Ik voel me niet gehoord

Mijn vriend ik zijn bijna 10 jaar samen en schelen 7 jaar. Het is een "echte man" je zult hem nooit zien in bijvoorbeeld roze kleding en birkinstocks als slippers. Ook al zijn die er ook voor mannen.
Hij douchet iedere dag en trekt maximaal 2 dagen dezelfde broek aan, de ander kleding hooguit een dag. Tanden poetsen zeker 1 of 2 x per dag. Tot zover dan de verzorging.
De laatste tijd scheert hij zich minder vaak, dan eerst en dat stoort mij want het ziet er onverzorgd uit en het prikt ook nog eens bij het zoenen. Ik heb hem de afgelopen weken al een paar keer gevraagd of hij zich dan wilt scheren, hij reageert dan wat geïrriteerd, dat hij het dan zal gaan doen en vervolgens gebeurt er niets. Ik geef hints dat ik een man zonder baard aantrekkelijker vind of dat het zo prikt, waarop hij dan aangeeft dat het vast wel meevalt. Ik geef hem een snelle kus i.p.v een lange omdat ik dan dat geprik niet zo voel, maar ook die hint snapt hij niet.
Verder is hij ook altijd op zijn telefoon tijdens het eten en zelfs als we uit eten gaan, moet er toch nog even op social media gekeken worden. Hij zegt dan wel dat hij luistert, maar als ik er later op terug kom, dan "heb ik het daar nooit over gehad " of hij weet maar de helft. Ik heb al eens aangegeven, dat ik het niet leuk vindt, maar dat ziet hij als bemoederen. Ook geef ik nog weleens aan van: ik leg mijn telefoon weg tijdens het eten, want dat is zo ongezellig, maar ook dat wordt niet begrepen.
Nadeel is ook dat we ook niet heel veel meemaken buiten ons werk om en voor mij nog een paar vriendinnen, die ook niet wekelijks zie. We hebben gezamenlijke hobby's, maar hij is zelf bijna nooit alleen weg, waardoor we dus ook niet heel veel te vertellen hebben. We maken immers bijna alles samen mee. Op je telefoon gaan is dan een snelle keuze. Het voelt alleen heel rot als je allemaal stelletjes om je heen hebt in een restaurant die zonder telefoon daar zitten. Ik voel me dan ook erg bekeken, als die vrouw die geen aandacht krijgt.
Ook roept hij al een paar jaar dat hij minder alcohol gaat drinken. Nu gaan er iedere avond 2 halve liters bier er door heen en in het weekend een volle fles sterke drank. Nu zijn die halve liters wel voor een normaal percentage bier gegaan, terwijl het eerst zwaar bier was. Maar hij roept steeds dat hij gaat minderen, maar dat het geleidelijk aan moet gaan. Als het nodig is, dan kan hij ook echt wel zonder en hij functioneert voor de rest gewoon prima, ook op zijn werk. Dus echt een alcohol verslaving is het niet, maar ik erger mij er wel aan. Vooral op de vrijdagavond neemt ie het ervan, waardoor hij met een slome dubbele tong en half strompelend loopt. Hij denkt zelf dat het allemaal wel mee valt dan, maar ik erger me er dan echt aan. Stiekem hoop ik ergens dat hij gewoon een keer een flinke buil valt en het zo afleert. Wie niet horen wilt, moet maar voelen...
Hij is veel bezig met de politiek en maakt zich dan ook zorgen wat er allemaal gebeurt. Natuurlijk doen veel mensen dat, maar ik kan het bijvoorbeeld goed naast mij neerleggen. Hij kijkt allerlei berichten op X of filmpjes op YT en kan het moeilijk loslaten. Hij geeft dan ook vaak aan dat hij nu even niet stopt met drinken, want er is teveel om zorgen over te maken. Als ik dan aangeef, dat hij het ook los kan laten, dan zegt ie dat ik al die problemen niet wilt zien.

Ik vind het moeilijk om met hem te communiceren over bovenstaande dingen: enerzijds snapt hij als man dus geen hints, maar als ik te direct ben, is het ook weer niet goed. Dus hoe kan ik dit het beste aanpakken?
 
Een vent die lui is in scheren heb ik ook op de bank zitten maar een man die dagelijks een liter bier zuipt en in het weekend een hele fles sterke drank naar binnen werkt en de zorgen in de wereld als excuus gebruikt om niet te minderen, is in mijn optiek wel verslaafd aan alcohol.

