zwanger worden na een curretage

[Anoniem]

in december 2005 kwam ik via een controle echo erachter dat ik een miskraam had gekregen na 3 maanden zwangerschp. het vruchtje kwam niet uit zichzelf los, had verder ook geen  klachten. dit moest uiteindelijk via een curretage weg gehaald worden. sindsdien proberen we weer zwanger te worden. het wil niet lukken, terwijl de andere 2 zwangerschappen binnen 1 of 2 keer 'raak' waren (ik heb gelukkig een zoon van bijna 3) en vind dat ik niet mag klagen. toch ben ik steeds meer teleurgesteld als ik weer niet zwanger ben. krijg nu steeds meer het gevoel dat die curretage de oorzaak is. heb sinds die curretage ook geen gewone cyclus, deze duren vaak 5 tot 6 weken. lijkt me ook niet normaal. zit te denken om toch maar naar de huisarts te gaan of heeft iemand andere suggesties of heeft dit ook meegemaakt. ik merk nu dat het me meer dwars zit dan ik dacht; die miskraam, de curretage en het niet lukken van een volgende zwangerschap. zou graag hierover willen praten.
mvg. Bianca

 

[Anoniem]

Hoi Bianca,

Ik ben Judith, trotse moeder van Joy, net 1...
Ik heb februari dit jaar een miskraam gehad en zit
een beetje in hetzelfde schuitje als jij...

Ik ben ook gecurreteerd en vloei nog steeds...
Ik wil ook zóóóóó graag weer zwanger worden...
Ik zou wel willen huilen om hoe ik me voel, maar
kan het niet...

Voordat ik in verwachting was van Joy is het al een
keer misgegaan...
Toen kreeg ik te horen dat het niet goed zat en dat
ik misschien aan IVF moest gaan denken, twee maanden
later spontaan zwanger...nu vinden ze het niet meer
nodig om te onderzoeken, terwijl het nu dus weer niet
goed gaat...

Moeilijk hé...

Ik had me al zo ingesteld op een broertje of zusje voor
onze kleine, heb nu het gevoel dat we niet meer compleet
zijn, terwijl het kindje er nog niet eens was...
Heb jij dat nou ook?

Ik wil jullie als gezinnetje heel veel goeds toewensen en wie
weet spreken we elkaar snel weer...

(ik zit trouwens regelmatig op het forum 'zwanger worden' omdat
er hier teveel onbekenden waren en alle bekenden naar dat forum
waren verhuist...ook kon ik de verdrietige verhalen hier even niet
meer aan...)

Liefs, Judith      

 

[Anoniem]

hoi judith,
bedankt voor je reactie. dat jij nog steeds vloeit zeg, duurt dat niet een beetje lang? ben na de curretage kort aan het vloeien geweest, maar werd pas na 6 weken pas weer ongesteld. sindsdien is er op mijn cyclus geen pijl meer op te te trekken, weet dus ook niet waar ik aan toe ben, qua eisprong zeg maar. ben nu dus sinds janurai weer bezig, maar het wil gewoon niet lukken. ze hebben gezegd dat er een kans bestaat na een curretage dat er in je baarmoeder verklevingen ontstaan, waardoor  een volgende zwangerschap bemoeilijkt wordt. daar ben ik een beetje bang voor.
ik heb persoonlijk het gevoel dat ik dus niet teleurgesteld of verdrietig mag zijn om die miskraam en om nu, ik mag toch niet klagen, ik heb een geweldige ondeugende zoon die ruben heet waar ik zielsveel van hou. dat is nu een beetje mijn dilemma ook, ik heb een kind, maar ben wel verdrietig om de rest. het is niet zo dat ik me incompleet vol nu, maar zou wel graag een 2de kind willen. allemaal erg dubbel. ben wel blij dat ik hier een beetje mijn 'ei' kwijt kan.
groetjes Bianca

 

[Anoniem]

Bianca,

wat een oznin dat jij geen verdriet mag hebben. Echt praat jezelf dat niet aan. Ga door je verdriet heen en geef het een plekje. Je hebt een kind, maar voor je gevoel is je gezin niet compleet en je wil graag nog een keer dat wonder meemaken. Daar is niets mis mee, en jij hebt niet meer of minder recht op je verdriet. Het is wel belangrijk dat je geniet van wat je wel hebt en dat je niet blijft steken in je verdriet, want dan verlies je nog meer. Maar verdriet mag je hebben.

