Hi,
Ik ben nu 37 en zwanger van de 2e (10 weken). Wij hebben besloten om geen testen te laten doen. De combinatietest is een kansberekening (net als de nekplooimeting) en dan moet je (als de uitslag niet goed is), daarna alsnog beslissen of je een vruchtwaterpunctie of vlokkentest wil doen.
Een slechte uitslag geeft geen garantie dat je kindje ook echt een afwijking heeft, een goede uitslag geeft geen garantie dat je kindje als nog geen afwijking zou kunnen hebben (bij de combitest en de nekplooimeting).
Dan brengt een vlokkentest of vruchtwaterpunctie ook nog risico's met zich mee. Maar wat zou je doen als de uitslag niet goed is? Je bent dan inmiddels zo'n 20 weken ver en laat je het dan "weghalen"? Je moet dan gewoon bevallen van een piepklein baby'tje. Een baby'tje dat wellicht wel kansen heeft om te overleven bij voldragen zwangerschap, maar wat je niet wilt omdat het een afwijking heeft (begrijp me goed, dit is geen veroordeling, maar het zijn hoe onze gedachten gingen).
Door bijv. een toxoplasmose besmetting kan je kindje doof of blind geboren worden. Dit kan je weer niet uit een vruchtwaterpunctie halen of uit een vlokkentest. En wat als het kindje zowel doof als blind zou zijn? Met een kindje met Down kan je nog wel contact maken, dat lijkt mij met een doof-blind kindje heel moeilijk. Als het met 9 maanden zo geboren zou worden, laat je het ook niet doodgaan, maar als je het met 20 weken weet, dan zou je het laten weg halen.
Een vriending van mijn zus kreeg na 8 maanden te horen dat het kindje een gezwel zo groot als een ei in haar hoofdje had en niet zou overleven. 4 dagen na de bevalling moesten ze besluiten om de stekkers er uit te trekken. Ook dit had geen enkele test kunnen voorkomen en had ook niks met leeftijd of dergelijke te maken.
Al dit soort dingen op een rijtje zettend, hebben wij dus besloten om geen test te laten doen. Ik ben 37 en niemand geeft mij de garantie op een gezond kind, ook niet met de testen. Daarbij: er worden nog altijd meer gezonde dan niet-gezonde kinderen geboren en ik ga er van uit dat ik een gezond kindje op de wereld ga zetten. En wie geeft mij de garantie dat als het mis gaat na een punctie, ik weer zwanger zal kunnen worden? Niet omdat de punctie iets slechts doet, maar gewoon, ik ben al 37!
Tot slot: ik veroordeel niemand die toch kiest om een kindje weg te laten halen, om welke reden dan ook. Bovenstaand zijn puur mijn gedachten geweest en hebben wij besloten niks te doen.
Ik wens iedereen heel veel sterkte met het nemen van deze moeilijke beslissingen! En evt. de beslissingen die na de test nog komen.
Gr. Tamara.
