zwanger verlangen

[Anoniem]

Hey meiden,

Ik ben 1 november bevallen van ons eerste kindje Délissa.
Echt een geweldig wijfie. Ze sliep vanaf 6 weken door.
en niet 6 uur , maar meteen 10 tot 12 uur.
Daarom maak ik haar 's ochtends maar wakker, want autsj mijn boobs.
Nou mis ik me buik verschrikkelijk. En ik vond het zo geweldig het zwanger zijn, het bevallen, de schopjes, de spanning wanneer het gaat gebeuren, en voor de volgende echo.
Kort samengevat, ik wil weer zwanger worden.
Ondanks dat we er geen ruimte voor hebben in huis.
Hoe raak ik dit gevoel nou kwijt.
Ik ben echt dolgelukkig met ons meisje, ik geniet elk moment van haar.
En het is ook goed zo. Vind het allemaal zo geweldig.

Liefs, conny

 

[Anoniem]

hoi,

ik denk dat je dat gevoel niet zomaar kwijt wordt. misschien dat het slijt als je het loslaat, maar verder lijkt het me erg lastig.
als je echt niet meer zwanger kan worden door de omstandigheden zou ik proberen er niet meer te veel over te denken, misschien slijt het gevoel dan een beetje?

succes
gr floor

 

[Anoniem]

Hoi,

Uit je verhaal maak ik op dat je borstvoeding geeft? Dan spelen je hormonen nu nog wel een behoorlijke rol. Ik had het tijdens de borstvoedingsperiode ook heel erg, maar nu ik helemaal met de borstvoeding gestopt ben en echt mijn lichaam weer 'terug' heb kan ik het stukken beter van me af zetten en relativeren. Wie weet word het bij jou ook wat minder als je straks met de borstvoeding gestopt ben. Al die hormonen............

Groetjes,
Jolande

 

[Anoniem]

Hi!!

Nou ik herken je gevoel! Ik heb de hele bevalling lang gedacht ik doe dit NOOIT meer en zodra ze op mn buik lag had ik gelijk zoiets van ik wil er nog 4!
Ik geef ook borstvoeding misschien zijn het idd de hormonen?? Ik heb ook ene hel sterk verlangen naar nog een zwangerschap en nog een kindje, alhoewel ik op het einde van mijn zwangerschap wel zoiets had van voorlopig niet meer!
Achja, het komt misschien idd omdat het gevoel zo heftig is voor je kindje en wat we allemaal meemaken, het is zo bijzonder hé!

xxx

 

[Anoniem]

Ik geef geen borstvoeding, maar herken je gevoelens wel. Dus het zijn misschien wel hormonen, maar hoeft weer niets met bv te maken te hebben. Maar ja, ontzwangeren duurt ook minimaal 9 maanden zegt men...
En zojuist belde m'n vriendin om te vertellen dat ze bevallen is van een zoontje; ik hoorde het ventje op de achtergrond pruttelen en schoot al weer helemaal vol!

Een ding is zeker; het is een typisch vrouwen-ding, want m'n man vergeet de "negatieve" dingen van zwanger-zijn, bevallen en een newborn niet zo snel. Die moet er niet aan denken het nog allemaal een keer te moeten doorstaan (vooral de eerste weken met een newborn, die alleen maar huilt, poept, eet en slaapt). Ik zou het allemaal zo nog 3x doen (ofzo)...

Laat in ieder geval eerst je hormonen even een poosje uitrazen en geniet van je beepje!

 

[Anoniem]

Hoi Conny,

Ik herken jouw gevoel heel goed, ik heb er zelf namelijk ook "last" van. Bij de geboorte van onze eerste heeft het een jaar geduurd voordat het verlangen een beetje begon te slijten maar toen was ik weer zwanger dus weer genieten geblazen. Nu is ons 2e kindje al weer een half jaar oud en ik mis het zwanger zijn bij tijden nog steeds hoor. Nu is ons gezin compleet maar uit ervaring weet ik ook dat het verlangen met de loop van tijd slijt. Mij kost het een jaar om te ontzwangeren maar ik blijf een zwak voor zwangere vrouwen houden, het is gewoon een mooie periode van je leven en ik ben blij dat ik het heb  mee mogen maken. Sterkte meid en suc6 met de hormoontjes, het komt allemaal goed!

Groetjes,

Puk