<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik heb een aantal maanden gedate met iemand en in december onverwachts en ongepland zwanger geworden. Ik heb ervoor gekozen ervoor te gaan, en de vader van het kind ook. Ik zoek niet naar commentaar over deze keuze. We hebben echter geen relatie en ik heb op dit moment echt super veel stress over welke omgangsregeling we moeten afspreken na de geboorte. Ik kom er gewoon niet uit zelf en hoop dat misschien iemand hier advies kn geven.</p><p>De gedachte dat ik mijn jonge baby aan de vader meegeef maakt mij diep ongelukkig, het lijkt me namelijk erg slecht dat een baby veel van plek en mensen wisselt. Zie dit echt niet zitten. Wat zou een alternatief kunnen zijn? Bijvoorbeeld een keer een middagje naar hem? Hoe spreek je zo’n omgangsregeling af voor zo’n jonge baby... Aan de andere kant wil ik absoluut niet de vader uit het leven van mijn kind bannen, en wil ik ontzettend graag dat de vader zich bindt aan ons kind en andersom. <br /><br /></p><p>De verloskundige begon al over erkenning en dan moeten we vervolgens dus ook iets gaan beslissen over het ouderlijk gezag... echter ken ik de vader van het kind eigenlijk niet zo goed en vind ik het eng om iets te ondertekenen terwijl ik nu totaal niet weet hoe of wat. </p><p>Zit echt met mijn handen in mijn haar en kom er niet uit... alle hulp en advies is zo enorm welkom. <br /><br /></p><p>alvast bedankt!!!</p><p>groetjes, een radeloze mama-to-be</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zwanger zonder relatie
- Onderwerp starter Snoopy
- Startdatum
Hoewel ik je gevoel goed kan begrijpen is die omgangsregeling wel waar je voor gekozen hebt toen je samen besloot het kindje te houden. De vader heeft eigenlijk niet minder recht om het kindje te zien dan jij toch.. en erkennen is wel heel belangrijk voor hem want zonder dat heeft hij geen rechten, ook niet als er iets met jou zou gebeuren. En financieel is het ook de vraag of je alles alleen wilt en kunt opbrengen.
Natuurlijk begrijp ik ook dat het heel vreemd voelt je kindje straks mee te geven aan iemand die je niet goed kent. Daarom zou ik toch alles op alles zetten om hem beter te leren kennen. Misschien een keer samen wat drinken, samen babyspullen kopen, mee naar de echo enz. Dan weet je in elk geval alvast aan wie je je kindje straks mee geeft. En wellicht kan een mediator helpen.
Natuurlijk begrijp ik ook dat het heel vreemd voelt je kindje straks mee te geven aan iemand die je niet goed kent. Daarom zou ik toch alles op alles zetten om hem beter te leren kennen. Misschien een keer samen wat drinken, samen babyspullen kopen, mee naar de echo enz. Dan weet je in elk geval alvast aan wie je je kindje straks mee geeft. En wellicht kan een mediator helpen.
Ik zou ook zeggen dat je moet proberen je zwangerschap nu te gebruiken om de vader beter te leren kennen. Betrek hem er ook bij, nodig hem uit voor een eventuele echo. Ik vind het dapper dat jullie samen deze keuze hebben gemaakt, probeer je er ook samen als een team doorheen te slaan.
Ik zou nu open en eerlijk zijn tegenover hem wat jouw gedachtes / gevoelens zijn. Zeker als je van plan bent om borstvoeding te geven, kan ik me goed voorstellen dat je je kleintje in het begin graag bij je hebt. Maar wellicht kan hij bijvoorbeeld af en toe bij jullie overnachten en zo ook helpen, of een lekker maaltijd koken. En ook tussen de voedingen door, vond ik het heerlijk als mijn partner dan even 2 uur met de kleine op pad was, zodat ik kon slapen. Dat zijn natuurlijk ook opties.
Zodra je kindje wat ouder wordt, wordt het steeds makkelijker. Het is voor jullie allebei nieuw en spannend, praat er over en sta ook open voor zijn ideeën/wensen.
Veel succes!
Ik zou nu open en eerlijk zijn tegenover hem wat jouw gedachtes / gevoelens zijn. Zeker als je van plan bent om borstvoeding te geven, kan ik me goed voorstellen dat je je kleintje in het begin graag bij je hebt. Maar wellicht kan hij bijvoorbeeld af en toe bij jullie overnachten en zo ook helpen, of een lekker maaltijd koken. En ook tussen de voedingen door, vond ik het heerlijk als mijn partner dan even 2 uur met de kleine op pad was, zodat ik kon slapen. Dat zijn natuurlijk ook opties.
