<p>Goedemorgen allemaal,</p><p>Sinds een goede week weet ik dat ik zwanger ben. Ik denk nu zo'n 6 weken. De zwangerschap is ongepland, maar na de eerste schrik wil ik er wel voor gaan. </p><p>Mijn man ziet beren op de weg, en wil kiezen voor abortus. En we komen maar niet naar elkaar toe.</p><p>Onze situatie is helemaal niet ongunstig. Ik ben midden 30, mijn man een aantal jaar ouder. Koophuis, beide goede baan en een kind van 1,5 jaar. </p><p>Mijn man wilde het altijd bij 1 kind houden. Hij verwacht dat 2 kinderen dubbel zo druk en zwaar gaat zijn. En ziet vooral veel praktische problemen. Ik snap hem wel, hij is altijd al een denker, en we hadden net alles weer op de rit na de geboorte van onze eerste. </p><p>Maar nu deze onverwachte zwangerschap zich aandient heb ik het heel moeilijk met het idee om het weg te laten halen. Ik voel me nu ook erg alleen omdat ik het lastig vind om dit met mijn omgeving te bespreken.</p><p>Ik heb een heerlijk kind aan mijn eerste en het is echt genieten. Een tweede kind zal drukker zijn, maar ook super gezellig lijkt me.</p><p>Heeft iemand van jullie ook in deze situatie gezeten? En hoe kwamen jullie hier samen uit? Bij de eerste zwangerschap overheerste blijheid, nu vooral twijfel.</p><p>Liefs Yara </p><p> </p>