Lieve allemaal,
Op 4 november zijn wij de ouders geworden van ons 2e kindje. Helaas al na een zwangerschap van 17 weken. Ons dochtertje bleek een ernstige hartafwijking te hebben, waardoor wij de meest moeilijke keuze in ons leven hebben moeten maken om de zwangerschap af te breken.
Het geeft ons een fijn gevoel dat wij haar al het verdere leed hebben kunnen besparen, waardoor wij veel vrede met de hele situatie hebben… hoe gek dit ook klinkt. We staan nuchter in de situatie en kijken met goede moed naar de toekomst.
Graag willen wij dan ook een 3e kindje.
Gisteren had ik dan de positieve test in de hand, fantastisch. Maar in plaats van dat ik nu barst van vreugde, voel ik eerder een angst…
Hebben moeders die in een soortgelijke zitten/zaten misschien tips voor mij?
Op 4 november zijn wij de ouders geworden van ons 2e kindje. Helaas al na een zwangerschap van 17 weken. Ons dochtertje bleek een ernstige hartafwijking te hebben, waardoor wij de meest moeilijke keuze in ons leven hebben moeten maken om de zwangerschap af te breken.
Het geeft ons een fijn gevoel dat wij haar al het verdere leed hebben kunnen besparen, waardoor wij veel vrede met de hele situatie hebben… hoe gek dit ook klinkt. We staan nuchter in de situatie en kijken met goede moed naar de toekomst.
Graag willen wij dan ook een 3e kindje.
Gisteren had ik dan de positieve test in de hand, fantastisch. Maar in plaats van dat ik nu barst van vreugde, voel ik eerder een angst…
Hebben moeders die in een soortgelijke zitten/zaten misschien tips voor mij?