zwangerschapsblues

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Allemaal

Ik moet het even kwijt hoor. Ik ben nu 19 weken zwanger. Met de baby gaat alles tot nu toe goed, ben ook heel snel zwanger geraakt dus zou je denken dat t een roze wolk moet zijn. Als ik heel eerlijk ben vind ik zwanger zijn tot nu toe eigenlijk helemaal niet zo leuk. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind t fantastisch dat ik moeder ga worden en ben superblij dat alles zo snel en goed gaat. Maar t zwanger zijn op zich valt me gewoon erg tegen. Ben nog steeds misselijk, ik word met de week meer en meer moe, huilbuien overvallen me regelmatig, mn stemming schiet alle kanten uit. Heb ook erg moeite met het aankomen door mn eetstoornis verleden. Kortom ik heb t gevoel dat ik de controle over mezelf volledig kwijt ben. Rationeel weet ik dat het er allemaal bij hoort maar hoopte eigenlijk dat ik net zo een blozende en genietende zwangere zou zijn als je in de boekjes enzo ziet. Ik kan hier met vriendinnen niet over praten omdat zij bezig zijn in een ivf traject en dan voel ik me zo ondankbaar. Zijn er andere meiden die dit herkennen, zou het nog een keertje overgaan??
Gr Petra

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Petra,

Wat akelig dat je je zo vervelend voelt. Ik heb hetzelfde meegemaakt tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik raakte toen in 1 keer zwanger terwijl ik verwacht had dat het wel een jaar zou duren (ik weet het, een beetje naief!) en het overviel mij dus eigenlijk best wel. Verder dacht ik altijd dat zwanger zijn leuk zou zijn, nou dit viel vies tegen. Ik voelde me zowel lichamelijk als geestelijk erg slecht. Omdat ik me daar weer heel vervelend en schuldig over voelde heb ik er ook nooit met iemand over gesproken. Helaas kwam er toen voor mij na de bevalling ook nog een heftige postnatale depressie achteraan. Al met al een hele akelig 1 1/2 jaar gehad. Het heeft dus ook best wel lang geduurd voor ik uberhaupt weer zwanger wilde worden. Inmiddels ben ik wel 23 weken zwanger van de tweede maar ik ben voor de zwangerschap naar de huisarts gegaan en heb mijn zorgen besproken. Verder kon hij weinig voor mij doen, het was alleen al erg fijn om het gewoon te kunnen bespreken. Uiteindelijk toch besloten om ervoor te gaan.... en nu dus zoals gezegd weer zwanger. In het begin van de zwangerschap kwamen al die akelige gevoelens weer in alle hevigheid terug en toen ook serieus bekeken of ik misschien antidepressiva moest gaan gebruiken. Voor mezelf besloten nog een poos af te wachten en ondertussen sprak ik er wel veel over.
Gelukkig reageerden de mensen heel positief, dat deed mij erg veel goed. Het is voor mij dus erg belangrijk om er vooral over te praten, dit is eigenlijk het enige advies wat ik je kan geven. Oh ja, ik gebruik ook visolie tabletten speciaal voor zwangere vrouwen (VSM puur mama). Het schijnt namelijk dat de stof omega-3 DHA vetzuur ook iets belangrijks in de hersenen doet.

Nou wat een verhaal, maar ik wil je vooral op het hart drukken praat erover! Met mij gaat het nu best wel heel goed dus ik heb goede moed voor de rest van de zwangerschap en de tijd na de bevalling. Ik hoop ook niet dat je je nu nog ellendiger voelt door mijn verhaal, het kan natuurlijk ook een tijdelijke dip zijn en het hoeft ook niet te betekenen dat jij ook een pnd krijgt! Luister gewoon goed naar jezelf en schaam je er niet voor!!!! Heel veel sterkte!!!

Liefs N1979