Zwanger maar ik kan nog niet blij zijn!!!

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden!

Ik ben vandaag 4 weken en 1 dag zwanger! Ik heb twee keer een clear blue test gedaan met de woorden zwanger/niet zwanger... en positief!!! Ergens ben ik blij... maar ik uit het helemaal niet. Ik denk zelf dat het door de hormonen komt. Ik wil graag een gat in de lucht springen voor blijdschap... maar het lukt me niet... ik ben eerder wat sjaggie!!! En geloof me, ik wou heel graag zwanger worden hoor, dat is het ook niet. Ben misschien te bang ofzo dat het nog mis kan gaan. (had namelijk vorige maand een paar dagen voor mijn NOD getest en  daar kwam na een tijdje trouwens positief op te staan) die dagen daarna niet meer positief getest en ik werd ongesteld... ik was zo teleurgesteld! Nu ben ik echt duidelijk zwanger, alle kwaaltjes zeggen genoeg.... maar voor me zo depri!

Herkenning?!

Liefs supermams

 
hoi,

heeel herkenbaar. Ik wilde ook heel graag zwnager worden. (van de 2e) en rond de periode dat ik kon testen had ik toch een pesthumeur! Dat bleek later dus van de hormonen te zijn want ik ben dus zwanger en eiegnlijk altijd goed gehumeurd. De eerste week heb ik ook helemaal niet staan juigen. Ik was een beetje overdonderd. Nu ben ik 8 weken zwanger en ik ben nog steeds niet blij want ik ben me toch een partij misselijk!!!

Maar ach na een week of 12 wordt het echt leuk! Ik kan niet wahten tot het zo ver is.
Wat ondankbaar allemaal he, van ons?

groeten ELke
 
Je lichaam krijgt ineens zoveel te verduren, dat het misschien gewoon even wennen is?
Ik had de eerste weken blijdschap, maar ook een gevoel van: O jee, nu kunnen we echt niet meer terug!
Inderdaad groei je er vanzelf in en na een paar weken gaat het steeds beter, zeker als je geen zwangerschapskwaaltjes (meer) hebt! Na een paar weken zie je je frummeltje op een echo en het hartje kloppen, dan hoor je het hartje bij een controle, dan voel je je kindje voor het eerst   etc. etc.....Het wordt ECHT wel leuker! Geloof me!
Groetjes,

Nathalie, trotse mama van maaike (28-09-2007)
 
Dag,

Heel herkenbaar hoor. In het begin was ik vooral overdonderd (was min of meer meteen bingo) en misselijk. Maar op gegeven moment wist ik niet of ik nu misselijk was van de gedachte ('zwanger, zwanger, zwanger') of dat ik het niet uit mijn hoofd kon zetten juist door de misselijkheid. Heb ook alle boeken weggelegd en nu lees ik per week een week vooruit over de ontwikkeling van de kleine.

Was ook sjaggie, heeeel moe en flauwtjes. Maar inderdaad rond week 10-11 werd het beter. Kreeg wat meer energie en was niet meer zo misselijk. Voor mij is het lang een onwerkelijk idee geweest. Nu je het hartje een paar keer hebt gezien, de echo's hebt gehad (zit nu in de 20e week), ze begint te bewegen  en ik dus weet wat het is, krijgt mijn gevoel voor het kindje pas echt vorm. Ik kan me nog steeds geen voorstelling van de toekomst maken en dat is soms een beetje eng. Maar ik voel me nu pas meer verbonden en wordt er ook blijer van het ZWANGER ZIJN.

Die roze wolk heb ik verder niet, daar ben ik gewoon te nuchter voor (denk ik). En ik denk dat dat heus niet erg is.

Liefs!
 
Hoi,

Jazeker herkenning!!!!
Ben er sinds gister achter dat ik zwanger ben(test), dus morgen als eerste de dokter bellen.
Sowieso is het voor mij onbegrijpelijk..ben 43 jaar...
Nog maar net gestopt met de pil, en vlak daarna hoogstwaarschijnlijk ook direct bevrucht..
Ik vermoed dat ik nu een week of 3 zwanger ben en ik hoop dat ik gezond genoeg ben.
Heb nooit kids gewild, en het lag ook zeker nu niet in   de planning, vanwege mijn leeftijd!!
Mijn man is er heel blij mee, en het is ook welkom, maar ik moet het nog allemaal flink laten inwerken.
Zijn er meer vrouwen die rond deze leeftijd die  nog zwanger zijn geworden????
 
Hoi,

Ten eerste iedereen gefeliciteerd! Zwangerschap is gewoon iets heel aparts en je kan er ook zeer verdrietig door zijn. Er zijn vast mensen die dit niet begrijpen maar tis echt wel zo.

Toen ik van mijn 1e zwanger was vond ik het helemaal niks die eerste weken. Ik was geschrokken en liep wekenlang in een ontkenning, het kan niet het kant niet. Heel erg naief want ik was zelf met de pil gestopt hahaha...ach ja.

Dat is inmiddels dikke 8 en half jaar geleden. Nu heb ik dat niet, ben erg gelukkig zwanger!

Tjonge zwanger op je 43ste is vast ook wel een shock idd. Maar waarom was je met de pil gestopt? Dacht je misschien dat je niet meer zwanger zou kunnen worden? Sorry brutale vraag haha...bedoel het goed hoor. Hoop dat alles goed gaat komen voor jou en dat je man er zo blij mee is dat is natuurlijk wel heel erg fijn. Het zal bij jou ook wel komen. Ben benieuwd.

Groetjes Petra
 
Hoi allemaal,

Petra ben blij dat je er iets in herkent...de juiste woorden..het lijkt wel of ik in shock verkeer!!!
Ik heb HET mammagevoel helemaal niet..althans..nog niet.
Komt ook omdat het zo onverwacht is, als een donderslag bij heldere hemel gewoon.
Volgende week gaan we naar de verloskundige om te kijken hoe ver ik precies ben en voor de nodige onderzoeken.
De dokter keek er vanmorgen niet eens zo van op eigenlijk, hij zei dat het beslist vaker voorkwam op die leeftijd(nog moeder worden bedoel ik)
De pil was ik mee gestopt door m,n leeftijd, trombose in de familie en dat in combinatie met roken.
1 of 2 dagen later ben ik bevrucht, wat normaal gesproken niet kan, maar blijkbaar bij mij wel.
Ik moet wel errug vruchtbaar zijn!!!
Dus ik hoop dat het blije gevoel nog komt, ook voor m,n man die er erg blij mee is..

Groetjes Jannie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan