Zwanger en voel me down.

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi allemaal,

Ik ben eindelijk, na een hele lange tijd, zwanger van nummer 2.

Vanaf het moment dat ik het weet voel ik me al verschrikkelijk. Niet om de zwangerschap, maar om verder alles. Ik wil niets en lig het liefst de hele dag te slapen. Ik zie alles negatief en er komt niet uit mijn handen. Ik lijk wel depressief.
Ik heb inmiddels medicijnen tegen de misselijkheid, dat maakt het allemaal draaglijk, maar voel me vanbinnen echt niet goed.

Is er iemand die dit herkent en weet of dit zo negen maanden blijftt????

Alvast bdeankt,
" zwanger van nummer 2"
 
Hey,

Ik herken het niet echt. Het spijt me. Wel herken ik vlagen van down-zijn, maar dat waren dan echt momenten en dan ging het zeker weer een paar dagen heel goed.
Ik wil je natuurlijk niet bang maken maar een postnatale depressie kan al in de zwangerschap beginnen. Praat er eens over met je verloskundige. Het lijkt me echt vreselijk als je de hele dag alleen maar down kan zijn, wil slapen en er niets uit je handen komt, je niet meer kan genieten... zoek hulp!!

Sterkte!
 
Hoi hoi,

Voor mij wel herkenbaar!
Ik ben zwanger van ons eerste kindje. De eerste maanden vond ik geestelijk heel erg zwaar. Voelde me zo verdrietig, was erg kattig en wilde niks. Kon uren huilen, soms was ik zo overstuur dat ik er van moest overgeven. Was ook erg bang dat ik een prenatale depressie had. Voelde me erg schuldig dat ik zo verdrietig was, ik wilde graag een kindje en had het geluk om heel erg snel zwanger te raken, waarom leefde ik dan niet op die mooie roze wolk..????????
Inmiddels ben ik 34 weken zwanger en heb de roze wolk, sinds een paar weken, gevonden!!!! Ben de gelukkigste vrouw van deze planeet, ondanks dat ik erg veel last heb van bekkeninstabiliteit. Maar heb 100 keer liever lichamelijk klachten dan dat ik me nog een dag zo voel als de eerste maanden van de zwangerschap.

Het hoeft dus niet dat je er 9 maanden last van hebt, het kan echt dat je je straks helemaal gelukkig voelt! Ik hoop het zo voor je!!!
Heel veel sterkte!!!!
 
Hoi hoi,

Ik herken je verhaal,
Zelf had ik er niet gelijk in de eerste weken last van maar werd het naarmate mn zwangerschap steeds erger, met als gevolg een postnatale depressie waar ik anderhalf jaar over heb gedaan om uit te komen.
Ben er uitgekomen met antidepr en therapie en de pil om mn hormoonhuishouding te stabiliseren.
(en een lieve echtgenoot die hééél veel heeft gedaan om me te steunen)

Zou er zeker mee aan de bel trekken en hiermee regelmatig naar je huisarts gaan om het in de gaten te houden.

Ik ben nu zwanger van de 2e en heb nu iedere maand uit voorzorg een gesprek met de huisarts, word regelmatig bloed geprikt want van een laag hb kan je ook depr worden (al was dit bij mij niet het geval had bij de 1e een hb van 8.9)
En nog een reeks adviezen die we zekerin acht gaan nemen om de post depr bij een 2e te voorkomen of te verminderen.

Blijf er zeker niet mee lopen want ik heb bij de 1e heel lang gewacht met aan de bel trekken waardoor het erger is geweest als wanneer ik gelijk aan de bel had getrokken!!

Probeer van je zwangerschap te genieten en veel naar buiten te gaan, dit helpt ook vaak!

Liefs en heel veel succes met alles,
Mini
 
Hi meiden,

Erg bedankt voor jullie verhalen en medeleven. Ik heb mezelf vandaag eens goed toegesproken en ben uit bed gegaan en mag pas weer om half negen naar bed van mezelf. De tussenliggende tijd moet ik iets "nuttigs" doen, zoals opruimen of iets voor mijn werk. Ben nu al een paar uur uit bed en heb al het e.e.a. gedaan, waaronder lekker met onze oudste gespeeld. Ga nu nog even werken aan de computer en dan straks een filmpje kijken. Ik moet maar elke dag een afspraak met mezelf maken en als het niet beter gaat, zal ik eens naar de huisarts gaan.

Groetjes "zwanger van nummer 2"
 
heyhey
Ik herken dit heel erg ik ben nu bijna 25 weken zwanger en die roze wolk die is ook ver te zoeken. Moet heel veel moeite doen om alles te blijven doen als ik voorheen deed ben ook down en wil eigenlijk niks maar ook ik maak afspraken met mezelf dat ik rond een bepaalde tijd uit bed moet en wat moet gaan doen maakt nieteens uit wat
groetjes
 
Ook voor mij herkenbaar, het schijnt vrij vaak voor te komen, maar er rust een taboe op. Er is bijna niets over te vinden.
Ik heb me erg schuldig gevoeld, zoveel moeite om zwanger te worden en je dan heel ongelukkig voelen als het zover is. Ook was ik bang voor en postnatale depressie, dat ik niet van mijn kind zou kunnen houden. Maar vanaf de bevalling heb ik nergens meer last van gehad en was ik gelijk een hele gelukkig mama.
Sterkte
 
Hoi,

Ik heb na de bevalling van mijn 1e kindje een soort van postpartum depressie gehad. Ben toen terecht gekomen bij Tosca Dijkhuizen. Haar website www.geenrozewolk.com, hier vind je veel informatie over zowel depressieve en/of lichamelijke klachten tijdens als na de zwangerschap.

groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan