<p>Hallo allemaal, Ik ben op zoek naar wat herkenning denk ik. De afgelopen maanden waren een grote rollercoaster van ziekenhuisafspraken, keuzes en zorgen. Voor mijn gevoel viel elk dubbeltje de verkeerde kant op. Ik was zwanger van een tweeling en de nipt test liet zien dat er sprake was van trisomie 21 (down). Vervolgens hebben we een vlokkentest gedaan en bleek het om één kindje te gaan. Wij hebben gekozen voor selectieve reductie dus met 15 wkn is één zwangerschap gestopt om het zo te zeggen. Een week na de reductie begon het bloedverlies en dit zorgde uiteraard voor veel onrust en spanning. Rond 18 weken werd het heel veel en met 18+5 ben ik bevallen van onze zoon(s). Lichamelijk voel ik me gek genoeg zoveel beter dan toen ik zwanger was. Die hormonen deden zoveel met mijn energie, eetlust en mijn hoofd. Het voelt alsof er een soort sluier opgelicht is en ik mezelf weer ben. Tegelijkertijd had ik natuurlijk alles overgehad voor een zwangerschap. Herkent iemand dit? Hebben jullie zoiets meegemaakt? Ik merk dat ik heel graag alleen maar naar de toekomst wil kijken, zo snel mogelijk weer zwanger wil zijn en doorrrr. Tegelijkertijd overvalt het verdriet me soms nog zo. Wanneer waren jullie er weer aan toe? Bedankt alvast voor de reacties</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zwanger worden na vroeggeboorte na selectieve reductie
- Onderwerp starter Cynnnn
- Startdatum
Voel je welkom bij de groep Tweelingengeltjes op FB. Daar zijn meer ouders die een tweeling verloren zijn (waaronder ik).
Wat vreselijk dat je beide kindjes bent verloren, ik kan mij niet voorstellen hoe het is om in jouw situatie te belanden. Overigens begrijp ik je keuze wel.
Het is misschien een hele andere situatie maar ik ben afgelopen oktober een kindje verloren, het was heel pijnlijk en verdrietig. Ik wilde daarna met ovulatietesten bijhouden wanneer ik vruchtbaar was zodat ik niet onverwachts zwanger zou raken maar het was zelfs al gebeurt. Ik ben niet meer ongesteld geweest en de dag van de miskraam is nu de dag van mijn “laatste menstruatie”. Ik had het hier emotioneel veel moeilijker mee dan ik dacht, ik wilde wel graag weer zwanger raken maar niet zó snel. Ondanks dat ben ik zo ontzettend gelukkig met het kindje dat er nu aan komt, voor altijd verbonden aan het verlies van de vorige maar dat maakt het nu juist mooi.
Ik denk dat als ik gewacht had dan was ik nu nog niet echt klaar geweest voor een nieuwe zwangerschap, maar dat is voor iedereen heel verschillend.
Heel veel sterkte in ieder geval, ik wens je veel geluk toe!
Het is misschien een hele andere situatie maar ik ben afgelopen oktober een kindje verloren, het was heel pijnlijk en verdrietig. Ik wilde daarna met ovulatietesten bijhouden wanneer ik vruchtbaar was zodat ik niet onverwachts zwanger zou raken maar het was zelfs al gebeurt. Ik ben niet meer ongesteld geweest en de dag van de miskraam is nu de dag van mijn “laatste menstruatie”. Ik had het hier emotioneel veel moeilijker mee dan ik dacht, ik wilde wel graag weer zwanger raken maar niet zó snel. Ondanks dat ben ik zo ontzettend gelukkig met het kindje dat er nu aan komt, voor altijd verbonden aan het verlies van de vorige maar dat maakt het nu juist mooi.
Ik denk dat als ik gewacht had dan was ik nu nog niet echt klaar geweest voor een nieuwe zwangerschap, maar dat is voor iedereen heel verschillend.
Heel veel sterkte in ieder geval, ik wens je veel geluk toe!
Wat een verdriet dat jullie nu twee sterrenkindjes hebben. Ik kan je gevoel helemaal begrijpen. Wij zijn zelf een maand geleden ook ouders van een sterrenkindje geworden. We zijn hier erg verdrietig om en missen hem enorm, maar willen ook heel graag gauw door. Ik denk dat een zwangerschap bij mij helend kan werken. Er hangt nu iets heel zwaars aan een zwangerschap, terwijl het eigenlijk iets heel moois is. Ons zoontje zal nooit vergeten worden en ik heb hem gevraagd ons te helpen. Ik begrijp je gevoel dus heel goed.
Heel herkenbaar.
Op 1 april ben ik met 18+3 bevallen van een dochtertje. Bij de NIPT zagen ze geen complicaties.
Ik kreeg alleen bij 17+6 licht bloedverlies en bij 18+1 heftiger. Maar was daarna ook weer over.
Ik heb geen last van weeen of buikpijn of kramp gehad
Spontaan 'gleed' ze uit me nadat ik geplast had.
Ik heb veel verdriet van het verlies, ene dag heel emotioneel, andere dagen gaat t beter en zie ik ook weer een wat heldere toekomst.
Ik wil ook dolgraag wel weer zwanger worden, ookal was deze zwangerschap zwaar, alle klachten die je kunt hebben, had ik zo ongeveer ook. Vooral het misselijke, vermoeidheid en daardoor het malen en zorgen maken in je hoofd.
We willen eerst wel weer een beetje de normale cyclus hebben vooe we beginnen, en daarbij moeten we er beide natuurlijk helemaal klaar voor zijn.
Zulke ervaringen blijven onwerkelijk. Het is nog steeds of ik in een achtbaan zit. Het is ook nog pril.
Op 1 april ben ik met 18+3 bevallen van een dochtertje. Bij de NIPT zagen ze geen complicaties.
Ik kreeg alleen bij 17+6 licht bloedverlies en bij 18+1 heftiger. Maar was daarna ook weer over.
Ik heb geen last van weeen of buikpijn of kramp gehad
Spontaan 'gleed' ze uit me nadat ik geplast had.
Ik heb veel verdriet van het verlies, ene dag heel emotioneel, andere dagen gaat t beter en zie ik ook weer een wat heldere toekomst.
Ik wil ook dolgraag wel weer zwanger worden, ookal was deze zwangerschap zwaar, alle klachten die je kunt hebben, had ik zo ongeveer ook. Vooral het misselijke, vermoeidheid en daardoor het malen en zorgen maken in je hoofd.
We willen eerst wel weer een beetje de normale cyclus hebben vooe we beginnen, en daarbij moeten we er beide natuurlijk helemaal klaar voor zijn.
Zulke ervaringen blijven onwerkelijk. Het is nog steeds of ik in een achtbaan zit. Het is ook nog pril.
Wij zijn een aantal weken geleden onze tweeling verloren met 23 weken. Ook wij denken nu al aan een volgende zwangerschap omdat onze wens zo ontzettend groot is. Een broertje of zusje voor ze. Wij zijn bij de tweeling zwanger geworden door middel van IUI. In het ziekenhuis gehad over een eventuele volgende zwangerschap, maar hun advies is om het eerst een half jaar zelf te proberen en daarna als het niet gelukt is, te bellen. Ik kon niet geloven dat ze dit zeiden, hiervoor lukte het ons ook al 2 jaar niet. Ik ben zo ontzettend verdrietig,boos, gestresst en voel mij in de steek gelaten.