Zwanger van nummer 2 en angst

<p>Lieve mama's</p><p>Ik wil even iets van mijn hart af en vraag me af of jullie dit herkennen.</p><p>Ik heb een dochterje van 14 maanden en ben nu ongeveer 12 weken zwanger van nummer 2. Deze zwangerschap kwam als een totaale verassing. Aangezien ik zwanger ben geworden door mijn koperspiraal heen. </p><p>Ondanks dat ben ik blij dat ik voor de 2de keer mama mag worden,  maar tegelijkertijd heel angstig.  Heel de dag, En waarvoor weet ik niet? </p><p>Het is soms zo erg dat ik me echt down voel.  Ik heb de laatste tijd ook dat ik heel erg verlang naar mijn oude leven waar ik nog spontaan dingen kon doen</p><p>Ik ben verbaasd hoe ik me voel want ik ben heel blij met mijn dochtertje en zou haar voor geen goud kunnen missen. Zijn er misschien mama's die dit herkennen of tips voor me hebben?</p><p>Veel liefs x </p>
 
Ik denk dat het wel 'normaal' is wat je schrijft. Ik herken het in ieder geval wel. Ik heb 2 dochters met 21 maanden leeftijdsverschil. Ze zijn nu bijna 3 jaar en 13 maanden.
Ik vind het nog steeds wel eens lastig dat mn hele leven om de kinderen, de was, boodschappen en het huishouden draait. Met 2 kleine kinderen is me-time overdag echt verleden tijd en ik mis het echt wel om eens een keer te kunnen uitslapen of een he lke ochtend te kunnen bankhangen. Hier beginnen de dagen rond 6.00/6.30 en alleen tussen de middag heb ik even rust (nu dus) als de jongste slaapt en de oudste een uurtje voor de tv zit...
Om eerlijk te zijn vond ik de overgang van 1 naar 2 kids best pittig. Ineens 2 ritmes waar je rekening mee moet houden en 2 kids sleep je niet altijd overal makkelijk mee naar toe... en nu voel ik me wel écht mama ofzo, het stopt nooit...
Dus ja, wel herkenning hoor! Maar ik zou mn kids ook allebei echt niet willen missen, hoe druk het soms ook is! 1x per week probeer ik even wat voor mezelf te doen en laat ik de kids een uurtje bij mn man. En ik vind het ook heerlijk om 2 dagen te werken, even géén mama zijn! 
Je hormonen spelen ongetwijfeld ook een rol nu. Je probeert je voor te stellen hoe het leven straks is met 2 kleintjes, maar dat is moeilijk. Laat het maar gebeuren! Ja, het wordt pittig... Maar je krijgt er ook zoveel liefde voor terug!
 
Hier ook een soort verassingkje momenteel. 6wkn zwanger, de kleine is nu 22,5 mnd. Ik herken je gevoel van blijdschap/angst combi. Wat hier voor nu helpt is lijstjes maken.
- wat wilden we nog doen voor we dit wisten en wat kan/moet hiervan even op pauze worden gezet. En wat kunnen we nu nog wel doen? 

Bij ons bijvoorbeeld: nieuwe bank word even op pauze gezet maar het peuterbedje voor onze dreumes word nu dus iets eerder aangeschaft. 

- wat moet er geregeld worden voor de dreumes?
vast ritme/ nieuw speelgoed(baby-pop) groot bedje slapen enzenz
- wat moet er geregeld worden vóor de 2de er is? 

erkenning vruchtje/ testament aanpassen/ verlof regeling/ kraamhulp/ enzenzenz
- en wat zijn de nieuwe prioriteiten voor ons gezinsleven. Tijdens de zwangerschap en straks erna. 

bijvoorbeeld opvangsgewijs/dagje minder werken enzenz. 
Probeer het zo steeds op te schrijven en af te vinken dan voelt het minder druk en chaotisch in je hoofd ??
 
Het is enerzijds allemaal te begrijpen en niet gek, anderzijds lees ik ook dat het gevoel je echt een beetje onbekend is en niet alleen voortkomt uit verwarring. Ik zou het zeker met je verloskundige/huisarts bespreken. 
Mijn dochter is ook 14 maanden en na een maand begon bij mij de angst. Redelijk random, maar bijv opeens heel erg last van spinnen fobie. Ben nooit echt een fan geweest, maar dit was echt extreem. Nu ik gestopt ben met borstvoeding en echt prima ontzwangerd ben, kan ik goed terugkijken op deze periode en concluderen dat ik misschien wel wat beter voor mezelf had kunnen zorgen. 
Het kan zomaar zijn dat jij nu ook veel last hebt van de hormonen. Wellicht dat het oplucht om te kunnen ventileren, maar het kan ook zijn dat je neigt naar een prenatale depressie en dat je baat hebt bij een behandeling of medicatie. Neem jezelf serieus, zonde als je hier niet van kunt genieten! 
 
Zeker, mijn zoontje is 9,5 maand en nu 7 weken zwanger van ons tweede wondertje. Nooit gedacht dat het zo snel zo komen aangezien bij ons eerste een tijdje over gedaan hebben.
Gelukkig heb ik een fijne verloskundige die me gerust gesteld heeft. 
 
Mijn collega had dit ook, het was over toen ze bevallen was.. het zullen wel hormonen zijn.. misschien kan de verloskundige of huisarts je helpen of evt. Als je er voor open staat een alternatief arts (homeopaat oid)
Ik ben nu 8 wk zwanger van de 2e en heb een zoontje van 13 mnd en merk ook wel dat dit gewoon echt veel pittiger is. Zo moe en toch door moeten gaan... mijn man en mijn moeder helpen mij door mn zoontje af en toe even mee te nemen zodat ik even ongestoord een dutje kan doen. Ik hoop dat jij die mogelijkheid ook hebt zodat je even tot jezelf kunt komen!
Sterkte hoor!
 
Terug
Bovenaan