zwanger na een miskraam? wil ik dat wel? herkenbaar?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Goedemiddag,

al een paar weken lees ik mee op op dit forum. Wat mij opvalt is dat velen van de berichtenschrijvers hele positieve berichten achter laten, en is het niet zo positief dan komt er altijd wel 1 of 2 met advies of  een luisterend oor. Echt super de steun aan elkaar.
Ik  ben een paar weken geleden  gecureteerd, nadat bleek dat het vruchtje al 7 weken   niet meer leefde.  Nu ik zo'n beetje mijn balans opmaak moet ik toegeven dat het eigenlijk niet zo goed gaat. Misschien ben ik wel wat te snel gaan werken, er weinig aandacht aan geschonken  en/of wilde ik vooral niet laten merken dat het  mij pijn heeft gedaan.
Deze rubriek heet Zwanger worden na een miskraam?? eigenlijk weet ik niet of ik dat wel wil, moet ik eerst wel mijn man in de buurt dulden. Voorlopig moet ik niet aan "klussen", zoals het elders zo fijntjes genoemd wordt denken. En wat als je nog een miskraam krijgt? raak je dan niet in een dip?

Heerlijk, dat moest ik even kwijt.
Beste wensen voor 2006, Karo

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Beste Karo,

Het is altijd rot als het niet goed gaat met een zwangerschap, maar dat je lichaam het vruchtje vast houdt terwijl het al niet meer leeft is rot. Ik kan me voorstellen dat je nu niet aan zwanger worden durft te denken.

Ik heb zelf in juni een miskraam gehad en dat hakt er wel in. Zelf ben ik de dag erna weer gaan werken, geen goed plan dus. Dat merkte ik later.

Je moet er echt de tijd voornemen om het te verwerken en ook met je partner over praten, zeker als je niet aan "klussen" wilt denken. Dan weet hij tenmiste hoe het komt.

Ik heb er geen last van gehad, maar begrijp wel je onzekerheid. Doe het rustig aan en denk vooral aan jezelf.

Liefst Tieneke

enne natuurlijk een schitterend 2006 gewenst

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Karo,

Ik hoor op dit forum niet echt thuis. Maar lees wel regelmatig mee, ook omdat ik 5 mks achter de rug heb. Mijn eerste mk was met 14 wkn. Met 12 wkn kreeg ik bloedverlies, maar ze konden op dat moment nog niets vinden. Omdat ik al een afspraak had staan bij de echoscopiste voor 3 wkn later (wegens enorme drukte in het zkh) hebben ze me laten doorlopen, temeer daar het bloeden weer was gestopt. Alleen ze hoorde geen harttonen. Toen ik met 14 wkn toch begon te bloeden moest ik toch met spoed bij de gyn terecht. En daar kwam het woord, het vruchtje was maar 7 weken oud! En het was om de een of andere reden niet afgestoten. Dan wordt er eerst nog gevraagd of je termijn wel klopt en andere vragen die ik me echt niet meer kan herinneren. Na 2 dagen vreselijke krampen heb ik gebeld dat ze het nu meteen moesten verwijderen, ik kon niet meer.

hierna heeft het een goed jaar geduurd voor ik weer zwanger was, om helaas bijna meteen te eindigen in een mk. Maar een maand later was ik weer zwanger en dat ging wel goed. En zo ging het verder. Inmiddels heb ik 5 mks en 4 zwangerschappen achter de rug, en is het goed zo. Achteraf heb ik er vrede mee, vooral die eerste mk heeft er echt ingehakt. Die andere 4 zijn even zo emotioneel geweest, maar op een veel vroeger stadium (5/6 wkn) en gelukkig allemaal spontaan.
Na die eerste mk wilde ik niets liever als de draad weer oppakken, maar ik kon het niet. Ik ben 6 wkn thuis gebleven, ik was op, en eigenlijk toen ik weer ging werken, kon ik me niet meer concentreren op het werk dat ik gekozen had. Al snel belandde ik in de ziektewet en daar ben ik ingebleven tot na mijn bevallings datum (wat die dan had moeten zijn.) Daarna heb ik mezelf wakker geschud en ben een andere baan gaan zoeken en ben bij mijn oude baas weggegaan. Daar kon ik niet meer naar toe. (waarom weet ik nog steeds niet).

Bij mijn eerste echte zwangerschap (dus na die 2 mks) raakte ik zo in de stress dat ik me bijna meteen weer ziek melde. Ik ging niets forceren..... Achteraf wel jammer, dat kostte me natuurlijk mijn baan, maar ik had alles gedaan voor een gezond kind. En dat heb ik ook. Nu heb ik 3 gezonde meiden en een jongetje met een klein hartprobleempje....

Misschien heb je hier helemaal niets aan, dan moet je het maar vergeten, maar ik hoop dat je misschien ook ziet dat het allemaal ook goed kan eindigen. Behaalde resultaten in het verleden zeggen niets over de toekomst!!! Mijn gyn zei dat 1 op de 10 vrouwen een mk krijgt.

liefs lin