<p>Dag mama’s</p><p>ik wil deze topic gebruiken om het eea van mij af te schrijven, aangezien ik veel moeite heb met het verwerken van een aantal dingen. <br /><br /></p><p>De bevalling (bij 41.2weken) verliep heel pijnlijk, na 21 uur is mijn meisje geboren met een knip en vacuüm pomp. Ik was daar content mee, want ik kón niet meer na 2 uur persen met 38,7 graden koorts. <br />Na een nachtje in het ziekenhuis, met een katheter naar huis gestuurd (kon niet plassen door ruggenprik). <br /><br /></p><p>Maar dan de kraamweek. Bij dag 3 kwamen ik en mijn partner erachter dat we Corona hadden opgelopen. Dikke stress dus, want kraamzorg zou niet meer komen en het cb deed ook erg moeilijk om de hielprik af te kunnen nemen thuis. In plaats van dat je je ontzorgt moet voelen in de eerste weken, kregen wij er alleen maar meer zorgen bij en hebben wij dagen gebeld om alles te regelen. De zorg voor onze kleine meid kwam hierdoor op plek twee en iedereen had angst voor de Corona. <br />Logisch, ik had het liever ook niet gehad. Maar we konden er vrij weinig aan doen; Hebben juist zo voorzichtig gedaan de weken voor mn bevalling.. <br />Na veel bellen met kraam bureau, kwam de kraamverzorgster dan 2-3 uur helemaal in pak om alleen de belangrijkste dingen te doen. Dus geen huishouden oid. Maar we waren zo gevloerd door de Corona dat we dat juist ook nodig hadden. Enfin, slikken dan maar dat het huishouden een puinhoop is. Gelukkig hebben veel mensen voor eten en boodschappen gezorgd die week. Het belangrijkste was onze dochter en dat we een soort van konden uitrusten. <br />Ergens was ik ook blij dat de kraamzorg weg was, er was toch niet echt een klik. En als ze al zo weinig deed, dan deed ik het wel liever zelf. <br />Verder liep de borstvoeding niet goed, wel goeie productie, maar heel veel pijn en tepelkloven in de eerste 2 weken. Dus nu met tepelhoedje voedingen geven wanneer ik me daar zeker bij voel en verder kolven en flesje geven. Dat doe ik nu nog steeds, afwachtend op een bezoek van de lactatie kundige. </p><p>2 weken later konden we uiteindelijk uit isolatie. Nog wel klachten, maar dat kon geen kwaad volgens de ggd. In die twee weken konden dus ook ouders niet langskomen en geen kraambezoek (wat ik opzich prima vond, want dat wilde ik toch al niet). We hebben ons hierdoor wel heel eenzaam gevoeld. </p><p>Nu, 2 dagen terug voelde ik me eindelijk weer een beetje op de been. Maar sinds vandaag een heel heftige infectie te pakken (borstontsteking). 39,3 graden koorts en een heel pijnlijke, rode borst. Ik kan haar dus ook niet meer aanleggen, want te pijnlijk en ik voel me een slechte moeder. <br />Zojuist van de huisarts antibiotica gehad, maar ze durfde me bijna niet naar huis te sturen; lage bloeddruk, hoge hartslag en koorts. Ik kan helemaal niks op het moment, lig in bed en ik wil me gewoon een keer goed voelen. <br /><br /></p><p>Roze wolk is ver te zoeken zo, hopelijk komt die nog tevoorschijn. <br /><br /></p><p>Zijn er andere mama’s die ook klote weken hebben gehad na hun bevalling? Zou me graag niet zo alleen willen voelen hierin. <br /><br /></p><p>En sorry voor het geklaag ? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zware kraamweken
- Onderwerp starter Suusjee
- Startdatum
Ach jeetje wat naar zeg! Hopelijk gaat het snel beter met jullie allemaal en kunnen jullie gaan genieten. En nog als tip; praat er vooral heel veel over, met iedereen die het maar wil horen. Dat helpt in de verwerking. En als het je dwars blijft zitten zoek dan professionele hulp want dit is niet niks allemaal.
Je zoekt naar soortgelijke verhalen zeg je. Weet dat je niet de enige bent die de roze wolk niet kent. Ik zal je ons verhaal vertellen en ik probeer het kort te houden ?
Mijn zoontje is geboren met een spoedkeizersnede. Na 2 dagen inleiden kwam de ontsluiting niet verder dan 3cm en viel zijn hartslag weg op iedere wee. Dan ga je ineens rennend over de gang richting OK. Je hier goed mentaal op voorbereiden gaat niet. Maar goed, ik was allang blij dat ze het leven van mijn zoontje gingen redden. Bij de geboorte bleek hij dysmatuur (wisten we niet van te voren) en zijn suiker was veel te laag. Hij werd opgenomen op neonatologie. Daar kan ik dan in het ziekenhuis met pijn in mijn buik van de keizersnede en mijn zoontje niet bij me. Ik heb zo gehuild. Gelukkig mochten we na 3 dagen allemaal naar huis.
Mijn zoontje is in de eerste corona golf geboren. De kraamzorg kwam wel thuis, maar dan mocht er geen bezoek komen ook niet de uren dat zij er niet was. De eerste kennismaking met opa en oma ging via het raam. Ik vond dat zo'n vreselijk moment! Mijn schoonouders waren herstellende van corona, mijn schoonvader had de week voor de geboorte van mijn zoon nog kritiek in het ziekenhuis gelegen. Zij mochten dus helemaal niet komen. Pas toen mijn zoontje 3 weken oud was hebben ze hem voor het eerst gezien.
Ondertussen hadden wij geen goede klik met de kraamhulp. Ze was heel lief hoor en werkte hard maar het was zo'n vreselijke kwebbeltante! Ik was blij dat ze weg ging.
In de weken na de geboorte bleek min zonnetje koemelkallergie, Kiss syndroom en hevige reflux te hebben. Het was een pittige periode waarin de roze wolk ver te zoeken was helaas. Nu is het een vrolijke vent van ruim 15 maanden ?
Je zoekt naar soortgelijke verhalen zeg je. Weet dat je niet de enige bent die de roze wolk niet kent. Ik zal je ons verhaal vertellen en ik probeer het kort te houden ?
Mijn zoontje is geboren met een spoedkeizersnede. Na 2 dagen inleiden kwam de ontsluiting niet verder dan 3cm en viel zijn hartslag weg op iedere wee. Dan ga je ineens rennend over de gang richting OK. Je hier goed mentaal op voorbereiden gaat niet. Maar goed, ik was allang blij dat ze het leven van mijn zoontje gingen redden. Bij de geboorte bleek hij dysmatuur (wisten we niet van te voren) en zijn suiker was veel te laag. Hij werd opgenomen op neonatologie. Daar kan ik dan in het ziekenhuis met pijn in mijn buik van de keizersnede en mijn zoontje niet bij me. Ik heb zo gehuild. Gelukkig mochten we na 3 dagen allemaal naar huis.
Mijn zoontje is in de eerste corona golf geboren. De kraamzorg kwam wel thuis, maar dan mocht er geen bezoek komen ook niet de uren dat zij er niet was. De eerste kennismaking met opa en oma ging via het raam. Ik vond dat zo'n vreselijk moment! Mijn schoonouders waren herstellende van corona, mijn schoonvader had de week voor de geboorte van mijn zoon nog kritiek in het ziekenhuis gelegen. Zij mochten dus helemaal niet komen. Pas toen mijn zoontje 3 weken oud was hebben ze hem voor het eerst gezien.
Ondertussen hadden wij geen goede klik met de kraamhulp. Ze was heel lief hoor en werkte hard maar het was zo'n vreselijke kwebbeltante! Ik was blij dat ze weg ging.
In de weken na de geboorte bleek min zonnetje koemelkallergie, Kiss syndroom en hevige reflux te hebben. Het was een pittige periode waarin de roze wolk ver te zoeken was helaas. Nu is het een vrolijke vent van ruim 15 maanden ?
oh wat vreselijk allemaal!
klaag gerust, praat, dat heb je meer dan verdiend. je zou voor minder al klagen..
wat een zware tijd hebben jullie gehad en nog..
hebben jullie corona opgelopen in het ziekenhuis dan na de bevalling?
ik dacht juist dat ze zeker op een kraamafdeling zorgvuldig daarmee waren...?
is jullie kindje er niet ziek van geworden?
je staat niet alleen in een kraamperiode van geen roze wolk.
ik heb dan geen corona mee gemaakt in mijn kraam periode, maar ook de mijne was geen roze wolk.
onze zoon werd geboren na een prima bevalling,dat wel. maar heb zelf de ziekte van bechterew, en ik kreeg na de bevalling een mega terug slag daarin. kon niks, veel pijn, ik was letterlijk dag en nacht wakker.
medicijnen moesten eerst aanslaan maar door de hormonen lag alles op zn kop dus duurde dat erg lang.
mijn man zou eigenlijk enkele weken vaderschapsverlof hebben van zijn werk. tot zijn baas besloot dat er te weinig personeel was en hij toch moest komen.. niks tegenin te brengen. mijn man deed toen nog nachtdiensten dus ik zat ineens alle nachten alleen met een baby die veel huilde, niet wilde drinken en een opvlamming van mn ziekte. daarbij moest mn man overdag slapen voor de komende nacht, dus ik stond er alleen voor. woonde ook ver van mijn fam dus had geen hulp..
gevolg..na 2 maanden, postnatale depressie.
ik gooide de speentjes door t huis, stond te huilen boven de wieg.. kon niet meer..
toen mijn zoontje 1 jaar werd zijn we verhuisd terug naar mijn familie. wilde niet meer alleen zijn.
langzaam krabbelde ik op.
inmiddels zwanger na 4 jaar van onze tweede.. wonen bij mn familie om de hoek, man doet ander werk..
het enige wat ik nu spannend vind, is die corona.. hopelijk gooit die geen roet in het eten..
klaag gerust, praat, dat heb je meer dan verdiend. je zou voor minder al klagen..
wat een zware tijd hebben jullie gehad en nog..
hebben jullie corona opgelopen in het ziekenhuis dan na de bevalling?
ik dacht juist dat ze zeker op een kraamafdeling zorgvuldig daarmee waren...?
is jullie kindje er niet ziek van geworden?
je staat niet alleen in een kraamperiode van geen roze wolk.
ik heb dan geen corona mee gemaakt in mijn kraam periode, maar ook de mijne was geen roze wolk.
onze zoon werd geboren na een prima bevalling,dat wel. maar heb zelf de ziekte van bechterew, en ik kreeg na de bevalling een mega terug slag daarin. kon niks, veel pijn, ik was letterlijk dag en nacht wakker.
medicijnen moesten eerst aanslaan maar door de hormonen lag alles op zn kop dus duurde dat erg lang.
mijn man zou eigenlijk enkele weken vaderschapsverlof hebben van zijn werk. tot zijn baas besloot dat er te weinig personeel was en hij toch moest komen.. niks tegenin te brengen. mijn man deed toen nog nachtdiensten dus ik zat ineens alle nachten alleen met een baby die veel huilde, niet wilde drinken en een opvlamming van mn ziekte. daarbij moest mn man overdag slapen voor de komende nacht, dus ik stond er alleen voor. woonde ook ver van mijn fam dus had geen hulp..
gevolg..na 2 maanden, postnatale depressie.
ik gooide de speentjes door t huis, stond te huilen boven de wieg.. kon niet meer..
toen mijn zoontje 1 jaar werd zijn we verhuisd terug naar mijn familie. wilde niet meer alleen zijn.
langzaam krabbelde ik op.
inmiddels zwanger na 4 jaar van onze tweede.. wonen bij mn familie om de hoek, man doet ander werk..
het enige wat ik nu spannend vind, is die corona.. hopelijk gooit die geen roet in het eten..
Jeetje wat heb je meegemaakt! Natuurlijk zit je niet te genieten van die oh zo mooie kraamweken. Dit zijn grijze donderwolken. Klaag maar lekker hoor. Ik hoop voor je dat je gauw opknapt. Mag er nu wel een lactatiekundige komen? Die kunnen heel snel komen als er problemen zijn, dus laat je man vooral even bellen. En heb je tips voor borstmassage? Dat kan heel goed helpen met de ontsteking.
Hier ook een zware kraamperiode gehad. Mijn dochter kwam een maand te vroeg. Ik had een verkorte baarmoederhals en heb de helft van de zwangerschap in angst voor een vroeggeboorte geleefd. Dat viel uiteindelijk gelukkig mee. Ze deed het goed met 35 weken, als in dat ze niet opgenomen hoefde te worden. Zelf had ik een zwangerschapsvergiftiging. Ik voelde me dus tijdens de bevalling ook erg beroerd. De bevalling kwam vanzelf op gang door de stress op mijn lijf, maar anders hadden ze me ingeleid. Ik kreeg een weeenstorm en het eerste dat moest was mij in bed leggen en aan allerlei kabels en infusen leggen en bloed en urine afnemen, testjes doen. Ik kreeg geen begeleiding bij de weeen opvangen. Op het eind moest ik 3 uur persen, en had ik een totaalruptuur opgelopen die op de verloskamer met een remyfentanil pompje gehecht is.
Na de bevalling moest ik een paar dagen in het ziekenhuis blijven en daar had ik al horrorachtige flitsen van de bevalling elke keer als ik mijn ogen dicht deed. Eenmaal thuis bleek dat mijn meisje te weinig melk op gang kreeg en is ze meer dan toegestaan afgevallen, heftige geelzucht. Om te zorgen dat we niet terug naar het ziekenhuis moesten, hebben we dag en nacht om het uur geprobeerd te voeden, gekolfd en gevingervoed. Dat duurde een uur en dan konden we een uurtje slapen voor het weer moest. Mn tepels gingen kapot. Ik voelde me nog steeds beroerd en had ook nog eens veel pijn van de ruptuur en kon nauwelijks mn bed uit. Mn baby werd steeds "afgepakt" door mn man en de kraamhulp om verschoond en verzorgd te worden, en het voeden was een hel. Ik kon niet op mijn rug liggen, dus het lukte niet goed om de baby op mij te laten slapen.
Na een paar dagen thuis brak ik. Ik moest zoveel huilen, ik miste mijn baby zo en maakte me veel zorgen. Wilde me weer goed voelen. Ook na die kraamweken heb ik me heel lang rot gevoeld. 3 mnd met moeite bv gegeven en op moeten geven. KMA, reflux, huilbaby die dag en nacht huilde en enkel op mij sliep. Pas na 3 weken kon ik een rondje van 5 min lopen, maar ik heb nog lang pijn gehad en moest opnieuw onder het mes aan de ruptuur, en nu nog een keer. Ik had maanden lang nachtmerries zodra ik sliep, en heb zoveel gehuild. Met coaching en een lieve vrouw van het cb, maar ook huisarts, gyn, bekkenbodemfysio en kinderarts, ben ik eruit gekomen.
Vanaf een maand of 4 tot 6 ging het beter met mij en de baby. Vanaf een jaar voel ik me weer een beetje ontspannen. En toch gaan we voor nummer 2 nu. Maar ik ben wel bang om het nog een keer mee te maken. Achteraf voelt het alleen als een half jaar dat snel voorbij was. Niet toen ik er midden in zat. Nu wel.
Hier ook een zware kraamperiode gehad. Mijn dochter kwam een maand te vroeg. Ik had een verkorte baarmoederhals en heb de helft van de zwangerschap in angst voor een vroeggeboorte geleefd. Dat viel uiteindelijk gelukkig mee. Ze deed het goed met 35 weken, als in dat ze niet opgenomen hoefde te worden. Zelf had ik een zwangerschapsvergiftiging. Ik voelde me dus tijdens de bevalling ook erg beroerd. De bevalling kwam vanzelf op gang door de stress op mijn lijf, maar anders hadden ze me ingeleid. Ik kreeg een weeenstorm en het eerste dat moest was mij in bed leggen en aan allerlei kabels en infusen leggen en bloed en urine afnemen, testjes doen. Ik kreeg geen begeleiding bij de weeen opvangen. Op het eind moest ik 3 uur persen, en had ik een totaalruptuur opgelopen die op de verloskamer met een remyfentanil pompje gehecht is.
Na de bevalling moest ik een paar dagen in het ziekenhuis blijven en daar had ik al horrorachtige flitsen van de bevalling elke keer als ik mijn ogen dicht deed. Eenmaal thuis bleek dat mijn meisje te weinig melk op gang kreeg en is ze meer dan toegestaan afgevallen, heftige geelzucht. Om te zorgen dat we niet terug naar het ziekenhuis moesten, hebben we dag en nacht om het uur geprobeerd te voeden, gekolfd en gevingervoed. Dat duurde een uur en dan konden we een uurtje slapen voor het weer moest. Mn tepels gingen kapot. Ik voelde me nog steeds beroerd en had ook nog eens veel pijn van de ruptuur en kon nauwelijks mn bed uit. Mn baby werd steeds "afgepakt" door mn man en de kraamhulp om verschoond en verzorgd te worden, en het voeden was een hel. Ik kon niet op mijn rug liggen, dus het lukte niet goed om de baby op mij te laten slapen.
Na een paar dagen thuis brak ik. Ik moest zoveel huilen, ik miste mijn baby zo en maakte me veel zorgen. Wilde me weer goed voelen. Ook na die kraamweken heb ik me heel lang rot gevoeld. 3 mnd met moeite bv gegeven en op moeten geven. KMA, reflux, huilbaby die dag en nacht huilde en enkel op mij sliep. Pas na 3 weken kon ik een rondje van 5 min lopen, maar ik heb nog lang pijn gehad en moest opnieuw onder het mes aan de ruptuur, en nu nog een keer. Ik had maanden lang nachtmerries zodra ik sliep, en heb zoveel gehuild. Met coaching en een lieve vrouw van het cb, maar ook huisarts, gyn, bekkenbodemfysio en kinderarts, ben ik eruit gekomen.
Vanaf een maand of 4 tot 6 ging het beter met mij en de baby. Vanaf een jaar voel ik me weer een beetje ontspannen. En toch gaan we voor nummer 2 nu. Maar ik ben wel bang om het nog een keer mee te maken. Achteraf voelt het alleen als een half jaar dat snel voorbij was. Niet toen ik er midden in zat. Nu wel.
Ach lieve mama wat een vreselijk rottig begin zeg! Klinkt heel eenzaam en onmachtig.. wat onwijs veel pech zo alles bij elkaar en stom dat je door jullie corona besmetting er gelijk alleen voor stond.. lijkt me echt super kut!Borstontsteking is ook echt heel naar.. ik zou voor je hopen dat je snel van die stomme tepelhoedjes af kunt komen, zodat je kindje je borst goed leeg kan drinken (dat gaat echt het best door een baby ipv een kolf dus als het enigszins lukt… Probeer je kindje aan te leggen). Een paar tips die mij hebben geholpen: Rite Aid Pads de hele dag op je tepels dragen en alleen afdoen met voeden. Tijdens voeding in de verpakking plakken, dan koelen ze en dat voelt heel fijn na het voeden. Tegen de ontsteking, zodra je een harde plek of warme plek voelt, vaker aanleggen. Evt in bad/douche om te verwarmen, met electrische tandenborstel erop om de verstopping los te trillen, leeg kolven en dan door een hongerig kindje verder leeg laten drinken.. tot nu toe heeft me dat goed geholpen.
Ik hoop zo dat je de rust vindt komende tijd om een beetje bij te komen. Er komt zoveel op je af en dat is gewoon echt pittig. Het hierboven genoemde advies om er veel over te praten kan ik je ook aanraden. Goed dat je hier ook een berichtje hebt geplaatst!
Hier ook een stomme start gehad. Reflux baby, niet goede hulp daarvoor, opname in zkh gehad, slaaptekort, peuter met sores.. na 7 maanden nog aan het bijkomen hiervan. Hier helpt borstvoeding geven me (het wordt echt beter!!), huid op huid en genieten samen, bijv samen met m'n baby in bad gaan en proberen samen met m'n partner vooral trots te zijn op wat we doorstaan hebben afgelopen tijd. Wees maar trots op jullie als ouders!!
Ik hoop zo dat je de rust vindt komende tijd om een beetje bij te komen. Er komt zoveel op je af en dat is gewoon echt pittig. Het hierboven genoemde advies om er veel over te praten kan ik je ook aanraden. Goed dat je hier ook een berichtje hebt geplaatst!
Hier ook een stomme start gehad. Reflux baby, niet goede hulp daarvoor, opname in zkh gehad, slaaptekort, peuter met sores.. na 7 maanden nog aan het bijkomen hiervan. Hier helpt borstvoeding geven me (het wordt echt beter!!), huid op huid en genieten samen, bijv samen met m'n baby in bad gaan en proberen samen met m'n partner vooral trots te zijn op wat we doorstaan hebben afgelopen tijd. Wees maar trots op jullie als ouders!!
Dankje voor jullie reacties. Dat doet me heel goed om te lezen! Ook het feit dat ik even lekker mag klagen, heerlijk.
Ik wil idd heel graag van het tepelhoedje af, vandaar dat er dinsdag al gelukkig een lactatiekundige langskomt. Ben heel benieuwd of ik de borstvoeding door kan zetten, wat ik heel graag wil. De pads heb ik meteen besteld, dus bedankt voor de tips!
Onze meid heeft geen klachten gehad, we hebben die weken dan ook veel gedaan met mondkapjes op. Zo gek. Ik rook ook niets meer, terwijl baby hoofdjes zo verslavend ruiken las ik...! Gelukkig ruik ik dat hoofdje nu wel weer.
Vervelende start hebben jullie dus ook gehad! Lijkt me vreselijk als je niet bij je kindje kan door wat voor reden dan ook, dat zou nooit mogen!
En wat goed om te lezen dat er allerlei hulp is aangeboden en dat je die hebt aangegrepen, zodat je uit die negatieve periode komt. Dat geeft toch hoop voor velen.
We mogen idd maar trots zijn op wat we allemaal al hebben doorstaan ??
Ik wil idd heel graag van het tepelhoedje af, vandaar dat er dinsdag al gelukkig een lactatiekundige langskomt. Ben heel benieuwd of ik de borstvoeding door kan zetten, wat ik heel graag wil. De pads heb ik meteen besteld, dus bedankt voor de tips!
Onze meid heeft geen klachten gehad, we hebben die weken dan ook veel gedaan met mondkapjes op. Zo gek. Ik rook ook niets meer, terwijl baby hoofdjes zo verslavend ruiken las ik...! Gelukkig ruik ik dat hoofdje nu wel weer.
Vervelende start hebben jullie dus ook gehad! Lijkt me vreselijk als je niet bij je kindje kan door wat voor reden dan ook, dat zou nooit mogen!
En wat goed om te lezen dat er allerlei hulp is aangeboden en dat je die hebt aangegrepen, zodat je uit die negatieve periode komt. Dat geeft toch hoop voor velen.
We mogen idd maar trots zijn op wat we allemaal al hebben doorstaan ??