Zwanger na miskraam

[Gebruiker10328721]

Afgelopen Juli kreeg ik bij de 12-weken echo helaas te horen dat het hartje van mijn kindje was gestopt. De zwangerschap was de gehele tijd goed verlopen en 3 dagen voor het slechte nieuws had ik nog een goede echo gehad i.v.m. een vlokkentest. Dit slechte nieuws kwam dus echt totaal onverwacht. Ik heb het 3 weken afgewacht en heb uiteindelijk een natuurlijke miskraam gehad.
Inmiddels ben ik nu 10 weken zwanger en baal ik ontzettend dat ik nooit meer zo gelukkig zal zijn om zwanger te zijn als de eerste zwangerschap. Natuurlijk ben ik zeker blij en dankbaar weer zwanger te mogen zijn maar ergens behoud ik het gevoel van dat het toch nog maar even zal duren en het dan wel weer voorbij zal zijn, net als de vorige keer.
Ik voel me zo rot dat ik (nog) niet zo enthousiast ben over mijn zwangerschap.
Ook ditmaal zal ik weer een vlokkentest moeten laten doen en ben ik zo ontzettend bang voor weer een slechte uitslag...
Herkent iemand dit gevoel? Ik wil zo graag blij zijn...

 

[AB]

Hallo,
Ik heb een soortgelijk gevoel en hierover ook een topic op het forum geopend. Dus ik herken het helemaal.
Ik heb 3 mk gehad (rond de 7 a 8 weken). Inmiddels 16 weken zwanger en kan nog steeds niet echt genieten. Een soort zelfbescherming denk ik. Als je zoiets heftigs hebt meegemaakt.
Ik denk dat je (en ik) ons niet te druk moeten maken en een blijdschap op moeten leggen. Elke situatie is nou eenmaal anders, je kunt het niet forceren omdat anderen het wel voelen.
Mijn grootste les na de mk was dat het leven soms nou eenmaal niet leuk is. En continue proberen te doen alsof het wel zo is, of zou moeten zijn, kost heel veel energie.
Ik hoop dat het dit keer wel goedkomt! En dat je langzaam, stapje voor stapje, het vertrouwen terugvindt. En dit zwaarder gaat wegen dan de angst. Want die zal iedereen altijd een beetje hebben.
Succes!

 

[Gebruiker10328721]

Bedankt voor de reactie! En wat ontzettend naar dat je helaas al meerdere miskramen hebt gehad. Ik hoop ook ontzettend dat het je ditmaal gegund is dat alles goed mag gaan.
Ik heb inderdaad ook zoiets van dat ik t moet accepteren dat ik nu (nog) niet blij ben. Mijn vriendinnen begrijpen me niet en zeggen dat ik meer mijn best moet doen, maar die zullen nooit mijn angst begrijpen.
Elke echo gaat eng zijn, de uitslag van de vlokkentest gaat eng zijn, alle rare dingen die je voelt zullen eng zijn puur uit die angst en trauma van de vorige keer.
Ik hoop dat wanneer ik een positieve uitslag heb en eenmaal voorbij die 11w+5d ben ik eindelijk wat meer kan genieten.

 

[AB]

Hoi! Klopt. Het is eigenlijk ook niet te begrijpen voor een “buitenstaander”. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik het begreep voor het ons overkwam. Ik heb dit op een gegeven moment wel uitgesproken. Aangegeven dat ik de tips waardeer omdat ik weet dat ze het doen om te helpen, maar dat het mij alleen maar het gevoel gaf alsof ik er niets van bak. Want ja de tips zijn zo simpel. Meer of minder dit of dat eten/doen/proberen. Geeft bijna het gevoel dat het aan jou ligt. Want ja als je nou maar meer of minder doet… ?Het hielp mij om goed voorbereid naar de gynaecoloog te gaan. Vragen te stellen of bevestiging te zoeken. Dan maak je jezelf minder gek. En verder dus gewoon volhouden, en de ups en downs accepteren. Beide hoort erbij. Maar makkelijk is het absoluut niet. Succes.

 

[Gebruiker10328721]

Nee begrijp ik ook, denk dat ik het zelf ook nooit begrepen zou hebben.
Maar vandaag zei een vriendin: ja ookal is de uitslag van de vlokkentest positief kan er later alsnog iets misgaan, zelfs bij de bevalling. Dus je kan er maar beter nu van genieten.
Ja... En dit moet me opvrolijken? ? Ik heb al 50% kans dat t fout gaat puur door mijn chromosomen...
Ik zal bij de verloskundige ook eens navragen of ze iets kunnen betekenen voor mij mentaal de komende periode, wellicht helpt dat.
Bedankt voor je lieve reacties, ik voel me eindelijk een keer begrepen!!!
Ik wens je het allerbeste toe in de aankomende periode!!

 

[AB]

Ik wens jou natuurlijk ook het allerbeste! Ik DUIM!
En graag gedaan. Ik weet hoe het is. En hoe fijn dan dus ook een stukje herkenning is.
Ik hoop dat de verloskundige je inderdaad kan helpen/doorsturen. Je hoeft dit niet alleen te doen. Af en toe is een beetje hulp wel fijn. En iedereen gegund. Het is niet niks.