Misschien toch maar eens proberen een serieus gesprek aan te gaan over hoe het nu gaat. Wellicht kunnen er afspraken gemaakt worden over het telefoongebruik, alcoholmisbruik en wat de hele situatie met jou doet. Hints snappen mannen vaak niet.
 
Je kan via Google makkelijk een zelftest vinden om te kijken of je alcoholverslaafd bent en ik denk eerlijk gezegd dat hij dat wel is. Het lijkt alsof je nu niet de moeite waard bent om iets voor te doen, te scheren, te minderen met drinken. Het is denk ik toch goed om hem duidelijk te maken dat gehoord worden belangrijk is in een relatie en dat er wel iets moet veranderen. Maar het lijkt me een hele lastige situatie zo en wil je vooral ook sterkte wensen.
 
Ik ben het eens met eerdere reakties. Dat je met hem moet gaan praten en vertellen wat het vele telefoongebruik met je doet en zijn vele drinken.
Veel over de wereldproblemen bekijken helpt niemand. Je kunt er minimaal van op de hoogte blijven. Al de extra aandacht ervoor is energie zuigend, het neemt focus weg bij mensen op de plekken waar het juist naar toe moet gaan, nl gezin/relatie.
En…de wereld slaapt er geen nacht minder om en vecht er geen dag minder om als je zoveel denkt aan de gebeurtenissen.

Qua veel alcohol gebruik bij je partner zou je verwachten dat hij stress ervaart van de werddag wellicht. Misschien kun je aan hem vragen waarom hij dagelijks alcohol drinkt.? Voelt hij izch gestresst? Zijn er zorgen?
 
Laatst bewerkt:
Scheren is toch echt een eigen keuze. Heb je al eens gevraagd waarom hij daarmee gestopt is? Mannen ervaren al snel iets als gezeur, dus een lading hints droppen gaat niet helpen.

Op de telefoon zitten tijdens een gezamenlijke maaltijd is asociaal. Waarom zit je dan nog samen aan tafel? Hij zal je inderdaad niet echt horen, wanneer hij op zijn telefoon zit. Daar mag je best een zeer duidelijk standpunt op innemen.

Voor een alcohol verslaving behandeld kan worden, zal hij eerst zelf moeten beseffen dat hij verslaafd is, en zelf hulp moeten gaan zoeken.
In de tijd dat mijn man in het weekend iedere avond een halve fles whiskey naar binnen werkte, zei hij geen kater te hebben. Maar vervolgens was hij wel de hele dag chagrijnig, weg weekend!
Zelfs als je man geen kwade dronk heeft, doet de drank wel schade aan jullie relatie.
 
Beste F, jouw verhaal klinkt voor mij alsof je in een lastige situatie zit waarbij communicatie met je partner een uitdaging is. Echter ben ik geen professional. Wel ben ik voor jou op Oudersvannu.nl gaan zoeken naar communicatie tips voor ouders waar je mogelijk iets aan hebt. Ik kwam tot het artikel: ''Zo voer je een goed gesprek met je partner''. Het artikel is (medisch)beoordeeld door relatie therapeut Inge de Heer, die zich de afgelopen jaren heeft gespecialiseerd in het begeleiden van koppels bij het versterken van hun relaties en het oplossen van conflicten. Ik heb het artikel voor je samengevat. Mogelijk heb hier iets aan:
  • Begin een gesprek met je vriend op een rustig moment, wanneer er geen afleidingen zijn, bijvoorbeeld nadat jullie gegeten hebben of wanneer jullie beiden ontspannen zijn. Liefst thuis in een privé situatie.
  • Ga het gesprek met hem aan en geef specifiek én duidelijk aan wat jou dwars zit. Dus bijvoorbeeld dat zijn ongeschoren baard of zijn drankgebruik je dwarszit, en dat je je zorgen maakt over de relatie. En leg uit waarom het jou dwars zit en waarom het belangrijk voor je is.
  • Luister ook naar zijn kant van het verhaal en beweegredenen. Vraag naar wat zijn beweegredenen en gedachten zijn over de dingen die je dwarszitten en luister zonder meteen te oordelen.
  • Stel openvragen over zijn ervaring van de relatie. Dat zijn vragen die beginnen met 'hoe'', ''wat'', ''waarom'', ''wie'', ''waar'', ''hoe'', ''waarmee''. Voorbeeld: “Wat zou jou helpen om minder naar je telefoon te grijpen tijdens het eten?” Belangrijk hierbij, is dat jij niet zelf gaat raden waarom hij dat doet.
  • Wees bereid compromissen te sluiten en accepteer dat jullie niet altijd overal hetzelfde over zullen denken.
  • Plan ''quality time'' samen in. Zorg dat jullie regelmatig tijd vrijmaken voor elkaar, vrij van telefoons en andere afleidingen. Dit zou kunnen helpen om de band te versterken en de communicatie te verbeteren.
  • Overweeg professionele ondersteuning. Als je merkt dat deze zaken een struikelblok blijven vormen, kan het nuttig zijn om met een (relatie)therapeut te praten die jullie verder kan helpen.
Bron:

Ik hoop je hier iets verder mee geholpen te hebben. Ik heb nog wat artikelen voor je gevonden waar je mogelijk iets aan hebt:



Heel veel succes en het gaat vast goedkomen!
Groetjes Jetske
 
@JetskeOvN bedankt voor je tips.
Alsnog vind ik moeilijk, want hoe vertel ik op een vriendelijke, niet kwetsende manier dat ik hem zonder baard aantrekkelijker vindt? Waarschijnlijk denkt hij van: we zijn bijna 10 jaar samen, ze gaat toch niet meer bij me weg, dus ik kan mezelf wel iets meer verwaarlozen. Maar ik denk : het oog wilt ook wat.
Gisteren nog eens een poging gedaan, waarop hij zei: wanneer ik tijd heb. Een antwoord waarmee ik niets kan, want hij heeft echt wel tijd, alleen het is duidelijk niet zijn prioriteit. Ook aangeven dat het allemaal prikt tijdens het zoenen, begrijpt hij ook niet.

In mijn ogen ben je pas echt alcoholverslaafd als je echt niet zonder kan en dat is bij hem niet aan de orde. Hij ziet het ook als wat lekkers drinken. Zo pakt de een een flink glas fris in de avond en de ander dus een biertje, zo ziet hij het. Ik begin vooral mijn geduld te verliezen over het feit dat hij dus steeds zegt, dat hij gaat minderen en dat steeds niet doet. Al die smoesjes van: het moet geleidelijk gaan, dat vind ik onzin. Je staat er achter of je staat er niet achter.... hij zal het alleen echt zelf moeten doen, ik kan hem hooguit stimuleren of ondersteunen.

Het telefoongebruik is trouwens niet alleen als we samen zijn, ook met anderen zit hij gerust tijdens het eten op zijn telefoon van alles te lezen.


We proberen zeker 1 keer in de week quality time in te plannen, we doen dan een spelletje of kijken een film. Soms gaan we een dagje of weekendje weg. We genieten ook van onze vrije tijd en doen dan ons eigen ding: hij vaak gamen, ik iets op tv kijken of iets creatiefs. Dit hebben we allebei ook gewoon nodig.
En we hebben ook gewoon leuke momenten: zo neemt hij mij een keer in de paar jaar mee op een leuk weekendje op zijn kosten, omdat ik dat dan volgens hem verdien. Zegt hij regelmatig dat hij van me houdt of zo blij met me is en vice versa.
Misschien is de dip nu wat meer bij mij, vanwege het donkere weer... ik ben daar wat meer gevoeliger voor.

Hij merkt ook wel als er wat is , door bijv. mijn gezucht en mijn gelaatsuitdrukking en hij vraagt dan ook wat er is, maar op dat moment klap ik dicht en zeg ik : niets.... In mijn hoofd heb ik dan al een verhaal klaar staan, over hoe ik het wil zeggen, maar zodra ik het kan vertellen, lukt het niet meer.

Sowieso bespreek ik wat moeilijkere dingen nooit in het openbaar, vooral als ik weet dat er misschien flinke discussies kunnen ontstaan. Ik hoef geen 'Legally blonde'' scene ;).

Ik kan veel kletsen, maar een goed gesprek aangaan op deze manier vind ik erg lastig. Mijn ervaring is dat hij dan aangeeft dat hij er aangaat werken, om de volgende dag het te vergeten te zijn of alleen maar ja en amen zijn, om van het gesprek af te komen (tenminste ik denk dat hij dat daarom zo doet). Ik weet dat zijn hoofd ook vol zit met van alles, dingen waar je zeker bij mag stilstaan (zoals die dingen die in de wereld gebeuren) maar die niet van alles moeten beïnvloeden. Maar wat ik al eerder zei: het is een echte man en praten over koetjes en kalfjes is hij niet zo van. Maar als hij het doet, dan is het echt bewust, omdat hij dan graag echt naar mij wilt luisteren.
 
