zwanger worden na een doodgeboren kindje

Ik ben 6 weken geleden bevallen van een dochter, met 23 weken zwangerschap.
We kwamen er met de 20 echo er achter dat ze een hart afwijking had.
Na veel onderzoeken bleek dat ze waarschijnlijk geen bloedvaten had van hart naar de longen en van de longen terug naar het hart.
Haar longetjes waren ook heel erg klein.
Toen wij hoorden dat onze kleine meid niet levensvatbaar zou zijn, hebben wij er voor gekozen om haar geboren te laten worden.
Het leek mij zo zwaar om de zwangerschap te voldragen met het idee dat ze het niet zou gaan halen en niet zelf zou kunnen ademen.
De bevalling was een hele ervaring en ze was zo ontzettend mooi.
Af en toe vind ik het verwerken en het een plek kunnen erg moeilijk.
Maar mij wens om moeder te worden wordt alleen nog maar groter.
Hebben jullie dat ook?
En heeft 1 van jullie ook ervaring met een uitstrijkje na de bevalling?
Heb vorig jaar een uitstrijkje gehad omdat ik dertig was geworden en daar kwam pap 2 uit en werd toen door gestuurd naar het ziekenhuis en hebben ze colposcopie gedaan en daar kwam cin2 uit en moest eigenlijk voor verder onderzoeken maar we kwamen er achter dat ik zwanger was.
Over 3 weken mag ik voor mijn uitstrijkje en vind het best spannend wat daar uit komt.
Ik hoop stiekem dat er iets positiefs uit komt dat er niets meer aan de hand is zeg maar.
Wie heeft hier ervaring mee?
 
Wat een heftig verhaal!! Ik kan je helaas niet helpen met ervaring. Maar ik kan me voorstellen dat je verlangen naar een kindje nu nog groter is.
Ik hoop dat het je heel snel gegund is!!
 
Hoi,
Herkenbaar. Ons zoontje is met 21 weken geboren. Een prachtig kereltje. Hij zou niet levensvatbaar zijn buiten de baarmoeder (ook veel te kleine longetjes). Daarna was mijn kinderwens ook nog groter: ik had zo de behoefte om voor zo'n kleintje te zorgen! Ik heb inmiddels een zoontje van 1,5 en verwacht over drie weken een meisje. Ons eerste zoontje hoort voor altijd bij ons en dat voelt goed. 
 
sterkte!
 
5 maanden. Na de geboorte van ons zoontje hebben we eerst 2,5 maand gewacht op uitsluitsel over de aandoening ivm wel/niet erfelijk. Aangezien de aandoening heel zeldzaam was, heeft dat lang geduurd. Bleek niet erfelijk maar "pech". Toen zijn we er weer voor gegaan en dus snel weer in verwachting.
 
Dag Maaike,

 

Ik ben 12 weken geleden bevallen met 25 weken. Onze dochter L had verschillende afwijkingen en was ook niet levensvatbaar. Ze was prachtig en ik mis haar elke dag. Soms geloof ik nog steeds niet dat het allemaal echt gebeurd is. Los dat dit een emotioneel erg zware periode was/is, was L haar geboorte de mooiste dag van mijn leven. Haar vast houden is iets waar ik elke dag weer naar verlang.

Ik ben nog niet terug aan het werk, concentreer mij voorlopig op mijn herstel (emotioneel dan). De vbd komt er aan in Oktober en ik voel dat ik terug erg emotioneel word doorheen de dag. 

Er zijn al enkele onderzoeken gebeurt, en er is nog een die we afwachten vooraleer we weer zwanger willen worden. Want ook hier is de wens alleen maar groter geworden. We gaan ten vroegste in Oktober iets horen van de geneticus en als ze niets vinden dan noemen ze het "pech" en hopen op geen herhaling. Het leven staat voorlopig even stil. Ik hoop op snel nieuws zo dat we snel weer zwanger zijn. 

Bij mij is er geen uitstrekje genomen na de bevalling. Wel een nacntrole van de baarmoeder en daar was alles ok. 

Hoe gaat het met je? Ga je langs bij een psychotherapeut? Ik ben hier onmiddelijk mee gestart na de bevalling en het helpt enorm.
 
Hey Maaike,
 
ik ben wel een lotgenoot betreft het verlies van een kindje, maar heb geen ervaring met uitstrijkjes.
wij zijn in maart ouders geworden van een prachtig klein mannetje. Ook wij hebben met 21 weken slecht nieuws gehad en moesten ook de zwangerschap beëindigen met 23+4. Ik hoop dat je snel weer zwanger mag raken. 
 
Knuffel!
 
Terug
Bovenaan