Zwanger zijn en werken

A

Anoniem

Guest
<p>Dag allen,</p><p>ik ben van week 6 tm week 16 hele dagen misselijk geweest en moest bijna gehele dagen overgeven. In deze tijd 1x 1 week thuis geweest van het werk. (Werkte 40 uur). </p><p>Vanaf week 15 ben ik 75% gaan werken. Iedere dag tot 2 uur. </p><p>Afgelopen vrijdag veel pijnklachten gehad in mijn buik en rug en daardoor de verloskundige gebeld. Conclusie verloskundige is dat mijn lichaam moe ia van al die weken misselijkheid en overgeven. Mijn hb was daarnaast 5,9. Hiervoor meteen medicatie gekregen. Sinds die vrijdag hele dagen in bed gelegen en geslapen. </p><p>Voor deze week volledig ziek op mijn werk.</p><p>Ik merk dat ik het ontzettend lastig vind om te beslissen hoe verder na deze week. Ik wil geen aansteller zijn door nu al minder te gaan werken (ben nu 21 weken) maar wil ook doen wat het beste is voor mezelf en de baby. </p><p> </p><p>Zijn er meer die hier ontzettend mee struggelen? </p>
 
He wat vervelend dat je je zo voelt zeg. Balen. Ik had ook complicaties maar weer hele andere (bloedverlies, ziekenhuisopname ed.)
Luister naar jezelf, je lichaam. Maak het bespreekbaar. Wat vind jij prettig. Heb je de mogelijk om aangepast werk te doen wat minder zwaar is of om thuis te werken bijvoorbeeld? Als je in de ziektewet blijft moet je 6 weken voor de bevalling al met verlof. Dus dan heb je “nog maar” 13 weken te gaan.
Je baby en gezondheid gaan absoluut voor. 
 
Heel herkenbaar! Ik ben tot de 20 weken ziek geweest, iedere dag op het werk naar de wc moeten rennen en wilde mezelf niet ziek melden. Rond de 18 weken kreeg ik ook nog eens last van mijn bekken. Op advies van de fysiotherapeut ben ik met de 21 weken 2 uur per dag minder gaan werken. Dit vond ik al erg lastig... uiteindelijk door een verkleving van mijn buikvlies ben ik met 24 weken volledig thuis komen te zitten (nou ja, voornamelijk liggen) ik ben nu 34 weken en officieel met verlof en heb 10 weken moeite gehad met het feit dat ik niet kon werken. Niet omdat ik het werk miste maar echt de strijd met mezelf dat ik me schuldig voelde naar het werk toe. Bijna iedere week wilde ik het weer een paar uur proberen (Heb dit 3x gedaan maar ben toen terug geroepen door de verloskundige) daarna heb ik wel wat meer rust gekregen.
Je baby is op dit moment het belangrijkste! Doe wat goed voelt en probeer anders eerst halve dagen zodat als je wel volledig ziek wordt je hier meer rust in hebt. En anders misschien een afspraak maken met de bedrijfsarts?!?
Sterkte!
 
Hoi! Heel vervelend dat je deze klachten hebt :(. Het belangrijkste nu is echt je eigen gezondheid, en daarmee ook die van de baby. Als jouw lichaam aangeeft dat het even niet meer kan, dan moet je dat accepteren, en je werk ook. Ik vind het zelf ook erg lastig, ben nu 33 weken en heb eigenlijk de hele zwangerschap nergens last van gehad, tot vorige week ineens. Deze week ben ik dus ook ziekgemeld (de eerste keer tijdens de zwangerschap, afgezien van heel soms een dagje) en ik vind het, net als wat jij omschrijft, ook erg lastig.
Blijf tegen jezelf zeggen dat je moet doen wat op dit moment het beste is voor jou en de baby. Je kunt jezelf niet forceren te gaan werken, als je je eigenlijk niet goed genoeg voelt. Wel kun je met jezelf afspreken het van week tot week te bekijken (dus deze week werk je niet, daar je dan ook bij neerleggen en het accepteren, maar voor volgende week kijk je van het weekend even hoe het gaat bijv). Het helpt ook niet als je in je week ziekte je alleen maar druk gaat maken over of je niet zou moeten werken en hoe dit misschien wel overkomt op je werk als je vanaf week 22 minder zou gaan werken. Daar ga je je én niet beter van voelen én het is echt onzin! Een zwangerschap is zwaar, voor de één vanaf week 5 en voor de ander iets later, maar je hoeft je over niets schuldig te voelen. 
Betrek je werk er wel bij. Ik weet niet of je een vast contactpersoon hebt ofzo met wie je over dit soort dingen kunt praten, maar geef aan waar je mee worstelt. Vaak is het ook een soort schaamte (niet helemaal het goede woord, maar weet even geen ander woord ervoor) van vrouwen dat ze het gevoel geeft dat ze zich 'laten kennen'. Je wil je niet die 'aansteller' voelen die de hele zwangerschap kwakkelt, maar guess what.. je bent helemaal geen aansteller! En vaak hebben ze op werk ook liever dat iemand als die er is 100% inzetbaar is dan iemand die struggelt de dagen vol te houden, maar het eigenlijk niet goed trekt. Voel je niet schuldig! En gebruik deze week echt even om op te laden, zodat je eind van de week de balans op kunt maken hoe nu verder.
Succes!!
 
Ik snap je... ik ben 33 weken zwanger en zit al vrijwel de hele zwangerschap thuis. De gedachte van prioriteiten stellen en nezelf en de baby op 1 zetten heeft geholpen. Dan is de keuze snel gemaakt.
 
Ik snap je heel goed..Ik ben vanaf week 5 al ziek en vanaf week 7 thuis. Ben nu 19 weken en nog ziek. Ik ben zzper en heb helaas geen beroep waarbij je makkelijk even kan opstaan en naar de wc rennen dus ben aan huis gekluisterd. Ik vind het verschrikkelijk maar gezondheid gaat nu echt voor, hoe moeilijk dat ook is.
 
Sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan