Zwanger worden lukt maar niet

[Anoniem]

Hallo,

Ik was hier een aantal jaar geleden ook actief. Ik werd toen redelijk snel zwanger van de eerste. Ik heb nu ook een gezonde dochter van 2.

We zijn ca 1 jaar bezig voor een tweede. Dat wil maar niet lukken! Echt jammer. Aan de andere kant vind ik dat ik niet heel erg veel mag 'klagen' omdat ik al een kind heb en er heel veel mensen zijn die helemaal geen kind(eren) kunnen krijgen. Ik hoop dan ook dat er meerdere mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten.

Sinds afgelopen maand lopen we bij de gyn. Mijn ovulatie is goed, het progesteron uit mijn bloed heeft de goede waarde gehaald. Nu moet manlief nog een gevuld potje brengen. Ik hoop dat daar niks 'mis' mee is.

As woensdag/donderdag moet ik weer ongesteld worden. Ik wordt soms gek van mezelf. Bij elk symphtoompje(of juist niet) pluis ik het hele internet af.  Herkent iemand dit?

De afgelopen week menstrustieachtige krampjes gehad. De hele dag door. Bij mijn eerste zwangerschap begon dit ook zo, alleen dan precies op het moment dat ik ongesteld moest worden. Grr!

Zoveel kwaaltjes horen nu ook eenmaal bij een menstruatie dat ik het soms echt niet weet. Ik probeer mezelf niet gek te maken maar dat is best moeilijk.

Zijn er hier ook dames die totaal geen sympthomen hadden en toch zwanger waren?

 

[Anoniem]

Hi ja wat jij doet doe ik dus ook elke keer weer, al bij a een jaar lang.

Bij mijn eerste had ik geen kwaaltjes waardoor ik t wist maar was in de tuin bezig en had opeens een ingeving. Nu veel bewuster er mee bezig en ja het doet nu gewoon erg veel pijn als t toch weer dat maandband uit de kast moet. Zeker omdat ik nu alles veel bewuster voel ook....

 

[Anoniem]

Hoi

Ik herken die onzekerheid ook. Wordt er gek van. Ben nu ook een jaar bezig maar heb tussendoor een miskraam gehad dus dat telt niet als een aangesloten periode. Wordt er ook onzeker van naarmate het langer duurt.

Vooral de periode tussen mijn eisprong en de periode vlak voor mijn menstruatie vind ik vreselijk. Ben ook continue aan het letten op symptomen en het internet afstruinen. Heb inmiddels veel zwangerschapstesten geprobeerd. Vooral als het weer negatief is, is dat weer een verdrietig moment. Had de vorige zwangerschap ook weinig kwaaltjes rond mijn NOD. Alleen wat gevoelige borsten in plaats van 1 zoals normaal gebruikelijk was voor de menstruatie. Maar dat was niet noemenswaardig. Zodra er weer duidelijkheid is focus ik weer op een nieuwe ronde. Probeer maar positief te blijven al is dat niet makkelijk.

Ik hoop dat de uitslag van het onderzoek van je man goed is.

Heel veel succes!

 

[Anoniem]

Hallo allemaal, ik zie dat dit al een paar maandjes geleden is gepost.

Maar ik zit met hetzelfde en ja ik Google me ook helemaal gek. Wij zijn nu ook een jaar bezig en het lukt niet.
Ik ben net 35 geworden en mijn vriend is bijna 50, dus ik weet dat het wel wat langer kan duren. Wij hebben al een dochter van ruim 2,5 jaar, daarnaast heeft mijn vriend uit zijn eerdere relatie/huwelijk al 2 kids.

Voor onze dochter hebben wij 7 maanden moeten klussen, in alle maanden voor de zwangerschap voelde ik me misselijk en had ik gevoelige borsten..., en ja hoor ongesteld. Ik had gelukkig een hele goede regelmatige cyclus 27, 28 of 29 dagen. Blijkbaar hoorde dat misselijk zijn en gevoelige borsten bij me (dat wist ik verder niet omdat ik op mijn 14e aan de pil ben begonnen en was 12 toen ik voor het eerst ongesteld werd en ik daar toen nog geen last van had)..., en op de dag dat ik ongesteld moest worden, voelde ik helemaal niks en heb zonder twijfel (alle keren ervoor sterke twijfels gehad of ik moest testen) een test gedaan en die was positief.

Mijn huishouding is na de zwangerschap heel moeilijk weer "normaal" geworden. Ik wist dat een zwangerschap je lijf en je hormonaal kan veranderen maar dit nee dit wist ik niet.

Maar nu het volgende ik ben vorige week zaterdag 24 oktober 2015 ongesteld geworden, 26 oktober was het klaar..., helemaal schoon ook geen licht gekleurd slijm of iets. Op 29 oktober veeg ik ineens pure helder rood bloed, geen gekleurd slijm. Op vrijdag 30 oktober is het nog een beetje bruinig slijm, en in de avond is het helemaal weer weg.
Ik snap hier echt helemaal geen bal van..., dit heb ik nu ongeveer 3 of 4 maanden. Ik ben een paar dagen ongesteld en dan of; 1, 2 of 3 dagen niks en dan hup bruin slijm of helder rood bloed. Het heeft 1 keer dik een week lang aangehouden met rood/bruinige afscheiding/slijm, normaal blijft het 2 tot 3 dagen en dan is het weg.

Ik ben wel al bijna 2 weken in de ochtend misselijk en soms de hele dag maar dan wel even weg en dan is het er weer en heb ik ongesteldheidsgevoel/buikpijn in me buik en ben soms wat licht in me hoofd, ik heb verder geen gevoelige of pijnlijke borsten. En ik heb nu deze ronde geen test gedaan, sterker nog die had ik 24 oktober net gekocht kom ik thuis en ga ik naar de wc ja hoor ongesteld, dus ik heb vriendlief meteen de deur uitgestuurd met bon en test..., zeg maar dat het niet meer nodig is.

Op deze ronde na dus (geen test gedaan) zijn alle testen negatief geweest..., ik durf nu eigenlijk geen testen meer te halen want ach het is toch elke keer negatief en het is weer geld in de vuilnisbak. Daarnaast is het natuurlijk ook weer verdriet als die test maar 1 streepje geeft.

De huisarts wil beginnen bij mijn vriend met een potje vullen en testen.
Maar heel eerlijk ik weet niet of ik de medische molen wel in wil, ik wil me de dikke teleurstelling, verdriet en het afwachten van de testen besparen. Misschien mag het gewoon voor mij niet zo zijn dat een tweede me gegund is en moet ik blij zijn met wat me wel gegund is...

Dit allemaal maakt het me heel erg verdrietig en emotioneel helemaal omdat ik al vanaf mijn 7e weet dat ik graag mama wilde worden van 2 of misschien wel meer kinderen. En ik zit enorm te twijfelen om alle bewaarde spullen van onze dochter weg te doen en ik weer gewoon aan de pil moet gaan want dan weet je het zeker en ben je van die onzekerheid af. Maar ja die wens heh..., pfff moeilijk hoor.

Verder wil ik wel de dames hier suc6 wensen, ik probeer voor mezelf ook positief te blijven maar ik vind dat echt heel moeilijk nu