Hier even een zwijmeltopic...
Nu Esther haar sprongetje weer gehad heeft, is ze echt zo'n heerlijk meisje! Veel lachen, opeens wil ze weer knuffelen, ze kletst tegen me, wil graag gemasseerd worden, roept me met een zacht 'eh' geluidje als ze even mijn aandacht wil. En als ik dan opkijk, lacht ze breeduit naar me.
Het is gewoon niet uit te leggen he, hoe het voelt als je eigen kindje dat doet. Hoe heerlijk het gewicht van je kindje in je armen is, dat kleine hoofdje tegen je hals, die handjes die in je nek frummelen, teentjes die in je buik porren. De lach en geluidjes van je eigen kindje, hoe je daar warm van binnen van wordt. Ik kan het vriendinnen zonder kinderen (en dat zijn al mijn vriendinnen) gewoon niet uitleggen...
Zwijmelen jullie even mee?
Liefs,
Eveline
Nu Esther haar sprongetje weer gehad heeft, is ze echt zo'n heerlijk meisje! Veel lachen, opeens wil ze weer knuffelen, ze kletst tegen me, wil graag gemasseerd worden, roept me met een zacht 'eh' geluidje als ze even mijn aandacht wil. En als ik dan opkijk, lacht ze breeduit naar me.
Het is gewoon niet uit te leggen he, hoe het voelt als je eigen kindje dat doet. Hoe heerlijk het gewicht van je kindje in je armen is, dat kleine hoofdje tegen je hals, die handjes die in je nek frummelen, teentjes die in je buik porren. De lach en geluidjes van je eigen kindje, hoe je daar warm van binnen van wordt. Ik kan het vriendinnen zonder kinderen (en dat zijn al mijn vriendinnen) gewoon niet uitleggen...
Zwijmelen jullie even mee?
Liefs,
Eveline