Vorig jaar ben ik na een zwnagerschap van 18 weken bevallen van een heel klein kindje. Ik had al twee meiden, maar tyoch deed het pijn. Je hebt een droom en die ben je op dat moment kwijt. En ondanks mijn positieve instelling dat ik nog een keer een klein kindje in mijn handen zou mogen houden was ik verdrietig. En nu ben ik bijna twee maanden geleden bevallen van onze Jacco. Ik ben blij en geniet intens, mijn verdriet hefet een plekje gekregen, maar ik weet nog steeds hoe het voel. En ook al heb ik drie kiddies ik heb wel dat verdriet gevoeld.

Hou je taai en blijf positief en geef het een plekje.

Miep

 

[Anoniem]

Lieve meiden!

Ik wil jullie ook even mijn verhaal in het kort vertellen.....
Ik heb ook  bij de  3 maanden echo te horen gekregen dat het mis was, het kindje was niet gegroeid, was blijven steken bij de grootte van 6 weken...
Dit was vorig jaar eind april, dus 2005.... Ik heb toen op 1 mei deels een spontane miskraam gehad, waarbij ik zo vreselijk veel bloed heb verloren dat ik in het z'huis heb gelegen. Erg lang verhaal allemaal, kan ik nog wel eens vertellen als je het wilt weten... Maar in ieder geval was dus NOG niet alles weg, dus moest ook gecurreteerd worden. Hierna werd ik ongeveer na 6 weken ongesteld, en daarna was het bij mij wel regelmatiger dan dat ik normaal gewend was. Alleen...ik werd ook niet zwanger, het duurde me veel te lang.... Toen deed ik 5 december 2005 een test, en toen was het raak.... maar niet voor lang, want met 6 weken ging het fout.. Het was wel schoon, dus hoefde niet weer gecurreteerd. Maar de moed zakte toch ook wel in de schoenen... Tot begin april..... toen was het wel weer raak, maar je begrijpt..erg voorzichtig... met 8 weken een echo gehad, zag er goed uit, maar toch....
Nu heb ik afgelopen maandag mijn 2e echo gehad, bij 13 weken en het zag er helemaal goed uit..... Dus..het is nog steeds moeilijk, durf nog niet TE blij te zijn, maar moet het nu proberen los te laten.... Maar gaat nu hoop ik wel de goeie kant op!
Dus meiden, ook voor jullie komt het goed, bij mij duurde het ook TE lang na die curretage.... Maar misschien  geeft je eigen lichaam dan toch aan dat ie er nog niet helemaal klaar voor is... Maar ik begrijp jullie helemaal, heb me er zelf ook zo kl... door gevoeld, en nog vaak hoor, dus het is onzin dat je je niet meer shit mag voelen..( ook al is het dan je 2e .... is echt onzin!!!)
Voor mij is het wel mijn eerste, maar dat maakt echt geen donder uit hoor, ieder spruitje is een wonder!
Dus, kop op meiden, blijf goed oefenen en het komt goed!
Hele dikke kus, Yvie!
PS echt kort is het niet geworden, haha...

 

[Anoniem]

Hoi Meiden,



Ook ik herken het een en ander in dit verhaal. In oktober 2005 werd ik
gecurreteerd als gevolg van een missed abortion. Ondanks het feit dat
ik al een dochter heb, had ik het er erg moeilijk mee. Het kindje was
erg gewenst en ik had echt een verliesgevoel. Ik wilde ook graag zo
snel mogelijk weer zwanger worden. Dat duurde langer dan ik had
gedacht. Ook mijn cyclus was uit balans en schommelde tussen de 24 en
44 dagen. Handig...

Ik ben toen mijn ochtendtemperatuur gaan opnemen, om zo toch een beetje
te weten waar ik aantoe was. De tweede cyclus was het raak! En hóe! We
verwachten nu een tweeling! Alles is dus mogelijk, meiden! Over hoe je
dat precies doet met dat tempen, kun je lezen op www.vruchtbaarheid.org

Wat het verhaal over verklevingen betreft: Ik heb destijds aan mijn gyn
gevraagd hoe je verklevingen herkent: Dan blijft de menstruatie uit.
Bij jou moet ik hier dan ook niet aan denken, Bianca.

Judith, ik kreeg bij jouw verhaal net als Bianca de gedachte van "Is
dat niet een beetje lang, dat je nu nog steeds vloeit?" Misschien is
het goed om voor de zekerheid even langs de huisarts te gaan...

En last but not least: Yvie, gefeliciteerd met je zwangerschap!

Meiden, zet 'm op!

Liefs van sisi.