<p>Hallo lezers,</p><p>Ik weet sinds eind vorige week dat ik zwanger ben. Ik was blij en ik schoot gelijk in de actiestand: afspraak voor eerste echo gemaakt en multivitaminen voor tijdens de zwangerschap gekocht.</p><p>Niet lang daarna sloeg de angst, twijfel en paniek toe. Onze situatie is hierin wel even van belang:</p><p>-We hebben een tweeling van 3 jaar; als dit kindje wordt geboren zijn ze bijna 4 jaar en gaan ze naar school</p><p>-Ik ben boventallig bij mijn huidige werkgever en heb binnenkort geen baan meer</p><p>-Ons nieuwe huis wordt in de zomer opgeleverd (nieuwbouw) en ik ben eind juni uitgerekend.</p><p>De gedachten en gevoelens die ik heb:</p><p>Wil ik dit wel? Heb ik aan mijn huidige 2 kinderen niet genoeg, gooi ik hun leven overhoop? We beginnen van voor af aan, wat als het minder leuk wordt en heb ik wat ik had 'weggegooid'? Kon ik niet blij zijn met wat ik had? </p><p>Hoe gaan we het doen: kleine baby, verbouwen en verhuizen? Financieel zou het makkelijker worden (geen KDV kosten meer over jaar), maar nu nog even niet. Verre reizen maken wordt lastiger. </p><p>Hoe moet het nu met een nieuwe baan vinden enz....</p><p>Van te voren wist ik dit natuurlijk allemaal al, we twijfelden of we een derde wilden (ook omdat het er meer kunnen zijn, wat ik nu nog niet weet), maar ik merkte dat ik het jammer vond als ik na een cyclus niet zwanger was geworden. Ik was ' jaloers' op anderen die wel zwanger waren. Maar ook: 1 x dacht ik onterecht dat ik zwanger was en toen vloog die gedachte meer weer aan. Totdat er weer opnieuw een kans voordeed om zwanger te worden en ik het weer jammer zou vinden als die voorbij was.... aahhhh!</p><p>Ik zou namelijk het zo graag nog een keer willen meemaken (ik heb 2 kinderen, maar het was wel in 1 keer) en nu ook willen kunnen genieten van een baby en bevallingsverlof en borstvoeding kunnen geven (met 2 was het toch vrij lastig).</p><p>Ik ben nu verdrietig, bang en ben ik zo naief? Mijn vriend wilde niet perse een derde, maar als ik het graag wilde dan vond hij het goed. Dus we hebben bewust ' risico' gelopen met het motto " we zien het wel". </p><p>Wie herkent dit en kan me helpen? Ik weet het echt niet meer.</p><p> </p><p> </p><p> </p>