Beste ouders,

Ik kom graag in contact met ouders waar hun kinderen het huis uit zijn en last hebben van het Lege Nest Syndroom. Ik ben benieuwd waar iedereen tegenaan loopt en wat bij ouders helpt om het lege gevoel tegen te gaan?

Ik kom graag in contact!
 
Hoi! Ik zit te googlen op lege nest syndroom en zie je berichtje. Lig op bed met tranen..Onze zoon van 20 woont sinds een maand op zichzelf. Klein uurtje rijden van ons dus dat valt mee. Hij werkt hier nog dus komt in het weekend nog wel thuis maar ik vind het behoorlijk zwaar! Vandaag z'n kamer wat opgeruimd en kleding weggedaan die hem al te klein waren en kwam spullen tegen van toen hij klein was. Pffff..

En jij? Vind je het ook zo pittig?

Groetjes,

Matz
 
Beste F, ahg jeetje. Ja zelf heb ik nog twee kleintjes die niet eens op de basisschool zitten dus bij mij is het nog lang niet aan de orde maar ik kan me zo goed voorstellen dat je hier last van hebt. Ahg ja, pff het is natuurlijk ook niet niks, het is een grote verandering. Lees jij dit en herken jij jezelf in dit verhaal en heb je mooie tips of advies? Deel hier hier! het is een kleine moeite met een grote (positieve) impact!

Ik heb voor je gekeken op Oudersvannu.nl en helaas hebben wij geen artikelen over kinderen die het huis uitgaan omdat we ons richten op kinderen tot en met de basisschool. Wel heb ik wat volgende artikelen voor je gevonden waar je eventueel iets aan kunt hebben:

Rouw om het lege nest:

Hoe wapen je je tegen het lege nest syndroom:

Als je in de stress schiet:

4 inzichten:

-Jetske
 
Hoi medelegenesters,

Onze kinderen zijn al een hele poos geleden op zichzelf gaan wonen. Toen dit net gebeurde voelde ik dit enorm diep want wie was ik nu zonder het zorgen, de beweging in huis nou ja eigenlijk alles vooral Mét de kinderen. Vanuit de keuken keek ik in de tuin en dan begon ik opnieuw met huilen want ik zag ze spelen. Het gevoel van Dit komt nooit meer terug greep me echt naar de keel. Zo intens allemaal. Ik vertel ook hier dat ik naar mijn huisarts ben gegaan. Dat heeft geholpen doordat ik er met een poz medewerker erover kon praten. Ik had eigenlijk niet meer verwacht dat het na zoveel jaren nog op kan poppen het verdriet en erin blijven hangen. Nu zijn we met ons twee...maar dan kijk ik naar mijn man en denk ik wel we zullen elkaar weer moeten activeren in een andere rol. Dit blijft een uitdaging. Ineens is het zo stil in huis.
 
Terug
Bovenaan