Hallo dames
Al een tijdje niks van mij laten horen omdat het eigenlijk wel redelijk ging met mij tot afgelopen dinsdag. Was toen 36,5 weken. Kreeg toen ik bij zwemles zat van mijn zoontje last van mijn buik. Ik dacht dat ik weeën kreeg. Helaas nog een half uur moeten verbijten en toen ben ik gauw naar huis gegaan. Nog even aangekeken, want het leken mij niet echt weeën.
Half 7 toch mijn man maar gebeld dat hij thuis moest komen. Mijn schoonmoeder kwam ook meteen en belde direct de vk met de vraag wat ze moest doen. Was s'morgens nog voor co geweest en toen was alles goed. Wel afgevallen, maar omdat ik ook bronchitis erbij had gekregen verweet ik het daar aan. De vk kwam om half 8 ongeveer. Stagaire van s'morgens was ook mee en vond het toch ook wel spannend geloof ik. Bloeddruk was iets hoger, kindje had een verhoogde hartslag en mijn rug begon zeer te doen. Dit herkende ik nog van de vorige keer van thomas als weeën. Dus toch maar naar het zkh.
Aan de CTG aangekoppeld was de hartslag van het kindje weer normaal en mijn bloeddruk ook. 2 uur aan de CTG gelegen en ik mocht wel naar huis met als achterhand dat ik zou bellen als er wat was. Mocht ook wel blijven, maar liever niet. Ik had een 0,5 cm ontsluiting en geen blaasontsteking. Tegen houden zouden ze toch niet meer doen zeiden ze.
Die nacht bleef ik weeën houden. Dan om de 7 minuten, 5 minuten, 3 minuten, dan weer 7 minuten. Snapte er niks van. s'Morgens zkh weer gebeld en moest maar weer komen. Weer CTG, geen blaasontsteking, 0,5 cm ontsluiting, maar geen ontsluitingsweeën. Begon alleen wel steeds meer te hoesten. Ik mocht weer naar huis, dus dat ook maar weer gedaan. Tot s'avonds half 8 weeën gehad en de laatsten waren echt heftig. Ik had moeite met wegpuffen door de bronchitis. Lekker op de bank gaan liggen en kreeg het toen warm/koud en alles begon zeer te doen. O jee wat nu??? Ja hoor, koorts. 2 Paracetamols genomen en op bed. Veel gehoest. Ik wist het, het waren mijn longen. Dus volgende dag naar de ha. Om 9.20 afspraak en ja hoor longontsteking. Kuur gekregen. Nu met vlagen heel heel erg benauwd. Echt niet fijn meer. Veel hoesten. Kan nauwelijks de trap op of af zonder dat ik op een oude oma lijk wb de longen... Nu maar hopen dat de kuur gauw aanslaat, want ga me wel steeds minder voelen. Mijn zoontje is in ieder geval weer lekker thuis en helpt me goed mee. Wat een heerlijke schat is het toch. Ben ik nu wel blij dat hij bijna 5 is en het heel erg bewust mee krijgt allemaal.
Zodra hier weer wat 'anders' gebeurd bericht ik jullie weer. Maar ik hoop dat ik nu nog wel even mag genieten van mijn buik en dat mijn longen toch de kans krijgen om te herstellen.
Liefs Anoushka
Al een tijdje niks van mij laten horen omdat het eigenlijk wel redelijk ging met mij tot afgelopen dinsdag. Was toen 36,5 weken. Kreeg toen ik bij zwemles zat van mijn zoontje last van mijn buik. Ik dacht dat ik weeën kreeg. Helaas nog een half uur moeten verbijten en toen ben ik gauw naar huis gegaan. Nog even aangekeken, want het leken mij niet echt weeën.
Half 7 toch mijn man maar gebeld dat hij thuis moest komen. Mijn schoonmoeder kwam ook meteen en belde direct de vk met de vraag wat ze moest doen. Was s'morgens nog voor co geweest en toen was alles goed. Wel afgevallen, maar omdat ik ook bronchitis erbij had gekregen verweet ik het daar aan. De vk kwam om half 8 ongeveer. Stagaire van s'morgens was ook mee en vond het toch ook wel spannend geloof ik. Bloeddruk was iets hoger, kindje had een verhoogde hartslag en mijn rug begon zeer te doen. Dit herkende ik nog van de vorige keer van thomas als weeën. Dus toch maar naar het zkh.
Aan de CTG aangekoppeld was de hartslag van het kindje weer normaal en mijn bloeddruk ook. 2 uur aan de CTG gelegen en ik mocht wel naar huis met als achterhand dat ik zou bellen als er wat was. Mocht ook wel blijven, maar liever niet. Ik had een 0,5 cm ontsluiting en geen blaasontsteking. Tegen houden zouden ze toch niet meer doen zeiden ze.
Die nacht bleef ik weeën houden. Dan om de 7 minuten, 5 minuten, 3 minuten, dan weer 7 minuten. Snapte er niks van. s'Morgens zkh weer gebeld en moest maar weer komen. Weer CTG, geen blaasontsteking, 0,5 cm ontsluiting, maar geen ontsluitingsweeën. Begon alleen wel steeds meer te hoesten. Ik mocht weer naar huis, dus dat ook maar weer gedaan. Tot s'avonds half 8 weeën gehad en de laatsten waren echt heftig. Ik had moeite met wegpuffen door de bronchitis. Lekker op de bank gaan liggen en kreeg het toen warm/koud en alles begon zeer te doen. O jee wat nu??? Ja hoor, koorts. 2 Paracetamols genomen en op bed. Veel gehoest. Ik wist het, het waren mijn longen. Dus volgende dag naar de ha. Om 9.20 afspraak en ja hoor longontsteking. Kuur gekregen. Nu met vlagen heel heel erg benauwd. Echt niet fijn meer. Veel hoesten. Kan nauwelijks de trap op of af zonder dat ik op een oude oma lijk wb de longen... Nu maar hopen dat de kuur gauw aanslaat, want ga me wel steeds minder voelen. Mijn zoontje is in ieder geval weer lekker thuis en helpt me goed mee. Wat een heerlijke schat is het toch. Ben ik nu wel blij dat hij bijna 5 is en het heel erg bewust mee krijgt allemaal.
Zodra hier weer wat 'anders' gebeurd bericht ik jullie weer. Maar ik hoop dat ik nu nog wel even mag genieten van mijn buik en dat mijn longen toch de kans krijgen om te herstellen.
Liefs Anoushka