hoi,
ik ben 20 weken zwanger en werk 24 uur.
In februari kreeg ik een nieuwe collega. Er waren niet voldoende werkplekken beschikbaar en ik werk minder uren dan de nieuwe collega, dus moest ik mijn bureau afstaan en werd ik flex. Flex is modern, in ons bedrijf ben ik echter de enige van de +/- 100. Dat betekend dat ik 2 dagen op de werkplek van iemand anders zit, en een dag maar uit moet zoeken waar ik kan zitten.
Nu is de afdeling veranderd. Er moest opnieuw ingericht worden dus mensen zijn verhuisd etc. In het plan is geen werkplek voor mij gecreeerd. Een dag in de werk breng ik nu door in de vergaderruimte, waar ik dus werk terwijl er vergaderd wordt en er zelfs bezoek wordt ontvangen. In een hoekje, zonder collega's of fatsoenlijk daglicht. Bizar.
Ik heb het idee dat ik niet belangrijk meer ben omdat ik toch binnenkort met verlof ga. Het voelt een beetje verbannen. Ik merk dat ik gestresst raak en heb veel harde buiken. Daarnaast heb ik bekkeninstabiteit en moet ik voor alles wat ik nodig heb nu lopen (overleg, printer, zelfs de nietmachine!) De tranen staan me soms in de ogen (stomme hormonen!) en zie op tegen mijn werk.
Mijn leidinggevende heeft dit besloten (en blijft hierbij) dus daar hoef ik niet aan te kloppen. HR vind dat ik het met mijn leidinggevende moet uitvechten.
Wat is nu wijsheid? Ziekmelden vind ik wel ver gaan maar praten heeft niks opgelost.. ik weet het dus even niet meer!
ik ben 20 weken zwanger en werk 24 uur.
In februari kreeg ik een nieuwe collega. Er waren niet voldoende werkplekken beschikbaar en ik werk minder uren dan de nieuwe collega, dus moest ik mijn bureau afstaan en werd ik flex. Flex is modern, in ons bedrijf ben ik echter de enige van de +/- 100. Dat betekend dat ik 2 dagen op de werkplek van iemand anders zit, en een dag maar uit moet zoeken waar ik kan zitten.
Nu is de afdeling veranderd. Er moest opnieuw ingericht worden dus mensen zijn verhuisd etc. In het plan is geen werkplek voor mij gecreeerd. Een dag in de werk breng ik nu door in de vergaderruimte, waar ik dus werk terwijl er vergaderd wordt en er zelfs bezoek wordt ontvangen. In een hoekje, zonder collega's of fatsoenlijk daglicht. Bizar.
Ik heb het idee dat ik niet belangrijk meer ben omdat ik toch binnenkort met verlof ga. Het voelt een beetje verbannen. Ik merk dat ik gestresst raak en heb veel harde buiken. Daarnaast heb ik bekkeninstabiteit en moet ik voor alles wat ik nodig heb nu lopen (overleg, printer, zelfs de nietmachine!) De tranen staan me soms in de ogen (stomme hormonen!) en zie op tegen mijn werk.
Mijn leidinggevende heeft dit besloten (en blijft hierbij) dus daar hoef ik niet aan te kloppen. HR vind dat ik het met mijn leidinggevende moet uitvechten.
Wat is nu wijsheid? Ziekmelden vind ik wel ver gaan maar praten heeft niks opgelost.. ik weet het dus even niet meer!