Ik ben in maart 2020 bevallen van mijn zoontje middels een spoedkeizersnede, omdat de vaginale stuitbevalling niet soepel verliep. Ik kreeg het advies om 9 maanden te wachten met zwanger proberen te worden, maar met 8 maanden een positieve test in handen na een gescheurd condoom en de keuze om geen morning afterpil te halen (ik was nog niet ongesteld geweest en gaf nog borstvoeding en had geen zin om een week lang alle melk weg te gooien voor zo'n kleine kans op zwangerschap). Oeps - iets te snel dus, maar gezien we anders een maand later hadden willen gaan proberen natuurlijk wel erg blij dat we weer een kindje verwachtten. De verloskundige vond het totaal geen indrukwekkend probleem oid dat ik zo snel alweer zwanger was, de adviezen varieren ook van 6-12 maanden wachten na een keizersnede, en die 6 maanden waren we in elk geval al wel weer voorbij. Helaas is die zwangerschap geeindigd met een miskraam met verbloeding (kennelijk heb je daar iets meer kans op na een keizersnede, maar gelukkig is het dan nog steeds erg zeldzaam). Daarna dus een tijdje moeten wachten om te herstellen voordat we het weer mochten proberen. Toen heeft het 6 maanden geduurd voordat het lukte om weer zwanger te worden (mijn zoontje was toen 19 maanden), waarin onder andere een niche geconstateerd is (een soort extra holte in je baarmoeder op de plek van het litteken waar het litteken wat dunner geworden is). Dat kan complicaties opleveren voor je vruchtbaarheid en er moet ook goed opgelet worden of de placenta daar straks niet in terecht komt, maar dat viel uiteindelijk dus mee. Nu bijna 16 weken zwanger en mag straks in principe gewoon vaginaal proberen te bevallen, tenzij de volgende weer in stuit ligt.
Ik heb geen last van mijn litteken. Wel heb ik gemerkt dat na de miskraam (mijn zoontje was toen ruim 10 maanden) het litteken nog echt veel vlakker geworden is. Daarvoor en tijdens die zwangerschap was het echt nog een soort dikke ribbel, en nu is er daar echt geen verdikking meer. Ik merk wel dat -nu ik weer zwanger ben- ik er af en toe een beetje jeuk heb, maar ik weet niet of dat komt omdat kleding nu meer in diezelfde vouw valt (onder mn opbollende buik zegmaar).
Zwanger worden van nummer 1 heeft 10 maanden geduurd bij ons vanaf dat we actief begonnen met proberen, er waren wat complicaties bij mij die eerst verholpen moesten worden (herstel beschadigde eileider van een ongeplande buitenbaarmoederlijke zwangerschap voor we gingen proberen). Maar na die operatie ben ik gelijk zwanger geraakt, en na de keizersnede dus ook meteen nog een keer, ik denk eerder dat de curettage die ik had om het overmatige bloedverlies van de miskraam te stoppen ervoor gezorgd heeft dat het wat langer duurde daarna, maar 6 maanden is natuurlijk nog helemaal niet zo lang. (Gevoelsmatig was het voor mij vooral pittig toen ik de uitgerekende datum van de miskraam naderde en voorbij ging en nog niets nieuws had om naar toe te leven, anders dan de volgende kans.)
Ik moet zeggen dat ik het ergens wel een beetje prettig vond dat we nu wel ruim 1 jaar ertussen hadden zitten voordat ik opnieuw zwanger werd, gewoon omdat de kans op complicaties dan toch wat kleiner is. Tijdens de zwangerschap hiervoor maakte ik me daar wel echt meer zorgen over dan nu. Overigens maakte mijn miskraam in de tussentijd qua keizersnede risico niet uit volgens de verloskundige: de baarmoeder is toen immers nooit zo ver opgerekt dat er risico's ontstonden, dat geldt kennelijk echt pas voor het 3e trimester en de bevalling.