Zodra je kindje wat ouder wordt, wordt het steeds makkelijker. Het is voor jullie allebei nieuw en spannend, praat er over en sta ook open voor zijn ideeën/wensen.
Veel succes!
Ik heb een bonus zoon, wij hebben een 3 om 4 regeling. De ene week 3 dagen, de andere week 4 en zo wisselen we af. Tuurlijk, zou elk kindje willen dat papa en mama bij elkaar zijn, maar mijn bonuszoon weet niet beter en dit gaat dus al 5 jaar perfect en zonder problemen. Jullie kiezen er samen voor " ervoor te gaan " dan moeten jullie er ook samen voor gaan. Ik zou er ook niet aan moeten denken mijn baby een paar dagen nu al te moeten missen. Maar dit is wel jullie keuze, en het is in het belang van jullie kindje dit goed te regelen.
Ik begrijp heel goed dat het eng is om je kind aan iemand mee te geven die eigenlijk vreemd voor je is! Wellicht kan je afspreken dat hij voorlopig de eerste 2 maanden naar jou toe komt. Je moet dan wel accepteren dat hij bij jou in huis zal zijn en wellicht ook wel wil blijven slapen. Na een tijdje raak je aan hem gewend en is het misschien ook makkelijker om je kindje mee te geven.
Erkennen kan later ook nog, hoeft niet direct bij de geboorte, maar geeft inderdaad de man in kwestie geen rechten over het kind. Jullie hebben samen besloten ervoor te gaan, dus het is niet helemaal eerlijk als jij het kindje bewijs van spreken weg kan houden voor hem.
Erkennen kan later ook nog, hoeft niet direct bij de geboorte, maar geeft inderdaad de man in kwestie geen rechten over het kind. Jullie hebben samen besloten ervoor te gaan, dus het is niet helemaal eerlijk als jij het kindje bewijs van spreken weg kan houden voor hem.
Dankjulliewel allemaal!
Ik wil de vader absoluut niet uit het leven van mijn kind houden, maar het leek me aan de andere kant ook niet goed voor een jonge baby om lang van mij weg te zijn en van slaapplek te wisselen. Ik heb er veel over nagezocht en kwam op Google veel handige artikelen tegen. Daarin staat overal dat je in zo'n situatie beter kunt afspreken dat de vader een paar keer week bij mij langskomt. Dit kunnen we dan naarmate de tijd opbouwen naar bijv een nachtje bij hem etc. Ik heb dit voorgesteld aan hem en hij vond dit goed, maar ik wil dit natuurlijk wel op papier zetten.
Helaas heb ik vanavond een zeer vervelend en voor mij kwetsend telefoongesprek met hem gehad. Een paar van zijn opmerkingen:
- "Als ik vrije wil had gehad, had ik nooit een kind genomen met jou". Alsof ik hem in deze situatie dwing, terwijl dit ook als een totale verrassing kwam voor mij. Vond dit erg lullig en voel me echt waardeloos door deze opmerking, alsof ik niks voorstel.
- "Ik kan niet genieten en vind het niet leuk nee want het is gewoon ongewenst". Toen ik zei dat ik dat wel heel hard vond en ik niet wil dat ons kind zich ongewenst gaat voelen, zei hij "tja, het is toch ook gewoon zo?"
Zijn bovenstaande opmerkingen drijven mij alleen maar verder van hem af en ik wil absoluut niet gedeeld ouderlijk gezag met hem als hij zo gaat doen over ons kind. Het lijkt me verschrikkelijk als het kind daar iets van voelt. Hoe ik ben en doe zal ook zeker effect op hem hebben dus ik zal hem nu maar laten. Ik vind het echt een verschrikkelijke situatie maar vooral dat hij vandaag zo lullig was deed mij echt veel verdriet, vind dat zo erg voor mijn kind...
Ik wil de vader absoluut niet uit het leven van mijn kind houden, maar het leek me aan de andere kant ook niet goed voor een jonge baby om lang van mij weg te zijn en van slaapplek te wisselen. Ik heb er veel over nagezocht en kwam op Google veel handige artikelen tegen. Daarin staat overal dat je in zo'n situatie beter kunt afspreken dat de vader een paar keer week bij mij langskomt. Dit kunnen we dan naarmate de tijd opbouwen naar bijv een nachtje bij hem etc. Ik heb dit voorgesteld aan hem en hij vond dit goed, maar ik wil dit natuurlijk wel op papier zetten.
