<p>Hoi allemaal,</p><p>van de week voor mijn 2e kindje de 20 weken echo gehad. We stonden binnen 10 minuten weer buiten want de verloskundige had wat raars gezien en stuurde ons door naar de specialisten in het Erasmus ziekenhuis. </p><p>Hier kregen we te horen dat ons kindje zijn skelet niet goed ontwikkeld is. Wat betekend dat al zijn botten veel te klein zijn en raar gevormd. Zijn borstkas is zo klein dat hier alleen plaats is voor hey hartje, waardoor kans op overleving buiten de baarmoeder 0,0% is. </p><p>Nu kreeg ik de keus om de zwangerschap nu af te breken of te voldragen. Ik heb besloten om de zwangerschap nu af te breken. </p><p>Volgende week een vruchtwater punctie en de ‚’bevalling’ inplannen.</p><p>Mijn vorige kindje is via een keizersnede geboren. Maar dat wilden ze nu niet doen omdat dit fysiek heel zwaar is.</p><p>hoe ga ik hierdoorheen komen? Iemand ervaring of tips? </p><p> </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zwangerschap afbreken na 20 weken
- Onderwerp starter Nikkiiii
- Startdatum
halo alvast heel veel sterkte ik heb dit een paar jaar geleden met 16 weken mee gemaakt ik heb de 1e maand alleen maar verdriet gehad ik heb toen via de huisarts een afspraak gemaakt bij een psychiater die mij er heel goed door heen heeft geholpen maar dat is bij iedere vrouw anders hoe ze er mee omgaat
ik wil je alleen meegeven uit ervaring laat t verdriet je niet overheersen want dan kom je er niet meer uit verdriet mag en zou moeten zelfs zou me zorgen maken als t niet zo zou zijn vergeten zul je het nooit maar je kunt er wel wat mooie herinneringen uit halen ik heb nu de echo's nog en de ultrasound ik heb ervoor gekozen om mijn kindje te cremeren en in een hanger aan mijn ketting bij me te dragen het was een hele mooie ceremonie wat me altijd zou bijblijven maar de keuze met wat je doet en hoe je er mee omgaat is puur aan jezelf en vertrouw op je gevoel praat er over zo kom je er het snelste door heen eroverheen kom je nooit maar praten met naaste familie en vrienden kan al helpen
hoop dat je hier wat aan hebt en heel veel sterkte
ik wil je alleen meegeven uit ervaring laat t verdriet je niet overheersen want dan kom je er niet meer uit verdriet mag en zou moeten zelfs zou me zorgen maken als t niet zo zou zijn vergeten zul je het nooit maar je kunt er wel wat mooie herinneringen uit halen ik heb nu de echo's nog en de ultrasound ik heb ervoor gekozen om mijn kindje te cremeren en in een hanger aan mijn ketting bij me te dragen het was een hele mooie ceremonie wat me altijd zou bijblijven maar de keuze met wat je doet en hoe je er mee omgaat is puur aan jezelf en vertrouw op je gevoel praat er over zo kom je er het snelste door heen eroverheen kom je nooit maar praten met naaste familie en vrienden kan al helpen
hoop dat je hier wat aan hebt en heel veel sterkte
halo alvast heel veel sterkte ik heb dit een paar jaar geleden met 16 weken mee gemaakt ik heb de 1e maand alleen maar verdriet gehad ik heb toen via de huisarts een afspraak gemaakt bij een psychiater die mij er heel goed door heen heeft geholpen maar dat is bij iedere vrouw anders hoe ze er mee omgaat
ik wil je alleen meegeven uit ervaring laat t verdriet je niet overheersen want dan kom je er niet meer uit verdriet mag en zou moeten zelfs zou me zorgen maken als t niet zo zou zijn vergeten zul je het nooit maar je kunt er wel wat mooie herinneringen uit halen ik heb nu de echo's nog en de ultrasound ik heb ervoor gekozen om mijn kindje te cremeren en in een hanger aan mijn ketting bij me te dragen het was een hele mooie ceremonie wat me altijd zou bijblijven maar de keuze met wat je doet en hoe je er mee omgaat is puur aan jezelf en vertrouw op je gevoel praat er over zo kom je er het snelste door heen eroverheen kom je nooit maar praten met naaste familie en vrienden kan al helpen
hoop dat je hier wat aan hebt en heel veel sterkte