@JetskeOvN bedankt voor je tips.
Alsnog vind ik moeilijk, want hoe vertel ik op een vriendelijke, niet kwetsende manier dat ik hem zonder baard aantrekkelijker vindt? Waarschijnlijk denkt hij van: we zijn bijna 10 jaar samen, ze gaat toch niet meer bij me weg, dus ik kan mezelf wel iets meer verwaarlozen. Maar ik denk : het oog wilt ook wat.
Gisteren nog eens een poging gedaan, waarop hij zei: wanneer ik tijd heb. Een antwoord waarmee ik niets kan, want hij heeft echt wel tijd, alleen het is duidelijk niet zijn prioriteit. Ook aangeven dat het allemaal prikt tijdens het zoenen, begrijpt hij ook niet.

In mijn ogen ben je pas echt alcoholverslaafd als je echt niet zonder kan en dat is bij hem niet aan de orde. Hij ziet het ook als wat lekkers drinken. Zo pakt de een een flink glas fris in de avond en de ander dus een biertje, zo ziet hij het. Ik begin vooral mijn geduld te verliezen over het feit dat hij dus steeds zegt, dat hij gaat minderen en dat steeds niet doet. Al die smoesjes van: het moet geleidelijk gaan, dat vind ik onzin. Je staat er achter of je staat er niet achter.... hij zal het alleen echt zelf moeten doen, ik kan hem hooguit stimuleren of ondersteunen.

Het telefoongebruik is trouwens niet alleen als we samen zijn, ook met anderen zit hij gerust tijdens het eten op zijn telefoon van alles te lezen.


We proberen zeker 1 keer in de week quality time in te plannen, we doen dan een spelletje of kijken een film. Soms gaan we een dagje of weekendje weg. We genieten ook van onze vrije tijd en doen dan ons eigen ding: hij vaak gamen, ik iets op tv kijken of iets creatiefs. Dit hebben we allebei ook gewoon nodig.
En we hebben ook gewoon leuke momenten: zo neemt hij mij een keer in de paar jaar mee op een leuk weekendje op zijn kosten, omdat ik dat dan volgens hem verdien. Zegt hij regelmatig dat hij van me houdt of zo blij met me is en vice versa.
Misschien is de dip nu wat meer bij mij, vanwege het donkere weer... ik ben daar wat meer gevoeliger voor.

Hij merkt ook wel als er wat is , door bijv. mijn gezucht en mijn gelaatsuitdrukking en hij vraagt dan ook wat er is, maar op dat moment klap ik dicht en zeg ik : niets.... In mijn hoofd heb ik dan al een verhaal klaar staan, over hoe ik het wil zeggen, maar zodra ik het kan vertellen, lukt het niet meer.

Sowieso bespreek ik wat moeilijkere dingen nooit in het openbaar, vooral als ik weet dat er misschien flinke discussies kunnen ontstaan. Ik hoef geen 'Legally blonde'' scene ;).

Ik kan veel kletsen, maar een goed gesprek aangaan op deze manier vind ik erg lastig. Mijn ervaring is dat hij dan aangeeft dat hij er aangaat werken, om de volgende dag het te vergeten te zijn of alleen maar ja en amen zijn, om van het gesprek af te komen (tenminste ik denk dat hij dat daarom zo doet). Ik weet dat zijn hoofd ook vol zit met van alles, dingen waar je zeker bij mag stilstaan (zoals die dingen die in de wereld gebeuren) maar die niet van alles moeten beïnvloeden. Maar wat ik al eerder zei: het is een echte man en praten over koetjes en kalfjes is hij niet zo van. Maar als hij het doet, dan is het echt bewust, omdat hij dan graag echt naar mij wilt luisteren.
Knap dat je zijn verslaving weet goed te praten. Roepen dat je zal minderen en het dan niet doen, is toch gewoon een symptoom. En vrijwel iedere avond bier en in het weekend wat sterkers ook. En er gewoon tegen kunnen en goed functioneren met alcohol op, ook.
Alcoholisten houden graag vast aan het idee, dat zij hun gebruik onder controle hebben.
 
Terug
Bovenaan