Angst voor potje/wc

Mijn dochter kan al ruim een half jaar heel goed aangeven wanneer ze moet plassen/poepen, ze wil ook meteen een nieuwe luier als ze geplast of gepoept heeft. Ze weet ook dat plassen en poepen op het potje of de wc gebeurt. Ze kan ook haar plas ophouden als ze geen luier draagt. Alle signalen om zindelijk te worden zijn er al maanden.
Ze heeft alleen angst voor het potje en de wc.
Niets wat ik tot nu toe geprobeerd heb, helpt.
Stickerkaarten, handje vasthouden, met kleren aan erop zitten, wc-verkleiner, Boekjes lezen. Potje een tijdje weghalen en er niet mee bezig zijn en na een paar weken weer herintroduceren helpt ook niet. Luier hele dag uit helpt ook niet, ze houdt het gewoon de hele dag op. Er is nooit druk gezet op zindelijk worden. We houden het altijd positief en luchtig en belonen elke stap die ze maakt, hoe klein dat stapje ook is. Ze is gewoon van zichzelf een heel gevoelig meisje dat nieuwe dingen snel eng vindt. Het enige wat wel mag is dat haar knuffel op het potje mag zitten. Verder dan dat kom ik niet. Ik ben al zo’n 8 maanden bezig en ik weet het even niet meer. Wie heeft de gouden tip?
 
Ik heb wel eerder topics gelezen over kinderen die wel plas zindelijk waren, maar bang waren om te poepen.

Ik vermoed eigenlijk dat het vanzelf overgaat.

Je kan proberen haar te motiveren met iets dat ze echt echt graag wilt. Maar als dat ook niet werkt, denk ik toch dat ze er gewoon nog niet aan toe is.
 
Ze plast en poept dus nog steeds in haar luier? Durft ze dat wel in de wc ruimte te doen?

Heb je ook geprobeerd om samen met haar op de wc te zitten? Of haar zonder luier aan bij het buitenspelen in de bosjes te laten plassen? Of met jou laten meekijken? Weet ze al hoe plassen eruitziet als het niet de luier in gaat?
 
Beste F, hmmm dat klinkt als een uitdagende situatie. Ik denk persoonlijk dat het écht al ontzettend goed is dat je zo geduldig en positief met je dochter omgaat. Het klinkt alsof ze alle signalen heeft om zindelijk te worden, maar dat haar angst voor het potje en de wc haar tegenhoudt. Ik heb even voor je gekeken op Ouders van Nu en vond deze artikelen die je kunnen helpen:
En waar ik zelf nog tot slot aan zat te denken, misschien helpt het om haar angst via spel en fantasie te doorbreken. Mogelijk kun je hier iets mee? En wat ik vooral ook lees, blijf geduldig, en weet dat elk kind zijn eigen tempo heeft. Het gaat écht goedkomen.

Veel succes!

*Herken jij jezelf in dit verhaal, deel dan hier je ervaring en eventueel tips. Het is een kleine moeite met een grote impact!
-Jetske
 
Terug
Bovenaan