ik wil je alleen meegeven uit ervaring laat t verdriet je niet overheersen want dan kom je er niet meer uit verdriet mag en zou moeten zelfs zou me zorgen maken als t niet zo zou zijn vergeten zul je het nooit maar je kunt er wel wat mooie herinneringen uit halen ik heb nu de echo's nog en de ultrasound ik heb ervoor gekozen om mijn kindje te cremeren en in een hanger aan mijn ketting bij me te dragen het was een hele mooie ceremonie wat me altijd zou bijblijven maar de keuze met wat je doet en hoe je er mee omgaat is puur aan jezelf en vertrouw op je gevoel praat er over zo kom je er het snelste door heen eroverheen kom je nooit maar praten met naaste familie en vrienden kan al helpen
hoop dat je hier wat aan hebt en heel veel sterkte
Ik ben spontaan bevallen van onze jongens met bijna 21 weken. Ik zou je aan willen raden om zo veel mogelijk herinneringen te maken. Stichting Still maakt kosteloos prachtige foto's! Die kun je al bellen voor je gaat bevallen. Je kunt afdrukjes laten maken van de handjes en voetjes en bij ons hebben ze zelfs en stukje van de navelstrengen kunnen prepareren. We hebben de jongens begraven en zijn begeleid door Houvast. En super fijne organisatie. Het zijn drie dames die ook een kindje zijn verloren, dus ze weten wat je voelt en doormaakt. Je zou ze kunnen bellen voor een vrijblijvend gesprek. Er valt namelijk zo ontzettend veel te regelen! Heet vooral je kindje welkom. Eet lekker beschuit met muisjes en, hoe gek het ook klinkt, vier de geboorte. Je kindje maakt jullie voor altijd ouders. Dat helpt voor je verwerking. Verder hebben wíj de jongens een naam gegeven (Daan en Koen). Dat vinden we zelf erg fijn. Bij Daan en Koen hebben we gekozen voor een wateropbaring. Ze hebben op die manier nog een poos op hun eigen kamertje gelegen en we konden ze verzorgen, kussen en knuffelen wanneer wij dat wilden.
Op het moment dat je gaat bevallen ben je heel sterk! Het was mooi en moeilijk tegelijk. Ik voelde echt eerst het hoofdje geboren worden en daarna een klein lijfje. Precies zoals bij een voldragen zwangerschap. Het is zo bijzonder om je kinderen geboren te voelen worden! Ze hebben op mijn borst gelegen. We hebben gehuild, maar we waren ook trots en verliefd. De eerste week zijn we geleefd. Pas toen iedereen om ons heen de draad weer op begon te pakken, en wij dat ook probeerden, kwam het gemis.
Ik wil je aanraden om gewoon kraamhulp te laten komen. Wij kregen 4x2 uur en dat was erg fijn. Je bent immers gewoon kraamvrouw. Ik had enorm last van stuwing en de kraamhulp goede adviezen gaf en uit voorzorg borstcompressen had ingevroren om te koelen.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Op het moment dat je gaat bevallen ben je heel sterk! Het was mooi en moeilijk tegelijk. Ik voelde echt eerst het hoofdje geboren worden en daarna een klein lijfje. Precies zoals bij een voldragen zwangerschap. Het is zo bijzonder om je kinderen geboren te voelen worden! Ze hebben op mijn borst gelegen. We hebben gehuild, maar we waren ook trots en verliefd. De eerste week zijn we geleefd. Pas toen iedereen om ons heen de draad weer op begon te pakken, en wij dat ook probeerden, kwam het gemis.
Ik wil je aanraden om gewoon kraamhulp te laten komen. Wij kregen 4x2 uur en dat was erg fijn. Je bent immers gewoon kraamvrouw. Ik had enorm last van stuwing en de kraamhulp goede adviezen gaf en uit voorzorg borstcompressen had ingevroren om te koelen.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Hoi Nikii,
Jouw verhaal lijkt sprekend op dat van mij. Zelfde problemen bij mijn zoontje: problemen met de botjes en in het borstkastje geen plaats voor de longen. Niet verenigbaar met het leven. Wij hebben de zwangerschap met 21 weken afgebroken. Via DNA onderzoek zijn ze erachter gekomen wat hij had.
Ik vond het een vreselijke tijd en het blijft een groot verlies wat je je levenlang meedraagt. Maar meestal voel ik me trots en ben ik blij dat hij mij als moeder gekozen heeft. Heel veel sterkte!
Jouw verhaal lijkt sprekend op dat van mij. Zelfde problemen bij mijn zoontje: problemen met de botjes en in het borstkastje geen plaats voor de longen. Niet verenigbaar met het leven. Wij hebben de zwangerschap met 21 weken afgebroken. Via DNA onderzoek zijn ze erachter gekomen wat hij had.
Ik vond het een vreselijke tijd en het blijft een groot verlies wat je je levenlang meedraagt. Maar meestal voel ik me trots en ben ik blij dat hij mij als moeder gekozen heeft. Heel veel sterkte!