Zwanger maar geloof het haast niet

C

CelineXX

Hoi!

Na 4 jaar actieve kinderwens en 5 maanden icsi traject, zijn we zwanger! De vorige keer had ik erg lichte testen en werd dit een vroege miskraam. Onze officiele testdag was afgelopen woensdag en een mega knaller test. Sindsdien voelen we ons zenuwachtig, geloven we het niet zo.. Je kijkt al jaren uit naar z'n test en iets waarvan je dacht dat misschien nooit zou lukken, is er nu opeens. Zou het daarvan komen? We kunnen uiteraard niet wachten tot we ons frummeltje volgend jaar augustus mogen verwelkomen maar het voelt zo ongeloofwaardig nog. Ik ben nu 4w5d en met z'n 7 weken hebben we de eerste echo op 22 december. Ik had al een week voor de testdatum elke dag getest en liep duidelijk op. Ik voelde tot woensdag allemaal borreltjes onderin en nu af en toe eens een krampje. Mijn borsten voel ik en ben/voel me opgeblazen.

Praat ik nou gekkigheid of herkennen jullie dit?? Ik had altijd in mijn hoofd in het dolle te zijn en te huilen bij zulke testen maar gaat heel anders.
 
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap! :)
Ik herken het helemaal hoor wat je zegt. Misschien ook omdat het vrij lang duurde voordat het lukte (2,5 jaar / 1x IUI). In die jaren droomde ik hoe een positieve test zou zijn (2x een positieve test gehad vlak voor nod en beide keren wel ongesteld geworden), hoe gelukkig ik me zou voelen en hoe ik overmand zou worden door emoties. Maar daarvan gebeurde precies niks... 
Ja, ik was blij maar niet extatisch. Ongeloof overheersde hier ook vooral. Tot ik met 5.6 mega misselijk werd en het niet meer te ontkennen viel ;) Ik was alleen alsnog heeel onzeker hoor en vond de dagen tot de eerste echo intens lang duren. 

Gelukkig bleek alles goed te zitten en ging ik met de tijd ook steeds meer vertouwen op mijn lijf. Zeker vanaf het moment dat je de baby gaat voelen (althans, dat was hier zo) komt ineens écht het besef. En ja, dat duurt dus wel even ;) Gelukkig heb je daarna alsnog tijd genoeg om je helemaal te wentelen in geluk
 
Wauw, gefeliciteerd!
Ik heb over de eerste ook bijna 4 jaar gedaan. Zij is van IUI6. We waren op vakantie en ik had een psychologisch traject achter de rug waarin ik naast andere dingen ook gewerkt had aan acceptatie dat ik misschien geen moeder ging worden. Deze IUI was eigenlijk ook een beetje voor de show aangezien we al op IVF aan het voorbereiden waren. Ik was er dus totaaaaal niet me bezig die keer. Toen ik een week laat nog steeds niet ongesteld was durfde ik nauwelijks een test te doen. Ik was zo overtuigd dat ook deze weer negatief was, en dat had ik al veel te vaak gezien. Maar hij was positief. Donkerder dan ik ooit gezien had. 
Ik dacht toen nog dat als je maar goed positief test, en het gaat niet direct mis (was een probleem bij ons), dan ben ik wel superblij en niet zo enorm zenuwachtig over of ik nou zwanger ben of niet. Poeh, nou dat had ik verkeerd hoor! Haha! De zorgen beginnen als je zwanger bent pas goed. Hele eerste trimester bang voor een miskraam. Ik kon na 12 weken ook pas zonder stress een babyzaak in lopen ofzo. Ik hield gewoon een slag om de arm. Jaaaa ik ben zwanger ja, maar zal dat zo blijven? We zien wel. Ik kon er met mijn hoofd gewoon niet bij dat ik toch moeder ging worden. Dat kan toch niet? 
Dus wel een beetje herkenbaar ja. 
De tweede keer ging sneller. Ik ben nu 22 wk zwanger. Als je weet wat er speelt en je begint meteen met de juiste combi... Dat duurde 3 rondjes. Dat vind ik haast nog vreemder. Kan nog steeds mn geluk niet op dat ik straks 2 kindjes heb. En ik ben blij als deze er ook weer gezond uit komt. Tot die tijd blijf ik toch ergens een stemmetje houden die zegt: eerst maar zien of alles goed blijft gaan. Zelfs nu nog.
 
Dankjewel!! Wauw vooral jouw midden stuk is echt exact zo bij mij en zo herkenbaar. Precies zo maak ik dat nu mee.. Heel erg bang maar het gaat tot nu toe gewoon goed maar toch.. haha! Hopelijk over 2/3 weken een mooie echo ???
 
Ik ben zelf inmiddels ruim 29 weken zwanger. Ook 4 jaar een actieve kinderwens en bij eerste icsi cryo tp zwanger geworden.
Ik heb tot dat ik de baby met regelmaat voelde bewegen echt heel veel angsten gehad wat het genieten ook echt wel in de weg stond.
Ook had ik na 4 jaar gedacht het dat allemaal mooi en romantisch zou zijn en dat ik een connectie zou voelen maar dat kwam bij mij echt pas later.
Heb het in het begin hier ook best moeilijk mee gehad, het is niet wat je verwachtte, heb ook redelijke HG gehad tot 22 weken en ik kreeg ik ook allemaal angsten dat het mis zou gaan etc.
Mij heeft het echt geholpen hier eerlijk in te zijn en je hart hierover te luchten.
Ik hoop natuurlijk dat je ontzettend kan gaan genieten. Maar voel je niet schuldig als dat niet zo is.
Je hebt het recht het te ervaren zoals je het ervaart.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan