Hoi,
Vandaag hebben wij de eerste echo van ons tweede wonder gehad. Alles is goed en gezond tot nu toe! Echt super fijn en we zijn heel erg dankbaar.
Ik merk alleen dat ik mij zo 'vlak' voel. Daar waar ik bij mijn dochter echt in de 7e hemel was toen ik zwanger bleek, ervaar ik dat nu haast niet. Ik ben bang. Bang dat het misgaat, maar ook bang voor het nieuwe, de grote verandering, dat mijn dochter het straks vreselijk vindt, ergens heb ik een soort van toekomstige heimwee, allemaal negatieve gedachten waar ik niet van af kom. Alsof ik mij niet gelukkig voel. Raar he?!
Wat moet ik hier toch mee? Het zal vast versterkt worden door de hormonen, maar ik wil zo graag genieten en dat lukt momenteel gewoon niet..
Vandaag hebben wij de eerste echo van ons tweede wonder gehad. Alles is goed en gezond tot nu toe! Echt super fijn en we zijn heel erg dankbaar.
Ik merk alleen dat ik mij zo 'vlak' voel. Daar waar ik bij mijn dochter echt in de 7e hemel was toen ik zwanger bleek, ervaar ik dat nu haast niet. Ik ben bang. Bang dat het misgaat, maar ook bang voor het nieuwe, de grote verandering, dat mijn dochter het straks vreselijk vindt, ergens heb ik een soort van toekomstige heimwee, allemaal negatieve gedachten waar ik niet van af kom. Alsof ik mij niet gelukkig voel. Raar he?!
Wat moet ik hier toch mee? Het zal vast versterkt worden door de hormonen, maar ik wil zo graag genieten en dat lukt momenteel gewoon niet..