelijkwaardigheid kunt vinden in jullie relatie wat betreft jullie individuele gedachtes en emoties. Ik hoop dat, ook al heeft hij het zwaar, ook af en toe naar jou kan luisteren. Push hem nergens in. Bij mij helpt het ‘niet hoeven’ juist in het voelen van ruimte om tóch wat te doen (bijv. in huis).
- praat met een goede vriend(in), liefst iemand die zwanger is geweest. Vooral om je ei kwijt te kunnen, niet omdat ze alle antw en oplossingen hebben, luisteren is vaak al heel fijn!
- zelf zit ik niet echt op een roze wolk door alles. Maar jij misschien wel, kijk vooral met wie je dat kan delen. Even geen drama is ook wel s fijn! Moeder, tante, vriendin?
- zorg dat je partner ook een vriend heeft om mee te praten om de druk v d ketel te halen. Als alleen jij dat doet, zorgt dat voor veel druk op jou en jullie. En het is denk ik gezond om ook buiten je relatie iemand te hebben.
- verwen jezelf met een zwangerschapsmassage. Dat is het écht waard! Als je daar niet van houdt, iets anders qua ‘me-time’ zonder beschikbaar te zijn voor anderen (tel. even uit?)
- je kan via de huisarts vragen om een psycholoog maar als eerste stap, wat laagdrempeliger, een ondersteuner POH. Dat is een stap vóór de psycholoog en kan fijn zijn om even (neutraal) wat te luchten, je op ideeen te brengen, je eigen emoties ruimte geven. Het is echt fijn als er iemand tegenover je zit en begrip heeft voor jou, even alleen jou. Je kan diegene 1x of een paar keer zien, dat bekijk je per keer.
- ik ken de situatie met je vader niet dus is lastig daar iets op te bedenken. Wat ik wel denk is dat jij jouw leven moet leiden, en de toekomst ligt bij jou en jouw gezinnetje. Eigenlijk mag je wat egoïstischer zijn ook al voelt dat niet goed. Probeer het hem uit te leggen dat je er anders zelf aan onderdoor gaat en hij op meer mensen moet gaan leunen dan alleen op jou. Als jij weer sterker bent (of eigenlijk alles wat stabieler is) kun je er weer voor ‘m zijn.
- ik kan even niet meer teruglezen wie er drinkt. Een burn-out en drinken gaan iig echt niet samen. Hij móet er echt doorheen, hoe vreselijk ook. Ik weet alleen niet hoe je dit bespreekbaar maakt. Misschien kan een vriend of vader die boeman zijn. Blijf jij buiten schot (als het gevoelig ligt). Hoe eerder hij er doorheen gaat hoe meer hij straks klaar is om de papa te zijn die hij wil zijn.
- probeer iets voor jezelf te vinden, wekelijks naar zwangerschapsyoga oid. Dan vliegt die zwangerschap niet zo aan je neus voorbij. Ik wou zelf dat ik meer kon en dus ook meer kon ‘genieten’ van deze paar maanden.
Hoop dat je er iets aan hebt. Sterkte!
heeft iemand tips of ervaring voor me ? </p><p>Want wil het liefst zo min mogelijk stress in mijn zwangerschap maar het is me nu allemaal teveel</p><p>Dank jullie wel X</p>