Zwanger maar mijn man wil niet :(

[ANONYMOUS_USERNAME]

Dag allemaal,Ben lid geworden om toch even mijn issue te delen..Vorig jaar ben ik per ongeluk zwanger
geworden (niet gepland). We waren er niet echt blij mee. Weekje later
bloedingen, miskraam was op gang gekomen (gelovig als ik ben denk ik dan; als
je niet blij bent met wat Hij je gunt, dan neemt Hij het ook net zo hard weer
van je af). Ik schrok er toch behoorlijk van en was lichtjes boos op mijn man
(omdat hij er zo fel tegen was). Nu, maanden later, is het weer zover. De
pil blijf ik maar troep vinden, dus beschermen deden we op andere manieren
(voor het zingen kerk uit/condoom). Gisteravond ontdekte ik het. Heb het mijn
man verteld, en weer is hij er niet blij mee omdat hij zich er nog steeds niet
klaar voor voelt. We zijn nu anderhalf jaar getrouwd, ik 30, hij 36, allebei
goede banen en financieel gezien geen issue dus. Hij is overigens gek op
kinderen, dus daar ligt het niet aan. We wilden sowieso wel kinderen, maar
dachten aan ‘na 2 jaar’, dus pas eind dit jaar wilden we het nog eens over
kinderen hebben en ‘proberen’. Geen discussie mogelijk, ik ga het kindje
houden. Ik ben zo blij dat ik het prille nieuws toch al heb gedeeld met mijn
beste vriendin en zus (omdat ik mijn geluk dus niet met mijn vent kan delen). Het
doet wel pijn. Mijn vraag aan jullie; went hij aan het
idee van een kindje? Blijft hij hier negatief over denken jullie? Ervaringen?

 

[supertje]

Hij was er zelf toch zeker bij? Voor het zingen de kerk uit is geen voorbehoedsmiddel. Van het voorvocht kun je ook zwanger worden. Beetje naïef is het wel. Wat ik niet begrijp is dat het allemaal "gepland" moet worden. Waarom zou hij over een half jaar wel ineens willen? Gelukkig ben je er zelf wel blij mee en ik hoop dat hij bij draait. Wat waarschijnlijk ook wel zal gebeuren. Hij is nu overdonderd van het nieuws. Gun hem even de tijd.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hmm, gelukkig ben je er wel blij mee en wil je het wel houden desondanks en volledig begrip voor je situatie en zal er voor geen goud in jouw schoenen willen staan. Jij hebt een behoorlijke moeilijke issue te verwerken en zal nog wel even aanhouden vrees ik. Hoop het echter niet.
Een kind plannen dat het pas over 1,5 à 2 jaar mag komen is een mooie illusie en hersenspinsels voor mensen die nooit stilstaan dat het ook totaal anders kan gaan. Sommige mensen doen een bijna moord voor om een eigen kind op deze wereld te mogen verwelkomen. Zelf heb er 12 jaar over mogen doen om een tweede te mogen verwelkomen. De eerste duurde al 4 jaar. Vriendin heeft 2 zwangerschappen moeten afbreken omdat hun kindjes na hun geboorte totaal niet levensvatbaar zouden zijn. Ik heb tranen met tuiten moeten huilen en hoor dan van mensen ik ben er nog niet klaar voor maar ondertussen geen juiste voorbehoedsmiddelen willen gebruiken.Zingen voor de kerk uitgaan....tsja, wat kan ik er nog meer van zeggen van je kerel of hij bij zal draaien. 9 van de 10 keer is dat dus niet zo en gaan de relaties toch kapot. Ik hoop het niet voor je, maar makkelijk zal het niet worden voor je de komende tijd.
Wens je verder heel veel succes.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn vriend had altijd zoiets ik hoef niet perse kinderen van mijzelf. Ik had er al 2 uit een vorige relatie. Maar ik raakte vrij snel toch zwanger van hem. Hij was er wel blij mee ook al hoefde het voor hem niet. Toen het kindje er ook eenmaal was kon hij zich niet voorstellen dat hij nooit kinderen gewild had. Nu hebben we onze 2e inmiddels en hij is er dolblij mee.
Mannen hebben vaak even wat meer tijd nodig. En hij is al 36!! Hoelang wil hij nog wachten dan. Jouw biologisch klokje gaat ook tikken. En hoe ouder je bent des te meer risico een zwangerschap met zich mee draagt. Dan moet je vlokkentest etc allemaal ondergaan. Ik had mijn 1e op mijn 22e en deze 4e kindje op mijn 32e. Ik moet zeggen dat de zwangerschappen mij makkelijker afgingen toen ik wat jonger was.
En dat ene half jaartje eerder maakt toch niet uit? Het is juist een hele wonder...probeer zoveel mogelijk ervan te genieten. En je man draait wel bij als hij zijn kindje in zijn armen heeft. Het is zoiets bijzonders!! De liefde die voelt als je hem of haar ziet is met geen pen te beschrijven!