Helaas heb ik vanavond een zeer vervelend en voor mij kwetsend telefoongesprek met hem gehad. Een paar van zijn opmerkingen:
- "Als ik vrije wil had gehad, had ik nooit een kind genomen met jou". Alsof ik hem in deze situatie dwing, terwijl dit ook als een totale verrassing kwam voor mij. Vond dit erg lullig en voel me echt waardeloos door deze opmerking, alsof ik niks voorstel.
- "Ik kan niet genieten en vind het niet leuk nee want het is gewoon ongewenst". Toen ik zei dat ik dat wel heel hard vond en ik niet wil dat ons kind zich ongewenst gaat voelen, zei hij "tja, het is toch ook gewoon zo?"
Zijn bovenstaande opmerkingen drijven mij alleen maar verder van hem af en ik wil absoluut niet gedeeld ouderlijk gezag met hem als hij zo gaat doen over ons kind. Het lijkt me verschrikkelijk als het kind daar iets van voelt. Hoe ik ben en doe zal ook zeker effect op hem hebben dus ik zal hem nu maar laten. Ik vind het echt een verschrikkelijke situatie maar vooral dat hij vandaag zo lullig was deed mij echt veel verdriet, vind dat zo erg voor mijn kind...
Ik snap hoe je je voelt en ook dat het een erg lastige situatie voor je is en dat je er moeite mee hebt om je kindje aan iemand mee te geven die je niet goed kent. Maar onthou het is jou kindje en die zit 9 maanden in jou buik, doe dus wat jij denkt wat het beste is en waar jij je het prettigst bij voelt.
Een vriendin van me zat in een soortgelijke situatie, ze heeft het er met hem over gehad en heeft hem erbij geprobeerd te betrekken, ze hadden afgesproken dat als de kleine geboren was, hij langs kon komen om de kleine te zien. Zulke uitspraken had de vader ook naar haar toe. Hierdoor heeft ze ervoor gekozen om de kleine niet meteen te laten erkennen maar aan te kijken wat er ging gebeuren. Voor haar was de kleine meer dan welkom ondanks dat het ‘een ongelukje’ was en als dat voor hem niet zo is, dan maar niet. uiteindelijk is hij toen de kleine geboren was een paar keer langs geweest en daarna liet hij steeds minder van zich horen, ook op de verjaardag van de kleine helemaal niks. Ze heeft voor haar gevoel gedaan wat zij dacht wat het beste was en heeft daar geen moment spijt van gehad. De kleine is inmiddels 3,5 en ziet haar nieuwe vriend nu als haar papa. Ze gaat het kindje wel vertellen wie haar echte vader is als ze wat ouder is.
Het is natuurlijk per persoon verschillend hoe je er in staat. Maar het is belangrijk om te doen waar jij je goed bij voelt en wat jij denkt wat het beste is voor je kindje. Probeer je verder niet te druk te maken, stress is niet goed voor jou en je kindje. In ieder geval heel veel succes.
Een vriendin van me zat in een soortgelijke situatie, ze heeft het er met hem over gehad en heeft hem erbij geprobeerd te betrekken, ze hadden afgesproken dat als de kleine geboren was, hij langs kon komen om de kleine te zien. Zulke uitspraken had de vader ook naar haar toe. Hierdoor heeft ze ervoor gekozen om de kleine niet meteen te laten erkennen maar aan te kijken wat er ging gebeuren. Voor haar was de kleine meer dan welkom ondanks dat het ‘een ongelukje’ was en als dat voor hem niet zo is, dan maar niet. uiteindelijk is hij toen de kleine geboren was een paar keer langs geweest en daarna liet hij steeds minder van zich horen, ook op de verjaardag van de kleine helemaal niks. Ze heeft voor haar gevoel gedaan wat zij dacht wat het beste was en heeft daar geen moment spijt van gehad. De kleine is inmiddels 3,5 en ziet haar nieuwe vriend nu als haar papa. Ze gaat het kindje wel vertellen wie haar echte vader is als ze wat ouder is.
Het is natuurlijk per persoon verschillend hoe je er in staat. Maar het is belangrijk om te doen waar jij je goed bij voelt en wat jij denkt wat het beste is voor je kindje. Probeer je verder niet te druk te maken, stress is niet goed voor jou en je kindje. In ieder geval heel veel succes.