f_OPfrTh4rW7j1Vz3
New member
Hoi allemaal,
Sorry maar ik moet even wat vn me afschrijven. Ik ben een vrouw van 42 en heb nooit een kinderwens gehad. Ik vind babies en kinderen echt helemaal niet leuk. Mijn man precies hetzelfde, dat wij geen kinderen wilden was al vlot duidelijk. Tot ik begin vorig jaar opeens zwanger bleek, met 41 jaar, terwijl we al die jaren dat we samen zijn, inmiddels 15 jaar, nooit veilig hebben gevreeën. Maar nu opeens toch zwanger. Na veel wikken en wegen begon het idee van een babietje toch meer en meer bij ons te groeien, zo negatief stonden we er niet meer in en het kindje werd steeds meer en meer gewenst. We zagen het een beetje als een wonder wat blijkbaar toch zo had moeten zijn. Helaas bleek een paar weken later dat het hartje was gestopt en heb ik een miskraam gehad. We wilden de natuur op z'n beloop laten gaan en afgelopen jaar in december kwam ik er achter dat ik weer zwanger was. Helaas is dit nu pas ook niet goed gegaan en ik wacht nu tot de miskraam op gang komt. Heb het er heel moeilijk mee vooral omdat dit gevoelens aan heeft gewakkerd wat er nooit zijn geweest. Waarom op zo'n late leeftijd opeens wel en verlangen wij er nu naar, en dan lukt het ook nog niet. Wat is de reden dat we opeens dan wel zwanger raakten en deze gevoelens bij ons losmaakte terwijl het dan ook nog steeds op een miskraam uitdraait. Ik heb het er heel moeilijk mee omdat ik deze gevoelens nooit gehad heb. We willen het nu nog 1x proberen, de verloskundige zei ook dat we het niet te lang moesten proberen. Heb het echt moeilijk met het feit dat als ik nooit zwanger was geraakt op mijn leeftijd, had ik dit verlangen nooit gehad. Dan was het zonder kind goed geweest, had ik er nooit over nagedacht verder. Waarom moet ik dit dan meemaken. Had het gewoon gelaten dan had ik deze gedachten nooit gehad.
Sorry maar ik moet even wat vn me afschrijven. Ik ben een vrouw van 42 en heb nooit een kinderwens gehad. Ik vind babies en kinderen echt helemaal niet leuk. Mijn man precies hetzelfde, dat wij geen kinderen wilden was al vlot duidelijk. Tot ik begin vorig jaar opeens zwanger bleek, met 41 jaar, terwijl we al die jaren dat we samen zijn, inmiddels 15 jaar, nooit veilig hebben gevreeën. Maar nu opeens toch zwanger. Na veel wikken en wegen begon het idee van een babietje toch meer en meer bij ons te groeien, zo negatief stonden we er niet meer in en het kindje werd steeds meer en meer gewenst. We zagen het een beetje als een wonder wat blijkbaar toch zo had moeten zijn. Helaas bleek een paar weken later dat het hartje was gestopt en heb ik een miskraam gehad. We wilden de natuur op z'n beloop laten gaan en afgelopen jaar in december kwam ik er achter dat ik weer zwanger was. Helaas is dit nu pas ook niet goed gegaan en ik wacht nu tot de miskraam op gang komt. Heb het er heel moeilijk mee vooral omdat dit gevoelens aan heeft gewakkerd wat er nooit zijn geweest. Waarom op zo'n late leeftijd opeens wel en verlangen wij er nu naar, en dan lukt het ook nog niet. Wat is de reden dat we opeens dan wel zwanger raakten en deze gevoelens bij ons losmaakte terwijl het dan ook nog steeds op een miskraam uitdraait. Ik heb het er heel moeilijk mee omdat ik deze gevoelens nooit gehad heb. We willen het nu nog 1x proberen, de verloskundige zei ook dat we het niet te lang moesten proberen. Heb het echt moeilijk met het feit dat als ik nooit zwanger was geraakt op mijn leeftijd, had ik dit verlangen nooit gehad. Dan was het zonder kind goed geweest, had ik er nooit over nagedacht verder. Waarom moet ik dit dan meemaken. Had het gewoon gelaten dan had ik deze gedachten nooit gehad.