<p>Laten we beginnen met het leuke nieuws. De vroege zwangerschapstest geeft een vaagstreepje. Bij de vorige zwangerschap geloofden wij het niet (en nu ook niet eigenlijk).</p><p>Vorige keer was het na 1 ronde chlomid raak. Helaas heeft de blijdschap niet lang mogen duren en bleek het embryo in de eileider te zitten. Mijn vrouw werd geopereerd, eileider is verwijderd, maar de andere zag er goed uit. Ook geen endometriose vastgesteld, dus dat ook positief. Maar na anderhalf jaar proberen kwam er abrupt een einde.</p><p>Wij hebben een paar maanden genomen om te herstellen, zowel fysiek als emotioneel. De kinderwens kwam langzaam terug bij ons beiden. En we besloten het weer te proberen. Eerst zonder chlomid omdat we de ongesteldsheidsperiode hadden gemist, maar daarna meteen met.</p><p>Omdat mijn vrouw al wat klachten had zoals misselijkheid, vermoeidheid, meer afscheiding dan normaal, gevoelige borsten en wij net weer met chlomid waren begonnen, hadden we woensdag een vroege test gedaan... negatief. “We hebben waarschijnlijk te vroeg getest”. We hadden de uitslag alleen gelooft als hij had gezegd zwanger, nu wisten we nog steeds niet.</p><p>Gisteravond zijn mijn vrouw tegen me, “we hebben nog 1 vroege test, ik ga morgenochtend testen”. Dus ik hoor haar net opstaan en ze is even bezig. Loopt de slaapkamer in en pakt haar telefoon en loopt weer terug naar de badkamer. Al die tijd zit ik in spanning... “dit is een streepje toch?” Ze toont mij een foto en ook ik zie het. Ik loop naar de badkamer en daar zag ik het nog beter. Ze is zwanger!</p><p>Alleen durf ik nu niet blij te zijn. Bang dat het weer misgaat. Realitisch gezien is het nu ook wel erg pril. Maar waar ik wel blij om ben is dat het weer gelukt is. Maandag met de gynaecoloog bellen om alvast een (vervolg)afspraak te maken. Vanwege de buitenbaarmoederlijke zwangerschap mogen we vroege echo’s krijgen. Tot die tijd maar genieten.</p>