Zwanger maar niet gelukkig :(

D

Dees

Hoi iedereen,

Ik ben 14 weken en 4 dagen zwanger vandaag. Ik wil echt super blij en gelukkig zijn. Alleen betrap ik mezelf erop dat ik dit echt niet ben… soms vergeet ik gewoon dat ik zwanger ben. Gister zijn we er achter gekomen dat we een jongetje krijgen, ook hier ben ik niet super gelukkig mee. Hebben meer vrouwen dit? Ik hoop echt dat het gaat komen, misschien als me buik gaat groeien. Maar het is niet leuk :(
 
Ik heb er zelf 4 jaar over gedaan zwanger te worden en inmiddels mama van een jongetje van 12 weken oud!
Ik heb me heel de zwangerschap slecht gevoeld was niet gelukkig kon ook bijna niet genieten.
Je mag blij zijn met een baby en zwanger zijn verschrikkelijk vinden en omdat andere het niet lukt of omdat het daar moeilijker gaat betekent niet dat jij je niet mag voelen zoals je je voelt.
Ik hoop dat je natuurlijk kunt genieten als je straks een baby hebt.
Maar ik vond zwanger zijn, de bevalling en borstvoeding echt ellende.
En ik heb 4 jaar lang zo naar alles uitgekeken en ik vond het echt regelrechte drama.
Je hebt 100% recht om je te voelen zoals je je voelt. Let wel op jezelf dat je gedachtes en gevoelens geen ernstige mate aannemen want dan is professionele hulp wel belangrijk!
Zoek mensen in je omgeving waarbij je weet dat je daar gewoon jezelf mag zijn en ook openlijk mag praten over je minder fijne gevoelens.
Je moet niet perse op een roze wolk zitten dat heeft helaas niet iedereen dus leg je zelf dat ook niet op. Misschien is je aanmelden op de POP- poli wat voor wat extra ondersteuning
 
@AAY ben ik echt absoluut niet met je eens. Als je op die manier beredeneert dan kun je ook zeggen dat mensen die een mooi huis hebben nooit mogen klagen want sommige mensen kunnen geen huis kopen. En mensen die voldoende verdienen om rond te komen mogen niet klagen want er zijn mensen die van een uitkering leven. In Nederland mogen we dan niet meer klagen want kijk eens hoe het nu in Oekraine eraan toe gaat. Het ene leed sluit het andere niet uit en zou zeker niet met elkaar vergeleken moeten worden.@Dees: wat al gezegd werd, zoek iemand met wie je hierover kunt praten. Kan een vriendin zijn, of de huisarts of praktijkondersteuner. Zijn er bepaalde redenen waarom je niet kan genieten, maak je je ergens zorgen over? Daarnaast kunnen dit ook gewoon je hormononen zijn die opspelen waardoor je je neerslachtig voelt. Wel verstandig om op tijd hulp en begeleiding te vragen. Heel veel sterkte!

Edit: blijkbaar heeft degene die als eerste had gereageerd nu haar naam veranderd en de reactie weggehaald
 
Hoihoi
Zoek idd evt hulp of praat met een vertrouwd iemand.. en kaart het aan bij de vk!

Mijn vriendin is 2x zwanger geweest en vreselijk depressief. Zo depressief dat ze suïcidale gedachten kreeg. Het was erg naar. Maar.. baby eruit en het was over. Intens gelukkig en inmiddels mama van 2 jongens. Maar na 2 van die zwangerschappen heeft zij dus wel gezegd.. nooit meer!!!!

Vind de 1e reactie zeer ongepast! Wat hierboven al gezegd is.. dan mag je nooit klagen.. en soms voel je je gewoon niet goed. Daar kan je niks aan doen.. trek het aub niet aan!

Sterkte!
 
Dat kan ook gewoon helemaal hormonaal zijn. Ik had het juist andersom. Erg depressief en een angststoornis voor ik zwanger werd. Sinds ik gestopt was met de pil ging het bergafwaarts. Speelde ook wel mee dat er veel gebeurde in ons leven, waaronder een kinderwens waar we 4 jaar lang voor moesten vechten. Maar eenmaal zwanger was ik emotioneel zeer stabiel. Ik had twee lastige zwangerschappen, dus roze wolk zou ik niet willen zeggen. Maar geen depressie, geen angst, gewoon gelukkig.
En toen de oudste eruit kwam keerde het weer om. Het liep alles behalve soepel met mij en haar en ik heb 4 maanden gehuild en heel veel spanning gevoeld. Hard moeten werken aan mezelf om niet weer terug in de depressie te zakken. Gelukkig ben ik na die tijd echt helemaal in mn rol als moeder gegroeid en is het de gelukkigste tijd van mn leven geworden. Maar ook met de jongste voelde ik me direct na de bevalling weer labieler en donkerder. Minder heftig deze keer. 
Hormonen zijn monsters. 
Zoals gezegd, je mag voelen wat je voelt. Het zegt niks over dankbaarheid, of je een goede moeder wordt, of je wel een kind wilt, of het straks ook zo zal zijn. Het is gewoon hoe je je nu voelt. Hang er geen conclusies aan. Je zult ook merken dat als je erover praat dat het helemaal zo vreemd niet is. Veel mensen zullen er wel delen van herkennen of hun eigen verhaal hebben. Ouderschap is gewoon niet alleen maar genieten en gelukkig zijn. De verloskundige zal in elk geval niet verbaasd reageren en er is zelfs een pop-poli voor als het erger wordt. 
Niks is verkeerd ♥️
 
Jullie zijn allemaal zo lief, ik heb de eerste reactie niet gelezen maar begrijp uit jullie reacties dat dit een bericht was die niet oké is. Gelukkig is deze dan ook weggehaald.

Ik ga er zeker met iemand proberen over te praten, ik wil gewoon samen met mijn vriend een gelukkig gezinnetje worden, tot nu toe gaat alles super, baby groeit goed, ik voel me niet beroerd, we weten wat het word. Maar waarom ik dan niet kan genieten en niet gelukkig kan zijn snap ik niet. Ik hoop dat dit over is als de kleine eris. Tot die tijd ga ik er alles aan doen om er van te genieten. Jullie zijn super, waardeer jullie reacties enorm♥️
 
Bedenk dat het ook oke is om niet te genieten van je zwangerschap. Ja het is een magisch iets en er zijn mensen die er een moord voor doen om zwanger te raken, maar het is ook een enorme impact op je lichaam en geest. Lang niet iedereen geniet van haar zwangerschap en dat is (wat mij betreft) ook helemaal oke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan