zwanger van de 2e

A

Anoniem

Guest
Hoi hoi


Ben nu 7 weken zwanger van de tweede.
Mijn zoontje word 22 maanden.
Een collegaatje is ongewenst kinderloos en toen ik het dus vertelde op het werk had ze het er heel moeilijk mee.
Wij hebben er zelf 5 jaar over gedaan en 5 miskramen gehad om een kindje te krijgen.
Dus ik snap heel goed wat zij doormaakt.
Ik moet ook verschillende medicijnen gebruiken wil het goed gaan.
Ik zou zo graag iets willen doen of zeggen om het haar een beetje makkelijker te maken maar weet niet wat ik kan doen.
Ik weet ook niet of ze dat op prijs stelt.
Of dat ik haar er alleen maar meer pijn mee doe.
 Probeer op het werk er niet teveel erover te hebben maar dat is erg moeilijk als andere collega ´s vragen hoe het gaat.

hebben jullie advies?

Groetjes Tal


 
Hoi!

Dat klinkt wel bekend, al is het bij mij niet op mijn werk maar in mijn vrienden/kennissenkring. Het is zo hard he, je wilt graag blij zijn maar je weet dat een ander er zo'n verdriet van heeft. Misschien kun je een keertje even met je collega apart praten en haar vertellen dat je het moeilijk vindt hoe hier mee om te gaan?
Ik denk dat ze het best begrijpt dat je niet voortdurend  kunt vermijden dat collega's er naar vragen, maar het is voor haar misschien wel fijn als ze weet dat jij wel rekening wilt houden met haar gevoelens.

Sterkte ermee,
Olifantje71
 
hoi hoi

ook ik heb hier ervaring mee in onze vrienden kring.
ze is dus ziek en zal nooi moeder kunnen worden toen ik het der vertelde zei ze ook ik ben gewoon ZO jaloers!!!!!
nou toen had ik het niet meer ja wat moet je dan zeggen pfff is wel moeilijk hoor maar ja tis helaas niet anders
 
Hoi,
Ook ik heb hiermee te maken in mijn vriendenkring. Een goede vriendin probeert al een jaar of 8 zwanger te worden en soms lukt het ook wel, maar krijgt ze daarna een miskraam. Een keer leek het goed te gaan, maar toen had het kindje een zeldzaam niet-met-het-leven-verenigbaar syndroom te hebben. Het is toen dood geboren met 24 weken, wat een verdriet.
Ik weet zelf ook wel een beetje wat het is, ookal ben ik nu (wonder boven wonder) zwanger van de 4de. Heb zelf ook meerdere ivf-pogingen ondergaan en zat ook tot mijn nek in de medische mallemolen.
Ik stuur mijn vriendin elke keer dat ik zwanger blijk te zijn een brief. Zij vind dat zelf heel fijn, omdat ze zo de tijd krijgt om het te verwerken. Ze kan dan pas reageren wanneer zij eraan toe is. Bij jou is dat iets ingewikkelder omdat je die collega natuurlijk dagelijks ziet. Als ik jou was zou ik een keer apart een kopje koffie gaan drinken met haar (wel ergens anders, want de tranen zitten vaak erg hoog) en vertellen dat je zal proberen zoveel mogelijk rekening met haar te houden. Misschien kun je ook iets (niet teveel) over je achtergrond van miskramen vertellen.
Maar het zal moeilijk voor haar blijven, want het gemis blijft en die buik van jou zal steeds dikker worden. Succes.
Ivy
 
hoi,

Ik zou het idd gewoon een keer met haar bespreken, zeggen hoe jij je voelt. Kan zij zich ook uiten. Je ziet haar tenslotte elke dag. Moeilijk genoeg, voor allebei, maar wel de beste manier.
Met mijn oom en tante hebben we het uitgebreid besproken, ook ongewenst kinderloos, en die waren daar erg blij om. Wij weten nu van elkaar hoe we ons voelen. Ze waren erg blij voor ons en leven mee.

Met de nicht van mijn man verliep het niet zo voorspoedig.  Zij zijn al een poosje bezig met zwanger raken,maar dit lukte niet. Niemand wist dat ze ermee bezig waren. Toen ik zwanger was van de eerste, gingen we trouwen: ze zijn niet geweest. Na de geboorte van onze dochter zijn ze ook niet geweest. Haar zus wel, daar gaan we ook nog wel mee om, maar met haar niet. Ik heb ze dus al bijna 5 jaar niet gezien! Tja, wij hadden echt zoiets van: aan jullie de eerste stap, we gaan ons niet opdringen (zo leuk was ze ook niet, dus...) en zij hebben nooit iets van zich laten horen, ja een kaart kregen we wel. Ik snap best dat ze het er moeilijk mee hebben, maar ja thats life. Haar zus heeft ook 2 kids en dat is ook geen probleem. Wij zagen elkaar sowieso niet vaak, dus echt een band hadden we al niet. Dus hier doe ik geen moeite voor. Of is dat egoistisch??

gr Kyra
 
neej dat vind ik zeker niet egoistisch hoor! waarom moeite ervoor doen als diegene ook geen interesse toont!

Maar ik zou ook met mijn collega even apart nemen en zeggen: misschien een rare vraag maar ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren naar je en hoe zou jij willen dak er mee omging.

Zo laat je wel zien dat je er mee zit en dat je meeleeft, ik denk dat het meer een kwestie is van dat zij er zelf mee zit, denk niet dat ze jou iets kwalijk neemt.

x
 
hoi hoi,

heb het zelfde probleem gehad met een colega zij had in december een miskraam gehad en ik heb altijd lopen bleren dat ik geen kinderen wilde     .   dus het kwam wel raar over vond het moeilijk om het te vertellen, viel achter af reuze mee was er al weeken mee bezig om het zo goed mogenlijk te vertellen. was zo opgelucht dat ze het goed op nam.


doei lucy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan