Zwanger worden na een postnatale depressie, wie ook?

A

Anoniem

Guest
Hallo dames,

Na de bevalling van mijn tweede kind heb ik ongeveer 10 maanden last gehad van een postnatale depressie. Was echt een hele heftige periode (ook voor mijn partner!).
Na lang twijfelen willen we toch voor een derde gaan. Ik heb op internet vele info gevonden en het schijnt toch wel goed te behandelen zijn als je het weet. ( ik kwam er pas na 3 maanden achter)
Stoppen met de pil vond ik al heel eng. In overleg met de arts moest ik die doorslikken en dat ging ook wel goed. Nu moest in 1 x die hormonen allemaal mn lichaam uit. Maar ik heb het goed doorstaan.
Alleen merk ik nu (5 maanden later) dat ik periodes behoorlijk neerslachtig en chagie kan zijn. Om het minste flip ik en spring ik uit mn vel.
Ik weet niet of het Uberhaubt daar wat mee te maken heeft hoor.
Ik vraag me af of er meer mama`s zijn met PND.
Ik weet soms niet hoe ik door een periode heem moet komen, het kindje wil ik o zo graag maar dat die vervelende dingen er om heen.......
Hoe gaan jullie er mee om? Ik weet het af en toe niet meer.......

Liefs, Risje
 
Hoi Risje!

Jouw verhaal is zó herkenbaar voor mij....ik heb na de geboorte van mijn zoontje last gehad van een depressie. Ik heb het zelf al die tijd ontkend tegenover iedereen, ik was daar een kei in.
Het begon al toen de kraamtijd was afgelopen.....ik was moe, had een 24 uur durende bevalling achter de rug en gedurende de hele kraamtijd heb ik eigenlijk niet geslapen. toen mijn man een week na de kraamtijd weer moest werken raakte ik in paniek. Ik wou niet alleen zijn met die baby......ik liet het niet aan mijn man merken want dan zou ik falen als moeder zijnde......ik probeerde dus al die tijd vrolijk naar buiten toe te zijn en van binnen huilde ik. Ik wou mezelf terug.
Ik huilde als ik zag dat er weer ergens een kindje geboren was, gewoon omdat ik de tijd over wou doen, maar dan goed!
Het heeft al met al 14 maanden geduurd. Op een gegeven moment zat ik in mijn auto mee te zingen met knetterharde muziek en toen wist ik dat ik mezelf weer gevonden had.Ik huilde nu van blijdschap!
Mijn zoontje is nu 2 jaar en 7 maanden oud en ik ben al meer dan een jaar aan het twijfelen over een tweede.
Ik ben zelfs al 2x gestopt met de pil, 1x in januari dit jaar en 1x in augustus. Heb zelfs meegeschreven in een topic hier. Toch sloegen de twijfels weer toe en ben weer begonnen met de pil, ik maak mijn man gek want die wil graag een tweede. Ik ben bang voor nóg een depressie en al die negatieve gevoelens. Ik ben er nog nooit mee naar mijn huisarts geweest en ik durf ook niet goed.
Nu ik de pil weer slik, verbaas ik mij weer over die twijfels die ik had.......dat zegt al genoeg over mijn gevoeligheid voor hormonenschommelingen.

als ik je verhaal goed lees ben jij er wel mee naar de huisarts geweest,krijg je medicatie voor de schommelingen in je lijf?

Ik hoor graag weer van je......ik ben die twijfels namelijk behoorlijk zat!

liefs mamajb
 
Hoi Mamajb

Ik herken me helemaal in jou!!
Meteen na de bevalling viel "de baby" me enorm tegen. Tijdens de bevalling keek ik er nog zo naar uit, toen de baby om mn buik lag, was al het leuke en mooie ineens weg.
Ik zorgde wel voor de baby, maar had er totaal geen gevoelens voor.
Na 3 maanden liep onze relatie helemaal uit de hand omdat ik iemand anders was en echt geen leuk iemand!! We hadden steeds ruzie en ik flipte echt bij het minste, op een gegeven moment werd ik zelfs agessief (niet tegen over de kids) maar wle anar mn zelf en naar mn vriend, ik gooie alles stuk en mn vriend heeft me wel eens op de grond moeten drukken.......
Van alles weet ik nog maar kleine beetjes.
Dus toen ben ik naar de ha gegaan, ik wilde mn relatie niet kwijt.

Ik ga staks verder schrijven, ik moet nu mn dochter van school halen en dan eten koken omdat mn vriend vroeg weg moet vandaag.

Tot later, Risje
 
Hoi hoi,

ten eerste moet ik zeggen   dat ik geen pnd heb gehad. dus ik weet niet exact hoe jullie je hebben gevoeld.
Voor mijn eerste zwangerschap heb ik het een en ander gelezen om een pnd (en zwangerschapsvergiftiging) te voorkomen. Want het is dus te voorkomen! Alleen is dat nog niet echt bekend. Ik heb oa  het boek van Jaap Huibers 'gezond zwanger' gelezen en deze vind ik echt een aanrader. ik was het niet met alles eens, maar heb de dingen eruit gehaald die voor mijn gevoel goed waren. Hij heeft ook nog een boek over depressie, misschien ook wel interessant voor jullie.

Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben. Het zou toch erg jammer zijn om toch niet voor nog een kindje tegaan, omdat je bang bent voor herhaling.
Er is op het internet ook een hoop over dit onderwerp te vinden, maar soms zie je door de bomen het bos niet meer, daarom hoop ik dat jullie wat aan mijn tip hebben.
Succes met je keuze.

Liefs,
 
Bedankt first mum, heb daar zeker iets aan. Ik heb destijds ook het boek gekocht postnatale depressie is minder psygisch als je denkt. Eigenlij kben ik met dat boek erover heen gekomen, door bepaalde vitamine en miniralen bij te vullen, want dat was dus het hele probleem.

Maar goed waar was ik gebleven? O ja, de ha was erg serieus in gelukkig. Ik kreeg meteen anti depressiva en werd doorverwezen naar een of andere muts. Ik wilde geen anti depressieve slikken, want was dan bang voor een enorme terug val als je daar mee stopt, en dat wilde ik niet. Ik zat nu in de shit dus wilde er nu ook in 1 x goed uit komen.
De ha was daar overgens niet mee eens.
Het belangrijkste ik wist wat ik had. Ik kon er niks aan doen, het was een ziekte! Ik ben op internet gaan speuren en inderdaad ik herkende me helemaal. Was wel heel fijn om dat te weten, je kunt er dan wat mee.
Ik ben een paar keer bij die muts geweest, maar dat was helemaal niks. Ik had een huilbaby en dat was mijn schuld omdat ik geen regelmaat bracht. Ze moest slapen op bepaalde uren maar mijn dochter heeft nooit veel geslapen en huilde het dan uit.
toen wilde ze iemand bij mij in huis gaan plaatsen, dat was de druppel. Er is nog iemand op intake geweest hier en die vond het ook helemaal niet nodig. Maar die therapeute hielt vol, er zou wel iemand komen.
Toen ben ik afgehaakt, ze maakt te alleen maar erger.

Samen met mijn vriend het het boek "postnatale depressie is minder psygisch als u denkt" ben ik eruit gekomen.
Ik moest allerlij verschillende vitamines en miniralen slikken en ik begon me steeds beter te voelen.
Toen we een derde kindje wilden, was dit iets waar we heel bang voor waren. Ik drufde ook niet, was zo bang om het nog eens te krijgen. op internet heb ik veel info gewonnen en gelezen dat het te voorkomen is als je weet dat je er gevoelig voor bent. Het heeft allemaal met hormonen te maken en dan geven ze je iets meteen na de vevalling geloof ik. Dan worden de hormonen hele langzaam afgebouwt ivp in 1 x.
Inmiddels is het verlangen naar een derde kindje zo groot dat ik wel door wil gaan.

