Hoihoi dames,
ik heb vooral in het "als het langer duurt" forum gezeten dus hier nog niet zo bekend.
Na 5 jaar fertiliteit weten we sinds september dat ik eindelijk zwanger ben. Nu alweer 24 weken en van een jongetje. We hebben er erg aan moeten wennen dat het eindelijk gelukt was, maar inmiddels hebben we meer vertrouwen en genieten we volop.
Nu is de band tussen ons (vriend en ik) en schoonouders erg moeizaam. In december hebben we zelfs het contact met schoonvader verbroken omdat hij gewoon te ver is gegaan. Misschien dat we dat gevecht anders wel aangegaan waren, maar we willen van deze bijzondere tijd waarop we zolang hebben gewacht genieten zonder dat soort drama.
Met schoonmoeder was de band ook al moeizaam maar wel beter dan met schoonvader. Maar ze heeft duidelijk partij gekozen voor haar man en heel kwetsende dingen tegen zowel mij als mijn vriend gezegd. Dat kan de ene dag gaan van "je moet je schamen dat je zo met je ouders omgaat, het is allemaal haar schuld en ik ga nu ook een grens trekken dan ben je mn zoon niet meer" tot de volgende dag "hoi! Ik heb babyspulletjes gekocht en wat moet je nog hebben dan haal ik dat ook" heel wisselend dus maar nog steeds bovenal vervelend.
Nu heeft ze mij ook echt de botten volgescholden per whatsapp al een paar keer, waarbij ik steeds heb gezegd dat ik begrijp dat ze de situatie lastig vind, maar dat ik geen problemen met haar heb en dat ook zo wil houden. Dus dat ze zich er niet mee moet bemoeien. Nouja dat doet ze dus steeds wel.
Nu stuurde ze me vanavond een bericht dat ze wil dat ik een pretecho ga maken en dat ze dan mee wil. Nu heb ik dat al gepland, maar dan met mijn eigen moeder. Oorspronkelijk had ik wel het idee om beide moeders mee te nemen, maar na al die ellende en verwijten en gescheld heb ik alleen mijn moeder gevraagd.
De laatste dagen is ze weer poeslief, dus ergens vind ik het sneu haar niet mee te nemen. Anderzijds het duurt nog een paar weken, en ze kan zo weer omslaan en dan heb ik dit toegezegd. Daarbij de band is zo slecht op het moment dat ik me helemaal niet comfortabel zou voelen als ze erbij zou zijn. Maar mijn vriend vind het ineens wel zielig voor zijn moeder.
Ik zit dus helemaal in dubio want ik wil van dat moment genieten en me veilig voelen. Dat gaat niet lukken met haar erbij. Ik ga het waarschijnlijk ook nooit meer meemaken, want we moeten weer icsi doen dan en weet niet of ik dat nog een keer trek. Maar als ik tegen haar zeg dat ik haar niet mee wil hebben dan laait die hele ruzie weer in alle hevigheid op. Liegen kan ook, maar ik krijg nu al stressvlekken want als ik trots ben wil ik het delen. Dus dan verspreek ik me straks.
Zucht lang verhaal dit sorry. Wat zouden jullie doen?
ik heb vooral in het "als het langer duurt" forum gezeten dus hier nog niet zo bekend.
Na 5 jaar fertiliteit weten we sinds september dat ik eindelijk zwanger ben. Nu alweer 24 weken en van een jongetje. We hebben er erg aan moeten wennen dat het eindelijk gelukt was, maar inmiddels hebben we meer vertrouwen en genieten we volop.
Nu is de band tussen ons (vriend en ik) en schoonouders erg moeizaam. In december hebben we zelfs het contact met schoonvader verbroken omdat hij gewoon te ver is gegaan. Misschien dat we dat gevecht anders wel aangegaan waren, maar we willen van deze bijzondere tijd waarop we zolang hebben gewacht genieten zonder dat soort drama.
Met schoonmoeder was de band ook al moeizaam maar wel beter dan met schoonvader. Maar ze heeft duidelijk partij gekozen voor haar man en heel kwetsende dingen tegen zowel mij als mijn vriend gezegd. Dat kan de ene dag gaan van "je moet je schamen dat je zo met je ouders omgaat, het is allemaal haar schuld en ik ga nu ook een grens trekken dan ben je mn zoon niet meer" tot de volgende dag "hoi! Ik heb babyspulletjes gekocht en wat moet je nog hebben dan haal ik dat ook" heel wisselend dus maar nog steeds bovenal vervelend.
Nu heeft ze mij ook echt de botten volgescholden per whatsapp al een paar keer, waarbij ik steeds heb gezegd dat ik begrijp dat ze de situatie lastig vind, maar dat ik geen problemen met haar heb en dat ook zo wil houden. Dus dat ze zich er niet mee moet bemoeien. Nouja dat doet ze dus steeds wel.
Nu stuurde ze me vanavond een bericht dat ze wil dat ik een pretecho ga maken en dat ze dan mee wil. Nu heb ik dat al gepland, maar dan met mijn eigen moeder. Oorspronkelijk had ik wel het idee om beide moeders mee te nemen, maar na al die ellende en verwijten en gescheld heb ik alleen mijn moeder gevraagd.
De laatste dagen is ze weer poeslief, dus ergens vind ik het sneu haar niet mee te nemen. Anderzijds het duurt nog een paar weken, en ze kan zo weer omslaan en dan heb ik dit toegezegd. Daarbij de band is zo slecht op het moment dat ik me helemaal niet comfortabel zou voelen als ze erbij zou zijn. Maar mijn vriend vind het ineens wel zielig voor zijn moeder.
Ik zit dus helemaal in dubio want ik wil van dat moment genieten en me veilig voelen. Dat gaat niet lukken met haar erbij. Ik ga het waarschijnlijk ook nooit meer meemaken, want we moeten weer icsi doen dan en weet niet of ik dat nog een keer trek. Maar als ik tegen haar zeg dat ik haar niet mee wil hebben dan laait die hele ruzie weer in alle hevigheid op. Liegen kan ook, maar ik krijg nu al stressvlekken want als ik trots ben wil ik het delen. Dus dan verspreek ik me straks.
Zucht lang verhaal dit sorry. Wat zouden jullie doen?