Maar inderdaad wat jij ook had. Na de eerste maand wilde ik de pil weer gaan slikken, ik begon zo te twijfelen en voelde me niet goed in mn vel.
Daarna ging het eventjes goed, afgelopen weekend heb ik weer vresselijke stemmingen gehad. Ik weet wel dat het maar even duurt, en dat het wel weer over gaat.
Eerst toen het begon te kriebelen voor een derde (ik wilde nooit 3 kids maar mijn vriend wel) dacht ik dat ik alleen een keertje wilde genieten van een babytje en niet een kind wilde. Ik wilde het over doen.
Ik voelde me ook erg schuldig tegenover mn jongste dochter, ik ga er maar vanuit dat ze er niet veel van mee gekregen heeft.
Maar later bleek toch wel dat ik echt een kindje erbij wilde.

Meid ik weet zeker dat je het kunt. Als jou man graag een tweede wil zal hij er ook vast zijn om jou te steunen. Bespreek dit ook met hem, zodat hij het begrijpt en jou kan begeleiden. Het is te voorkomen (hoop ik denk ik) Als ik zwanger raak wil ik dit ook meteen met de vk bespreken, en dan komt het vast goed.


Liefs, Risje
 
Dag dames,

Bedankt voor jullie tips, ik ga echt op zoek naar dat boek.....maar ik maak zeker ook een afspraak bij mijn huisarts want ik wil van al die gevoelens verlost zijn voordat ik de knoop echt doorhak en voor een tweede kindje ga.
Ik denk dat wij wachten tot volgend jaar met proberen om zwanger te worden, ik zou graag willen dat mijn zoontje al naar school gaat als de 2e komt. Eerder wou ik er minder leeftijdsverschil tussen maar die grens zijn we allang over....het maakt me nu niet meer uit, ik moet ook eens aan mezelf denken.
Even rust in mijn leven is ook niet verkeerd, het is wel zo dat ik straks weer helemaal opnieuw in de luiers kom (als het zo mag zijn) maar daar maal ik niet om.....als ik maar gelukkig ben zodat ik straks ook van mijn kraamtijd en babytje kan genieten!!!
Daar heb ik heel veel voor over hoor!

liefs mamajb
 
hallo dames,

ik heb dan nog geen kinderen (we gaan nu voor ons eerste ben nog niet zwanger) maar ik ben wel depressief verklaart op me 18 de. ik ben nu dan 26 en ben met ups en downs op het punt gekomen waar ik nu ben, en dat is best goed.

op dit moment gebruik ik geen medicatie ( ben vanaf februarie voor de derde keer mee gestopt ) maar door het weer en weinig licht voel ik me weer langzaam weg zakken in een depressie. ik weet dus hoe jullie je voelen want ik zit ook met de angst dat het bij mij erger wordt na de bevalling. daar ben ik bang voor en dit heb ik al met mijn mannetje besproken en de huisarts, volgens beide mag ik mij daar niet door laten leiden want de kans bestaat ook dat ik me alleen maar beter voelt.
op dit moment ben ik met voedingssuplementen bezig om er achter te komen welke vitamine mijn lichaam niet voldoende aanmaak of opneemt, het is een wisselwerking.
en het is maar af wachten welke vitamine het is.

ik vind het wel prettig om het er over te hebben met jullie het geeft toch een stukje herkening.

groetjes
peetje
 
Ik heb eerder nooit geweten dat een depressie komt door te weinig vitamines en miniralen.
Gelukkig is er nu steeds meer bekend, en is niet alleen de anti depresieva de enigste oplossing. Ik ben heel blij dat ik daar niet aan begonnen ben, en dat ik het ander heb op kunnen lossen, zou het een volgende keer weer op deze manier doen.
De hormonenrust is even weer wedergekeerd in mij, dus hopelijk kan ik aankomend weekend wel van mn weekend genieten.
Meiden, jullie ook allemaal succes met de tijd die komen gaat. Ik hoop ook dat ik nu wel kan genieten van de kraamtijd en de baby.
Ik geniet nu wel heel erg van mijn 2 dochters, ze zijn zo leuk!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan